Breiðavíkurmálið og pólitíkin í kringum það

Það sem mér fannst ef til vill mest sláandi við þessa mynd fyrir utan þá persónulegu harmleiki sem áttu sér þar stað og skefjalausa mannvonskuna, var að án efa var þetta allt af sérhagsmunagæslu sprottið og sýnir í hnotskurn að ekki er gæfulegt að ráðherrar hygli að sínum heimabyggðum. Sú staðreynd að ekkert var að gert hefur án efa haft mikið að gera með hve gott sveitarfélagið hafði úr þessu og ef til vill sá ótti að sveitin myndi leggjast af ef þeir fengju ekki greitt með þeim drengjum sem voru vistaðir þarna.

Mig langar að votta þessum hugrökku mannverum sem hafa stigið fram og sagt sögu sína varðandi þessi hörmungar úrræði þjóðarinnar gagnvart ungu fólki, nafnbótina Hetjur. Það kostar ekki lítið hugrekki að horfast í augu við fortíð sem þessa.

Langaði aðeins að tuða yfir einu varðandi heimildarmyndina. Textavinnsla á henni var afar illa úr garði gerð. Það var lífsins ómögulegt að lesa upplýsingatexta nema maður væri ofan í sjónvarpinu, því stafirnir voru svo litlir. Þetta hefur án efa virkað vel í bíó en var alveg ónýtt í meðalstóru sjónvarpstæki. Hefði verið ráð hjá RÚV að láta laga þetta áður en þetta var sýnt alþjóð. Þá fannst mér fullmikið af lausum endum í henni sem auðvelt hefði verið að laga.  

Frábær ræða 13 ára gamallar stúlku

sem hún flutti fyrir fulltrúa UN árið 1992. Hún á jafn mikið erindi við okkur í dag og þá. Ágