Endurkoma

Eftir að ég hætti að blogga hér á moggablogginu þá hef ég ekki þrátt fyrir nokkrar tilraunir annars staðar í netheimum fundið þá umgjörð eða það umhverfi sem mér finnst nauðsynlegt til að finna hvöt til að tjá mig á þennan hátt. 

Eftir mikla umhugsun og spjall við félaga Þór hef ég komist að þeirri niðurstöðu að ég ætla að blogga hér aftur. Það hefur ekkert að gera með ritstjórnarstefnu Morgunblaðsins eða þann sem ekki má nefna. Þessi ákvörðun er ekki tengd pólitík heldur hreinni praktík. Mér finnst mikilvægt að koma á framfæri því sem ég upplifi á þinginu á sem beinskeyttastan hátt þar sem hægt er að finna það án mikillar fyrirhafnar.

Ég hef athugað og prófað önnur bloggkerfi og það verður bara að viðurkennast að það kemst enginn með tærnar þar sem starfsmenn mbl.is bloggsvæðisins hafa hælana þegar kemur að því tæknilegri útfærslu á því að koma frá sér efni í bloggumhverfi.

Það hefur enginn borgað mér eða boðið mér neitt, ég er ekki klappstýra eins né neins eins og sumir samþingmenn mínir úr stjórnarmeirihlutanum virðast hafa selt sér til að réttlæta þá viðspyrnu sem ég hef viðhaft út af Icesave. Sú viðspyrna á sér þær eðlilegu útskýringar að ég er einfaldlega að fylgja stefnu Hreyfingarinnar varðandi Icesave en hún er svona: Strax verði hafist handa við að meta heildarskuldir þjóðarbúsins og að því loknu gert upp við lánardrottna eftir bestu getu og skynsemi. ICESAVE reikningar Landsbankans og aðrar skuldir bankanna erlendis verði ekki greiddar fyrr en álit óháðra sérfræðinga liggur fyrir um skyldur Íslands og m.t.t. þess að sennilega hafi verið um svikamyllu að ræða en ekki eðlilega bankastarfsemi. Rannsakað verði hvað varð um allar innlagnir á reikningana, fjármunirnir sóttir og þeim skilað til eigenda. Stjórnendur og eigendur bankanna verði gerðir persónulega ábyrgir fyrir því sem vantar upp á. Samið verður um það sem út af stendur m.t.t. neyðarástands og reynt að fá þær skuldir niðurfelldar. 

Annars þá iða ég í skinnu að tjá mig um fjárlögin sem lögð verða fyrir þingið á morgunn og ætla mér að skrifa um það þegar ég vakna í fyrramálið - bendi fólki á að kíkja á hvernig meirihluti fjárlaganefndar hefur ákveðið að skipta ríkisfjármunum upp. Það er nánast eins og þetta ágæta nefndarfólk geri sér ekki grein fyrir því að á meðan verið er að henda fjármunum í verkefni mörg hver gæluverkefni sem hefði KANNSKI mátt réttlæta að yrði útdeilt til úr vösum skattgreiðenda, þá er fólk að svelta, fær ekki nauðsynlega læknisaðstoð og er að missa heimili sín. Þetta er skammarlegt grandvararleysi og ber ekki vott um nauðsynlega forgangsröðun á slíkum tímum.

Hætt á moggabloggi

Ég hef verið lengi að spá í að hætta á moggabloggi - hef ekki viljað hætta vegna þess að ég er mjög hrifin af kerfinu sem hannað var í kringum mbl.is - vil hrósa þeim sem settu þetta kerfi upp og þróuðu.

Það hefur oft komið fyrir að mér hafi ofboðið vinnubrögðin á þessum miðli. Nú er mér allri lokið - ég hef ekkert persónulegt við DO að sakast og margt af því sem hann hefur sagt er alveg hárrétt - en hann er samt allt of stór persóna í aðdraganda og í sjálfu hruninu til að hægt sé að réttlæta þá stöðu sem hann hefur ákveðið að þiggja. 

Blað sem eitt sinn hafði smá trúverðugleika hefur glatað þeim trúverðugleika með þessari ráðningu og uppsögnum sem fylgdu í kjölfarið.

Mér stendur til boða að flytja mig á eyjuna en ég ætla ekki að þiggja það boð - ætla að nota gamla bloggið mitt á blogspot um sinn og sjá hvort að þeir sem hafa skrifað beittar og fræðandi blogg greinar muni ekki finna sér stað í netheimum sem er ekki háð pólitísku reiptogi. 

Takk öll sem hafið gert bloggið að áhugaverðum miðli -takk öll sem hafið verið bloggvinir mínir og ég hef skipst á skoðunum við um langa og skamma hríð. 

Þetta er síðasta færslan mín hér og ég mun jafnframt loka öllum hinum bloggunum sem ég hélt úti á mbl.is.

Mikilvægt viðtal við Gunnar Tómasson

Yfirlýsing - Hreyfingin - Samstaða um réttlæti og almannahag

Hópur fólks, þar með taldir þrír þingmenn Borgarahreyfingarinnar og tveir varaþingmenn, hafa komið sér saman um stofnun nýrrar hreyfingar með það að markmiði að framfylgja upprunalegri stefnuskrá Borgarahreyfingarinnar og veita grasrótarhreyfingum rödd á Alþingi. Hópurinn mun innan skamms leggja fram samþykktir sem miða að því að lágmarka miðstýringu og opna fleiri en skráðum meðlimum þátttöku, enda verður ekki haldið sérstaklega um
félagaskrá.

Með þessu telur hópurinn sátt tryggða í baklandinu, enda ekkert til fyrirstöðu að Borgarahreyfingin í núverandi mynd geti ekki verið hluti af þessari hreyfingu eins og önnur grasrótarsamtök.

Það er trú hópsins að hreyfingin geti ekki verið þverpólitískt bandalag almennings sem vill uppræta flokkseigendaklíkur á sama tíma og hún útiloki samstarf við fólk og hópa vegna strangra inntökuskilyrða. Þá er vænlegra að vinna þverpólitískt innan þings sem utan með áherslu á hin upprunalegu stefnumál. Stefnuskráin er verkefnalisti, og þegar hann er tæmdur mun hreyfingin, eins og lofað var, vera lögð niður. Það er því hryggðarefni að sú stefnuskrá sem lagt var af stað með í upphafi hefur í undangenginni orrahríð orðið að aukaatriði og gerðar tilraunir til að taka inn fjöldi annarra málefna sem aldrei var sammæli um né ætlunin að sinna. Markmiðin eru þar með orðin óljós, og hugmyndin um skyndiframboð í takmarkaðan tíma með fá málefni er að engu orðin. Skærasta birtingarmynd þess, hin nýsamþykktu lög Borgarahreyfingarinnar, snúast þess í stað um völd, valdheimildir, valdboð, refsingar, brottvikningu, hljóðritanir og það að stofna stjórnmálaflokk með stjórnmálamönnum; enn einn flokkinn.

Það stóð aldrei til að Borgarahreyfingin ílengdist á Alþingi. Í því fólst styrkur hennar ekki síst, enda líta þeir þingmenn hennar sem hér eiga hlut á það sem lýðræðisleg forréttindi að geta starfað á þingi án þess að binda
hugi sína og hjörtu við næstu kosningar. Geta fylgt sannfæringu sinni sem fulltrúar kjósenda, óháð sýndarárangri og atkvæðaveiðum. Hreyfingin ætlar að vera sameiningartákn þeirra sem sjá enga von í flokkakerfinu, og trúir
því að saman getum við rutt úr vegi þeim hindrunum sem hafa staðið í vegi fyrir raunverulegu lýðræði á Íslandi.

Hreyfingin

Talsmaður Hreyfingarinnar uns ráðin hefur verið framkvæmdarstjóri er:
Daði Ingólfsson, s. 822-9046 – [e-mail]
hreyfingin.blog.is

Brú milli þjóðar og þings

Á laugardaginn kemur heldur Borgarahreyfingin sinn fyrsta landsfund og
ræður ráðum sínum um næstu skref í starfi í sínu í þágu þjóðarinnar.
Hreyfingin vann eftirminnilegan sigur í kosningum sem haldnar voru í
kjölfar endurtekinna þjóðfunda á Austurvelli þar sem breiðfylking borgara
þessa lands krafðist réttlætis og raunverulegs lýðræðis. Það var einmitt
upp úr þessum fundum sem hreyfingin var sprottin og þangað sótti hún
hugmyndir sínar og kröfur.

Í aðdgraganda kosninganna er Borgarahreyfingin þess vegna kynnt sem
breiðfylking fólks sem á fátt annað sameiginlegt en að vera virkir
borgarar í lýðræðissamfélagi. Fólks með fjölbreyttan bakgrunn og ólíkar
lífsskoðanir. Stjórnmálaafl sem sinnir hagsmunavörslu fyrir einn hóp -
þjóðina - og hefur eina meginreglu að leiðarljósi; að færa völdin frá
flokksræði til lýðræðis.

Frá flokksræði til lýðræðis
Það er ástæða til að rifja þessi orð upp hér og halda þeim til haga á
komandi landsfundi. Þau eru í okkar huga, sem höfum tekist á hendur sú
ábyrgð að vera fulltrúar Borgarhreyfingarinnar á Alþingi íslendinga, sá
kjarni sem starf okkar á að snúast um. Í þeim felast sannindi sem ekki
mega undir nokkrum kringumstæðum gleymast.

Það hefur sýnt sig í öllum samfélögum á öllum tímum, að það vald sem
skapast í krafti miðstýringar og regluverks verður á skömmum tíma
uppteknara af viðhaldi sjálfs sín en þeim jarðvegi sem það er upphaflega
sprottið úr.

Þess sjást víða merki í fréttaflutningi og á spjallrásum vefsins hversu
undurfljótt hugmyndin um miðstýrt flokksapparat sem hafa þarf vit fyrir
fólki lætur á sér kræla. Þannig hefur tiltölulega fámennur hópur gert
tilkall til eignarhalds á hreyfingunni í kjölfar kosningasigursins og
sumir einstaklingar meira að segja tekið að líta á sig sem fulltrúa
heillar þjóðar og þá líklegast vegna góðrar mætingar þeirra á félagsfundi.

Það er í sjálfu sér ekkert óeðlilegt að einhverjir missi þannig sjónar á
upphaflegu erindi lýðræðishreyfingar eins og þessarar því flokksræðið með
eignarrétti fárra útvalinna er nokkurn vegin eina fyrirmyndin að
stjórnmálaafli sem við höfum í þessu landi og rætur þess liggja dýpra en
nokkurn grunar. En það er líka hálfkaldhæðnislegt að þurfa ítrekað að
svara kröfum um meint vald sjálfskipaðra flokkseigenda yfir þingmönnum
hreyfingarinnar, í ljósi þess að slíkur hráskinnsleikur er einmitt
dæmigerð birtring þess múlbundna veruleika stjórnsýslu og miðstýringar sem
Borgarahreyfingunni var frá upphafi ætlað að vinda ofan af.

Dýrmæt reynsla
Það er heilmikið til í því sem haldið hefur verið fram að ekki hafi
nægilega vel verið hugað að skipulagi starfsins og áframhaldandi þróun
mála eftir kosningar. Að menn hafi ekki verið viðbúnir því að ná
raunverulegum árangri, hvað því að koma fjórum mönnum á þing. Til þess var
tíminn einfaldlega of knappur, reynsluleysi okkar allra of mikið. Engu að
síður er fátt sem bendir til þess að ekki hafi verið unnið vel úr góðum
árangri - hvernig fyrirfram ákveðin áætlun eða ákvarðanir um vinnulag
hefðu gert störf okkar auðveldari eða markvissari. Til þess hafa aðstæður
einfaldlega verið of ófyrirsjáanlegar og í raun súrrealískar.

Hér leynist líklega ein mikilvægasta mótsögn veruleikans og sú sem
erfiðast getur verið að sætta sig við, nefnilega sú, að veruleikinn er,
líkt og maðurinn sjálfur, ólíkindatól og skreppur alltaf úr höndum
skipulagsins - og miðstýringarinnar þá minnst varir.

Í því ljósi má segja að það hafi ekki verið svo galið að vita ekki upp á
hár hvernig bregðast skildi við kosningasigri, en bregðast þess í stað við
þeim veruleika á eigin forsendum þegar þar að kæmi. Og það er einmitt það
sem við höfum verið að gera frá fyrsta degi. Það má kalla það spuna eða
flæði, það má líka orða það svo að við höfum lagt meiri áherslu á að vanda
okkur á hverju og einu augnabliki en að vinna eftir fyrirfram njörfaðri
áætlun. Fyrir vikið höfum við gert alls kyns mistök, yfirsést ýmislegt og
ofgert öðru. En þannig höfum við líka lært að nýta enn betur þau tækifæri
sem gefist hafa til að vega og meta, endurskoða og tengja, með betri
árangri en nokkur flokkslína eða niðurnjörfuð hugmyndafræði leyfir. Þar er
mikilvægasta lexían fólgin í því gjöfula samstarfi sem við höfum átt við
fjöldan allan af fólki, jafnt kjósendur okkar sem aðra, sem verið hafa í
sambandi við okkur á þeim fjölbreytta vettvangi sem í boði er í
samtímanum; hvort sem er með samtölum á neti og í síma, á fundum eða á
förnum vegi. Við höfum lagt mikla áherslu á að auðvelt sé að nálgast
okkur, að við séum ekki atvinnupólitíkusar í þeirri einangrandi merkingu
sem í því hefur falist, að við neitum að fylgja flokkslínum en hlustum
eftir öllu sem rétt er og gagnlegt og göngumst við því sem aðrir gera
betur en við og látum ekki fyrirfram merkt hólf móta hegðun okkar né
afstöðu.

Þannig sjáum við hlut Borgarahreyfingarinnar verða mestan; sem vettvang
opinnar hugmyndafræði og vakandi, heiðarlegrar endurskoðunar. Sem barnsins
sem er alltaf tilbúið að spyrja þess sem venjan er að þegja um, en
jafnframt sem manneskjunnar sem tekur út þroska sinn í samspili ólíkra
viðhorfa og reynslu og býr yfir æðruleysi þess sem ekkert hefur að fela.

Við erum þess fullviss, að fenginni dýrmætri reynslu, að þinginu væri
betur farið og þar með þjóðinni allri, ef hver og einn þingmaður ynni
sannanlega samkvæmt eigin sannfæringu og tæki ákvarðanir út frá eigin
innsæi, byggðu á opnum huga og einlægum áhuga á framgangi þess sem sannara og betra reynist. Þannig gæti enginn dulist á bak við flokksmúra þegar
hentaði né þurft að beygja sig undir svokallaðan flokksaga þegar flokknum
hentaði.

Við höfum vissulega orðið að læra hratt á nýjum vinnustað og ekki átt
annars úrkosti en starfa samkvæmt þeim venjum sem þar eru í hávegum
hafðar. Þegar við bætist að þingheimi hefur verið haldið í gíslingu
tveggja umræðuefna frá fyrsta degi, er óhætt að halda því fram að svigrúm
nýs stjórnmálaafls til athafna og áhrifa hafi reynst æði takmarkað. Engu
að síður höfum við orðið vitni að breytingum í starfsháttum, viðmóti og
hlutverkaskipan innan hins háa Alþingis sem gefa til kynna að tilvist
lýðræðishreyfingar eins og þeirrar sem við erum fulltrúar fyrir hafi mun
meiri áhrif en nokkur hefði þorað að vona. Kannski vegna þess að eðli
málsins samkvæmt er Borgarahreyfingin ótamið afl sem ætlar sér ekki að
læra leikreglurnar allt of vel. Óbundinn fulltrúi mennskunnar sem nýtur
þess að geta fylgt eigin sannfæringu eins og hún birtist í hjarta hvers
manns. Nokkuð sem "flokksmönnum" innan hreyfingarinnar hefur reynst erfitt
að sætta sig við. Eða eins og einn félagi okkar hefur bent á: "Við
ætluðum okkur að skapa meðal annars vettvang í samfélaginu fyrir
persónukjör, en á sama tíma virðast samt margir ekki aðhyllast það að
þingmenn séu persónur."
Að þessu sögðu blasir við:
- að Borgarahreyfingunni er ætlað mun stærra og mikilvægara hlutverk en
svo að hún megi verða flokksræði og forsjárhyggju fárra manna að bráð.
- að næsta skref felst í að tryggja enn frekar virkni hreyfingarinnar með
jafnræði í skipulagi hennar og uppbyggingu.
- að sem opinn og lýðræðislegur vettvangur hefur Borgarahreyfingin alla
burði til að vera sú brú milli þjóðar og þings sem stefnt var að frá
upphafi.

Áfram veginn
Á landsfundi Borgarahreyfingarinnar á laugardaginn verða lagðar fyrir
samþykktir um hreyfinguna sem fela í sér skref í átt til enn frekari
árangurs á þeim vettvangi sem við störfum á og opna m.a.
grasrótahreyfingum og einstaklingum raunhæfa leið til áhrifa innan
stjórnkerfisins. Við teljum þjóðina þurfa á slíku tækifæri að halda nú
meira en nokkru sinni fyrr og hvetjum því alla sem láta sig málin varða
til að kynna sér samþykktirnar á heimasíðu hreyfingarinnar www.xo.is og
leggja sitt af mörkum á komandi landsfundi.

Með kæri þökk fyrir gott samstarf hingað til.

Birgitta Jónsdóttir, Margrét Tryggvadóttir og Þór Saari, þingmenn Borgarahreyfingarinnar

Tillaga að nýjum samþykktum Borgarahreyfingarinnar

 Ég skora á alla félaga Borgarahreyfingarinnar sem hafa áhuga á að vinna  grasrótarsamþykktum þessum brautargegni á að koma á landsfundinn okkar sem haldinn verður á Grand Hótel næstkomandi laugardag klukkan 9 og greiða þessum tillögum atkvæði sín. Samþykktavinnan hefst klukkan 10 um morguninn.

Þá langar mig að þakka öllum þeim sem komu að þessari samþykktavinnu fyrir frábæra samvinnu. 

Félagið heitir Borgarahreyfingin og er starfsvæði þess Ísland. Heimili Borgarahreyfingarinnar og varnarþing er í Reykjavík.

Borgarahreyfingin skal lúta lögum nr. 162/2006 um fjármál stjórnmálasamtaka og frambjóðenda og
um upplýsingaskyldu þeirra. Öll fjármál hreyfingarinnar skulu vera opinber og aðgengileg almenningi.

Markmið
1. Markmið Borgarahreyfingarinnar er að koma málefnum fyrirliggjandi stefnuskráar sinnar í
framkvæmd og hún skal leggja sig niður og hætta störfum þegar markmiðunum hefur verið náð eða
augljóst er að þeim verði ekki náð. Þessari grein má einungis breyta með einróma samþykki
landsfundar.

2. Aukamarkmið hreyfingarinnar er að hjálpa grasrótarhreyfingum á Íslandi að koma sínum
sjónarmiðum á framfæri.

3. Hreyfingin býður fram til alþingiskosninga til að ná fram markmiðum sínum.

Skipulag
Framkvæmdastjóri
1. Þegar fjárráð leyfa skal hreyfingin ráða framkvæmdastjóra. Verksvið hans verður:
• að starfa með grasrótarhreyfingum á Íslandi og hjálpa þeim að koma boðskap sínum á
framfæri:
o við þingmenn Borgarahreyfingarinnar.
o við þingmenn annarra stjórnmálaafla.
o við aðra grasrótarhópa.
o við stofnanir og fyrirtæki eftir því sem þurfa þykir.
o við almenning í gegnum fjölmiðla og rafræna miðla.
• að auðvelda grasrótarhópum starfsemi sína með því að útvega fundaraðstöðu og annað sem
þarf og er á færi hreyfingarinnar auk þess að miðla reynslu annarra hópa
• að halda utan um hópa sem vilja starfa fyrir hreyfinguna á einn eða annan hátt
• að sjá um fjármál hreyfingarinnar, bæði uppgjör og áætlanir
• að skipuleggja atburði sem tengjast stefnumálum hreyfingarinnar s.s:
o auglýsa eftir framboðum á vegum hreyfingarinnar til nýrra alþingiskosninga ef þurfa
þykir.
o skipuleggja árlegan opinn landsfund hreyfingarinnar.
o aðrir atburðir.

2. Framkvæmdastjóri skal ráðinn á faglegum forsendum ofannefndrar verksviðslýsingar af einni af
þremur stærstu ráðningarstofum landsins hverju sinni er best býður í verkið. Önnur ráðningastofa eða
fagaðili skal meta störf framkvæmdastjóra á hálfs árs fresti eða þegar stjórn hreyfingarinnar óskar
sérstaklega eftir því.

3. Framkvæmdastjóri hefur yfirsýn yfir hópa sem starfa undir nafni hreyfingarinnar og skal halda
opnum samskiptaleiðum við þá, þ.m.t. póstlista.

4. Ekki skal haldið sérstaklega utan um félagaskrá Borgarahreyfingarinnar.

5. Framkvæmdastjóri hefur ekki atkvæðisrétt í neinu máli sem kosið er um á vegum hreyfingarinnar
og skal ekki hafa frumkvæði að stofnun hópa innan hennar. Framkvæmdastjóri skal einnig leitast við
að vera hlutlaus í öllum málum.

6. Framkvæmdastjóri ber ábyrgð á daglegu starfi og fjármálum hreyfingarinnar og er talsmaður
hennar.

Stjórn
1. Stjórn hreyfingarinnar skal mynduð af fjórum aðalmönnum auk fjögurra varamanna. Aðalmenn og
varamenn sitja í tvö ár í senn. Tveir nýir aðalmenn og tveir nýir varamenn skulu kosnir í stjórn ár
hvert. Stjórnarmenn skiptast á að bera titlana formaður, ritari og gjaldkeri, þrjá mánuði hver.
Á fyrsta kjörtímabili stjórnar skulu fjórir aðalmenn og fjórir varamenn kosnir, en þeir tveir
aðalstjórnarmanna með fæst atkvæði á bak við sig skulu víkja að ári liðnu og varamenn taka þeirra
stað.

Þingmenn og fyrstu varaþingmenn skulu ekki taka þátt í kjöri til stjórnar. Nú nær stjórnarmaður kjöri
til þingmennsku þá skal varamaður taka sæti hans.

Að auki skal stjórnin skipuð einum úr þingmannahópi hreyfingarinnar sem skal skipta inn jafnt innan
hvers árs milli þingmanna eftir stafrófsröð. Þingmaður er alltaf almennur stjórnarmaður en ekki ritari,
gjaldkeri eða formaður.

2. Stjórnin skal hittast minnst einu sinni í mánuði, einungis til að meta störf framkvæmdastjóra og, ef
tilefni er til, óska eftir mati á störfum hans af óháðum, faglegum aðila, sem ekki skal vera
ráðningarfyrirtækið sem réði hann upphaflega. Ef matsaðilinn metur framkvæmdastjórann óhæfan til
að starfa áfram skal honum sagt upp og nýr framkvæmdastjóri ráðinn í hans stað á sama hátt og áður er getið.

3. Stjórnin skal leitast við eftir fremsta megni að vera sammála í niðurstöðum sínum. Náist ekki
samstaða um mál skal því frestað til næsta stjórnarfundar. Ef ekki næst samstaða á þriðja fundi skal
nefndin greiða atkvæði um ágreiningsmálið.

4. Stjórn skal bera ábyrgð á fjárreiðum Borgarahreyfingarinnar, skuldbindingum hennar og fullnustu
þeirra.

5. Ekki skal fela öðrum en framkvæmdastjóra ábyrgð á fjárreiðum eða rekstri hreyfingarinnar.

6. Til að ákvarðanir stjórnarfundar séu lögmætar skulu að lágmarki 3/5 hluti stjórnar sitja fundinn.
Fundargerðir stjórnarfunda, þar með talið fundir stjórnar og þinghóps, skal birta á Netinu strax að
fundi loknum og athugasemdir við þær skulu vera opinberar.

7. Stjórnin skal gæta trúnaðar gagnvart hreyfingunni í störfum sínum.

8. Stjórnarmönnum er heimilt að gegna stjórnarsetu í mesta lagi tvö ár samfellt, með tveggja ára hléi
þar á eftir. Enginn skal sitja í stjórn lengur en samtals fjögur ár. Stjórnarseta skal vera launalaust sjálfboðastarf án nokkurra fríðinda. Ferðakostnaður stjórnarmanna utan höfuðborgarsvæðisins skal
greiddur af hreyfingunni.

Nefndir
1. Landsfundarnefnd er eina fasta nefnd hreyfingarinnar. Öllum er heimilt að taka þátt í henni.
Landsfundarnefnd skal vinna með framkvæmdastjóra að skipulagningu landsfundar.

2. Aðrir sem vilja starfa að þeim málefnum hreyfingarinnar sem koma fram í stefnuskrá eða aðstoða
við innra starf eða málefnavinnu geta myndað hópa innan hennar og skulu njóta stuðnings
framkvæmdastjóra við störf sín.

3. Hópar, eða meðlimir hópa tengdir hreyfingunni eru ekki talsmenn hennar, en er það eitt skylt að
upplýsa framkvæmdastjóra um framgang hópanna eftir bestu getu og geta óskað eftir aðstoð hans ef
með þarf.

Landsfundur
1. Landsfund skal halda einu sinni á ári. Þar skal kosið um hvort hreyfingin verði lögð niður, og nægja
tveir þriðju hlutar atkvæða til þess. Að öðru leyti setur framkvæmdastjóri dagskrána í samstarfi við
landsfundarnefnd hreyfingarinnar.

2. Landsfundur skal haldinn í september ár hvert. Landsfundur er löglegur ef til hans er sannanlega
boðað með sex vikna fyrirvara. Í landsfundarboði skal koma fram dagskrá fundar og breytingartillögur
á samþykktum þessum sem leggja á fyrir fundinn. Framkvæmdastjóri skal boða til landsfundar.
Landsfundur hefur æðsta vald í öllum málum Borgarahreyfingarinnar. Allir kjörgengir Íslendingar
hafa á landsfundi Borgarahreyfingarinnar auk seturéttar, málfrelsi, tillögurétt og kosningarétt.
Þessari grein má einungis breyta með einróma samþykki landsfundar.

3. Landsfund skal boða með tilkynningu á vefsíðu hreyfingarinnar, með tölvupósti á alla skráða
netfangalista á vegum hreyfingarinnar og með auglýsingu í að minnsta kosti einum útbreiddum
prentmiðli.

4. Stjórn Borgarhreyfingarinnar er kosin á landsfundi.

5. Landsfundur samþykkir fundarsköp og skal landsfundi og öðrum fundum Borgarahreyfingarinnar
stjórnað í samræmi við þau.

6. Dagskrá landsfundar skal vera:

1. Kosning fundarstjóra
2. Skýrsla stjórnar
3. Breytingar á samþykktum
4. Stjórnarkjör
5. Endurskoðaðir reikningar lagðir fram til samþykktar
6. Kjör tveggja skoðunarmanna reikninga
7. Önnur mál

7. Til aukalandsfundar skal boða óski tveir af fimm stjórnarmönnum þess, eða 7% af fjölda þeirra er
greiddu hreyfingunni atkvæði í undanfarandi alþingiskosningum. Aukalandsfundur er löglegur ef til
hans er sannanlega boðað með tveggja vikna fyrirvara.

Reglur um aukalandsfund eru samhljóða reglum um landsfund nema óheimilt er á aukalandsfundi að
breyta lögum þessum. Dagskrá landsfundar tekur breytingum eftir því til hvers hann er boðaður. Sé
aukalandsfundur boðaður vegna vantrauststillögu á stjórn skal skipta út liðnum “Stjórnarkjör” fyrir
liðinn “Vantrauststillaga á stjórn.”

Sé vantrauststillagan samþykkt skal haldinn aukalandsfundur að sex vikum liðnum til að kjósa nýja
stjórn.

8. Á landsfundi skulu kjörnir tveir fulltrúar í stjórn og tveir til vara til tveggja ára í senn.
Hver kjósandi skal skrifa nöfn fjögurra eða færri frambjóðenda til stjórnar á kjörseðil. Atkvæði skulu
talin fyrir opnum tjöldum. Þeir tveir sem hljóta flest atkvæði skulu teljast rétt kjörnir í stjórn. Næstu
tveir að atkvæðavægi taka sæti í varastjórn. Allir kosningabærir landsmenn geta gefið kost á sér til setu í stjórn.

Þinghópur
1. Hlutverk þingmanna er að vinna að stefnumálum Borgarahreyfingarinnar á Alþingi.

2. Í öllum málum skulu þingmenn vera í tengslum við þau grasrótaröfl sem hafa með viðkomandi
málaflokk að gera. Þingmenn skulu boða til opins fundar a.m.k. einu sinni í mánuði. Slíkir fundir
skulu einnig haldnir utan höfuðborgarsvæðisins þegar hægt er.

Starfsfólk
1. Framkvæmdastjóri skal ráðinn til að sjá um daglegan rekstur hreyfingarinnar auk annarra verkefna
sbr. starfslýsingu. Framkvæmdastjóri getur ráðið starfsmenn í samráði við stjórn. Allir trúnaðarmenn
hreyfingarinnar (stjórn og framkvæmdastjóri) skulu gera grein fyrir tengslum sínum við fólk sem
þiggur greiðslu frá hreyfingunni fyrir störf í hennar þágu.

2. Stjórn Borgarahreyfingarinnar skal semja við framkvæmdastjóra um laun sem skulu þó eigi vera
hærri en þrefaldur lægsti taxti ríkisstarfsmanna.

3. Framkvæmdarstjóri skal semja við annað starfsfólk um laun sem skulu þó eigi vera lægri en eins og
hálffaldur lægsti taxti ríkisstarfsmanna og ekki hærri en þrefaldur sami taxti.

Alþingiskosningar
1. Hlutverk frambjóðenda til alþingiskosninga er að koma stefnumálum hreyfingarinnar á framfæri
samkvæmt gildandi lögum um kosningar.

2. Kosningastjóri skal ráðinn á sama hátt og framkvæmdastjóri og eigi síðar en þremur mánuðum fyrir
alþingiskosningar. Stjórnin semur við kosningastjóra um laun sem skulu þó eigi vera hærri en
þrefaldur lægsti taxti ríkisstarfsmanna.

3. Allir kjörgengir íslendingar geta gefið kost á sér á framboðslista í hvaða kjördæmi sem er.
Framboðsfrestur rennur út átta vikum áður en skila þarf framboðslistum til kjörstjórna. Þegar
framboðsfrestur rennur út skal kosningastjóri kanna í hvaða kjördæmi og sæti frambjóðendur vilja bjóða sig fram og gera drög að framboðslista eftir þeirra óskum. Þessari grein má einungis breyta með
einróma samþykki landsfundar.

Eigi síðar en sjö vikum fyrir kosningar skal kosningastjóri boða til fundar sem ákveður endanlega
uppröðun framboðslistana. Í fundarboði skal koma fram dagskrá fundar og drög að framboðslistum. Á
fundinn skal boða alla á skráðum netfangalistum á vegum hreyfingarinnar og skal hann auglýstur á vef
hreyfingarinnar. Allir kjörgengir Íslendingar hafa þar auk seturéttar, málfrelsi, tillögurétt og
kosningarétt.

Við ákvörðun á uppröðun framboðslista skal fundurinn starfa í anda jafnræðis hvað varðar kyn, aldur
og búsetu. Ef alþingiskosningar bera brátt að má kosningastjóri í samráði við stjórn hliðra til
tímamörkum eins og nauðsyn krefur.

Þessari grein má einungis breyta með einróma samþykki landsfundar.

4. Dagskrá félagsfundar sem ákveður framboðslista skal vera:

1. Kosning fundarstjóra
2. Kynning á drögum framboðslista
3. Umræður um uppröðun framboðslista
4. Breytingar á framboðslistum
5. Kosning um framboðslista

Fjárreiður
1. Borgarahreyfinguna má ekki skuldsetja með lántökum. Þó má taka skammtímalán ef algerlega er
tryggt að tekjur hreyfingarinnar geti staðið undir því.

2. Framkvæmdastjóri Borgarahreyfingarinnar skal gera fjárhagsáætlun um nauðsynleg fjárútlát og
fjárskuldbindingar hreyfingarinnar á komandi almanaksári og bera undir stjórn. Tekið skal sérstaklega
fram að óheimilt er að nota fé hreyfingarinnar í nokkurs konar munað eða fríðindi.

3. Bókhald Borgarahreyfingarinnar skal vera opið öllum og sýna hverjir styrkja hreyfinguna. Öllu fé
Borgarahreyfingarinnar skal sannanlega varið í samræmi við tilgang hennar.

4. Þriðjungur af tekjum hreyfingarinnar á hverju ári skal settur í kosningasjóð.

5. Þeir sem fara með fjárreiður hreyfingarinnar skulu ávallt leita tilboða sem víðast. Öll fjárútlát og
fjárskuldbindingar, umfram upphæð sem miðast við mánaðalega húsaleigu hreyfingarinnar, þurfa
undirskrift framkvæmdastjóra og gjaldkera.

Félagsslit
1. Þegar tilgangi Borgarahreyfingarinnar er náð eða augljóst er að honum verði ekki náð mun
hreyfingin hætta starfsemi og hún lögð niður. Þessari grein má einungis breyta með einróma samþykki
landsfundar.

2. Ákvörðun um slit Borgarahreyfingarinnar verður tekin á landsfundi með atkvæðum a.m.k. 2/3 hluta
fundarmanna. Við slit hreyfingarinnar skal skila afgangsfé til þeirra sem lögðu fram fé tólf mánuði fyrir slit hennar í hlutfalli við framlög þeirra. Þessari grein má einungis breyta með einróma samþykki
landsfundar. Kosningasjóður skal allur fara til ríkissjóðs.

Lagabreytingar
1. Samþykktum Borgarahreyfingarinnar má aðeins breyta á landsfundi. Breytingartillaga telst samþykkt ef hún hlýtur 2/3 greiddra atkvæða á landsfundi nema annað sé tekið
fram í samþykktum þessum.

2. Allar tillögur til breytinga á lögum þessum skulu sendar til stjórnar eigi síðar en tveimur vikum
fyrir boðun landsfundar. Allir kjörgengir Íslendingar geta lagt fram breytingartillögur á samþykktum
þessum. Stjórn skal sannanlega birta breytingartillögurnar á vefsíðu hreyfingarinnar og með skeyti á
alla á skráðum netfangalistum á vegum hreyfingarinnar eigi síðar en sex vikum fyrir þann landsfund
sem þær skulu teknar fyrir á.

Borgarahreyfingin sem grasrótarafl

Landsfundur XO 12. september

Boðað er til landsfundar Borgarahreyfingarinnar laugardaginn 12.september á Grand Hótel í Reykjavík. Fundurinn hefst klukkan 9 um morguninn með fjölbreyttri dagskrá. Óskað er eftir framboðum til stjórnar og munu framboð verða kynnt hér á vefsíðunni eftir því sem upplýsingar um framboð berast.

Við erum að leggja lokahönd á auglýsingu sem ég set hér inn á morgunn...

Markmið mitt með þessum fundi er að koma heim fyllt orku og von til að takast á við yfirvofandi verkefni með vænum þrýsting á umbætur innan þings sem utan.

Frábær grein um hlutverk Attac

eftir Árna Daníel Júlíusson

 

Eitt af grundvallaratriðum í umfjöllun alþjóðasamtaka eins og Attac um skuldavanda þriðja heimsins er hugtakið „odious debts.

Yfirlýsingar bandaríska lögfræðingsins Lee Buchheit um samninga Íslendinga við Breta og Hollendinga um Icesave-málið hafa ekki opnað augu þess hluta ríkisstjórnarinnar sem vill láta Alþingi skrifa upp á samninginn. Þar fer fremstur í flokki fjármálaráðherrann sem virðist algerlega ákveðinn í að eyðileggja pólitískan feril sinn. Vera má að hann eigi eftir einhver ár í ráðherrastól, en þar mun hann sitja í skugga þessa máls, hvernig sem það fer. Steingrímur J. Sigfússon hefur í 20 ár eða svo sagst vera sósíalisti eða vinstri maður, og vel má vera að það finnist honum sjálfur hann vera, en framganga hans í Icesave málinu er eins langt frá því að vera vinstrimennska og nokkur möguleiki er. Steingrímur gengur í því máli erinda auðvaldsins og hagar sér eins og samviskulaus innheimtulögfræðingur sem er staðráðinn í að bera fátæku ekkjuna út úr húsi hennar.

Eitt af grundvallaratriðum í umfjöllun alþjóðasamtaka eins og Attac um skuldavanda þriðja heimsins er hugtakið „odious debts.“ Átt er við að fara verði sérstaklega með skuldir sem hafa orðið til undir óstjórn eða einræðisstjórn. Oft hafa þessar skuldir orðið til vegna lána sem valdamenn hafa tekið í þeim tilgangi að mylja undir sig eða bandamenn sína. Valdamenn þessir missa síðan völdin, lýðræði kemst á í landi eða eitthvað annað gerist sem leiðir til að óstjórn í landi afhjúpast. Lánin standa eftir og eftirlitsstofnanir alþjóðakerfis fjármálaheimsins ætlast yfirleitt til þess að saklaus almenningur í viðkomandi landi borgi ósómann. Þetta gagnrýnir Attac og telur að almenningur í þriðja heiminum eigi ekki að súpa seyðið af óstjórn valdamanna sem oft gengu erinda nýfrjálshyggju, alþjóðavæðingar og fjármagnseigenda í ríku löndunum.

Skyldu þessar hugmyndir eiga við núverandi ástand á Íslandi? Ég veit ekki hvernig bandaríski lögfræðingurinn hugsar málið, en mér sýnist augljóst að svo sé. Til hafa orðið gríðarlegar skuldir vegna óstjórnar og skefjalausrar einkavæðingar. Yfirgangur nýfrjálshyggju og alþjóðavæðingar hefur leitt til þjóðargjaldþrots á Íslandi og nú á almenningur að borga reikninginn. Auðvitað sjá flestir Íslendingar að hér er maðkur í mysunni og fáir ljá máls á því að skrifa undir Icesave-samninginn nema hörðustu stuðningsmenn Samfylkingarinnar. En Steingrímur J. Sigfússon og Svavar Gestsson hafa slegist í þennan hóp og gert út leiðangur til Bretlands og Hollands. Svavar kom heim úr þeim leiðangri með hinn alræmda Icesave-samning og nú hafa þessir gömlu Alþýðubandalagsmenn reynt í tvo mánuði ásamt Samfylkingunni að koma samningnum í gegn um Alþingi, án árangurs. Ekkert útlit er fyrir að það takist.

Hér er um gríðarlegt réttlætismál að ræða. Það var gerð uppreisn í landinu til að steypa þeim stjórnvöldum sem stóðu að nýfrjálshyggjuruglinu. Það hlýtur að mega ætlast til að þau stjórnvöld sem við tóku sinni starfi sínu af alvöru. Í stað þess ákveða þau að taka við hlutverki innheimtulögfræðingsins, ganga erinda alþjóðafjármagnskerfisins og heimta að Alþingi samþykki samning sem er algerlega ótækur. Auðvitað gengur þetta ekki. Stjórnvöld sem standa að slíkum gjörningi geta ekki ætlast til neins stuðnings eða tryggðar við sig. Almenningur, jafnt sem Alþingi, neitar að samþykkja slíka afarkosti. Takist ríkisstjórninni með einhverjum hætti að þræla skuldbindinum í þessum anda gegnum þingið hlýtur næsta skrefið að verða skattaverkfall.

Grundvallaratriði í umfjöllun um núverandi kreppu íslenska hagkerfisins (sem allir keppast við að lýsa yfir að eigi sér engin fordæmi, sem hún á kannski ekki hér á landi en fordæmin eru mörg annars staðar í heiminum) hlýtur að vera að hafna því að ríkisvaldið beri ábyrgð á þeim skuldum sem til var stofnað í nafni Icesave.

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn stjórnar nú „endurreisn“ íslensks efnahagslífs, en hann var einmitt meðal þeirra aðila sem hvað ákafast hvatti til einkavæðingar og alþjóðavæðingar á sínum tíma. AGS er þess vegna vanhæf stofnun á þessu sviði. AGS ætti alls ekki að koma að neinum þætti þessa máls og alls ekki að því að stýra nokkrum þætti í íslensku efnahagslífi vegna þess að sjóðurinn á stóran þátt í þeim hugsmíðum sem urðu til á vegum nýfrjálshyggjunnar til að réttlæta ránsherferð auðmagnsins um heiminn. Það verður að krefjast þess og fara fram á að óháð stofnun á vegum Sameinuðu þjóðanna verði sett á fót til að sinna vandamálum af þessu tagi. Sameinuðu þjóðirnar og hvorki AGS né ESB eiga að fjalla um mál eins og Icesave-samninginn. Núverandi aðstæður eru með öllu óþolandi, aðilar eins og AGS hafa sjálfdæmi í eigin sök, er leyft að koma nálægt því hvernig farið er með mál sem rísa vegna kreppu sem þeir eiga sjálfir mesta sök á.

Og „vinstri“ stjórn með Steingrím J. Sigfússon innanborðs getur eftir þetta ekki orðið annað en brandari.

Við borgum ekki!

Árni Daníel Júlíusson

www.attac.is

Frá stjórn kjosa.is

Einstakt tækifæri ! Óvænt staða er komin upp í Icesave-málinu. Venjulega fær forseti lagafrumvörp til staðfestingar samdægurs eða daginn eftir að Alþingi afgreiðir þau. Icesave-frumvarpið átti að berast til hans í gær eða dag – EN GERÐi ÞAÐ EKKI ! Hu...gsanlega dregst það í tvo daga til viðbótar. Þess vegna er einstakt tækifæri til að skora á forsetann á www.kjosa.is Grípum það. Bætum nokkur þúsund áskorunum við þær tíu þúsund sem voru afhentar á Bessastöðum í gær. Forsetinn mun ekki geta litið framhjá viðbót upp á fimm eða tíu þúsund. Ert þú búinn að skora á forsetann? Ef svo er, fáðu þá tvo aðra til þess líka.

Áskorununum verður komið til forsetans. Þetta er málið: www.kjosa.is

Ræðan mín frá því í morgunn

Það gætu verið málfarsvillur í henni - set inn betrumbætta útgáfu byggða á framsögunni síðar í dag.

Frú forseti

Er réttlætanlegt að ríkið taki að sér að axla ábyrgð á einkaskuld sem getur ef illa fer skert lífsgæði allra sem hér á landi búa?

Er hæstvirtur forseti meðvitaður um þann skaða sem hljótast mun af þeirri ákvörðun að samþykkja samninginn?

Gámarnir bíða í hrönnum eftir búslóðum þeirra sem geta ekki réttlætt það fyrir sér að búa hér lengur ef þetta verður samþykkt. Fólkið sem er að fara – er fólkið sem getur farið. Fólkið sem er að fara mun sennilega ekki koma aftur ef fer sem fer. Fólkið sem er að fara ætlar að taka fyrirtækin sín með sér, menntunina sína, starfsreynsluna sína, börnin sín, framtíðar skatttekjur.

Innra með mér er uggur – því ég veit að þetta verður dropinn sem fyllir mælinn, þetta er dropinn sem fær fólk til að bregðast við. Þetta snýst nefnilega ekki bara um góðan eða vondan samning – þetta snýst um grundvallar óréttlæti, um grundvallar sjálfsvirðingu þjóðar sem er orðin örmagna af fréttum um spillingu og krosseignatengsl viðskipta, þingheims, fjölmiðla, þetta snýst um að nokkrum mönnum tókst með aðstoð sofandaháttar heils stjórnkerfis að hneppa þjóðina í fjötra fátæktar og bágra lífsgæða. Þetta snýst um sundraðar fjölskyldur og mannslíf. Þetta snýst um sjálfsvirðingu þjóðar.

Það að láta undan þeirri kúgun sem við erum beitt af hendi breskra yfirvalda með því að samþykkja þó svo breyttan nauðungasamning þar sem skuldumeinkaaðila er velt yfir á alla landsmenn að þeim forspurðum er óréttlætanlegt. Fólk upplifir þetta sem hina algeru niðurlæginu – að þjóðin sem beitti okkur hryðjuverkalögum fái til þess stuðning frá vinaþjóðum okkar og AGS þjóðþingið til að samþykkja ríkisábyrgð er sárara en tárum taki fyrir marga landsmenn. Sá óttaáróður sem hefur viðgengist í kringum þetta mál hefur haft sín áhrif á marga þingmenn sem munu greiða atkvæði með og samþykkja með því að það sé réttlætanlegt að almenningur taki á sig skuldir einkaaðila.

Sumir halda því fram og trúa því að þessar skuldir hverfi eins og dögg fyrir sólu eftir sjö ár. Sumir ráðherrar hafa talað um töframenn þegar þeir hæðast að þingmönnum fyrir að vilja alherjar aðgerðir fyrirheimilin í landinu – þessir sömu ráðherrar hafa látið það í veðrinu vaka að Icesave skuldbindingin hverfi – manni verður oft hugsað til galdrakarlsins í OZ þessa dagana þegar maður horfir upp á þær sjónhverfingar sem viðgangast hér á þessum ágæta stað.

Frú forseti láttu ekki blekkjast þó sumarið hafi verið rólegt úti á Austurvelli, réttláta reiðin er að vaxa að nýju þegar myrkrið hefur innreið sína á vetramánuðum. Reiðin hefur farið stigmagnandi eftir því sem það hefur orðið deginum ljósara að sumarþingið snérist fyrst og fremst um ESB en ekki neyðaraðgerðir fyrir almenning.

Í dag hefði ég viljað spyrja ríkisstjórnina um hvað hún ætlar að gera fyrir þá sem eiga ekki fyrir mjólk – fyrir þá sem geta ekki farið í skóla vegna fátæktar – fyrir þá  sem sjá engan tilgang með því lengur að borga í svartholið sem engan enda virðist ætla að taka. Í dag hefði ég viljað sjá vonarneista til handa þjóðinni minni, ég vona með sanni að þegar þessi ríkisábyrgð verður samþykkt að fólk glati ekki voninni, heldur muni að það er alltaf dimmast fyrir dögun. Það sem hefur fengið mig til að sjá smá von í þessu icesave svartnætti er að þingheimi tókst að vinna saman við það að gera vondan hlut betri. Þingmenn hófu sig ofar flokkspólitík og lögðu á sig gríðarlega mikla vinnu til að tryggja samstöðu um fyrirvara á þessum handónýta samningi sem samninganefndin færði þjóðinni – sem var sannkallaður köttur í sekknum. En gleymum ekki að þessir fyrirvarar eru nauðavörn, þessir fyrirvarar ættu að fella samninginn ef allt væri hér með feldu og það vona ég svo sannarlega að þessir fyrirvarar munu gera. Það þarf nefnilega að senda fólk út að semja sem getur valdið því, ekki vini og vandamenn. Ég legg svo til og mæli  með frú forseti að næst verði Buchheit fenginn til verksins ef hann er enn fáanlegur til þess.

Frú forseti

Ég get ekki undir nokkrum kringumstæðum samþykkt þennan nauðasamning þó svo ég muni styðja heilshugar þá fyrirvara sem hér verða lagðir fram. Mér finnst sú vinna sem átti sér stað við gerð fyrirvarana mikilvægur grunnur að nýju samkomulagi. Ef við fáum bestu mögulegu samningamenn til að semja upp á nýtt þá held ég að við getum átt von á því að geta staðið upp með glæsilega niðurstöðu. Niðurstöðu sem tryggir að þeir sem efndu til þessarar skuldar verði einir látnir axla ábyrgð á því fjárhagslega tjóni sem þeir hafa ollið þjóðinni.

Sú vinna sem þingmenn lögðu á sig mun nýtast og er vonandi upphafið af breyttum vinnubrögðum hér á þinginu þar sem fólk úr öllum flokkum hefur einsett sér að nýta sér þá þekkingu, fagmennsku og yfirsýn sem má finna innan allra flokka – því gleymum því ekki að við erum alltaf fyrst og fremst að vinna að þjóðarhag þó áherslur okkar séu oft mjög ólíkar. Með þeirri þverpólitísku vinnu sem átti sér stað í kringum Icesave nauðavörnina höfum við sýnt að á ögurstundu er hægt að finna flöt á samvinnu sem við þurfum að viðhalda í kringum þau erfiðu mál sem eiga eftir að koma fyrir þingið á næstunni. Vinnan í kringum Icesave er fyrsti vísir að þeirri þjóðstjórn sem ætti að vera sett saman til að vinna þjóðina upp úr þeim erfiðleikum sem hún stendur frammi fyrir. Ég vil nota tækifærið og þakka öllum þeim sem hafa lagt á sig mikla vinnu til að það væri hægt að finna sem breiðustu sátt um fyrirvarana sem eins og ég áður nefndi eru mikilvægur grunnur að nýjum samning.

Frú forseti
Mig langar að lokum að minna þjóðina okkar á að þrátt fyrir að ríkisábyrgðin verði samþykkt í dag að gefast ekki upp. Við megum ekki gefast upp sama hvað er í gangi í kringum okkur. Segja má að við séum í sjálfstæðisbaráttu sem er rétt að byrja og við þurfum á ykkur að halda til að veita þinginu aðhald – til að berjast gegn þeim ofuröflum sem hafa hafið innreið sína inn fyrir landssteina, þar mun án efa AGS verða okkur skeinuhættastur og hætt við miðað við hvernig hlutirnir eru að þróast að við glötum auðlindum okkar í hendurnar á alþjóðafyrirtækjum sem eiga sér langa sögu í arðráni hjá knésettum þjóðum. Þessi orrusta er kannski töpuð en blikur eru á lofti að þær verði fleiri og því skora ég á ykkur að gefast ekki upp, heldur beita ríkisvaldið þrýstingi að þau standi við gefin loforð um lýðræðisumbætur og alvöru uppgjör á þessu hruni. Haldið á lofti kröfunni um réttlæti – að heimilin fá alvöru stuðning en ekki bómullargjaldþrot og tilsjónarmenn. Það er kominn tími á að ríkisstjórnin setji heimilin á oddinn, búi til það umhverfi og aðstæður til að fleiri fyrirtæki rúlla ekki, það er kominn tími á að hefja endurreisnina.

Icesave-frumvarp samþykkt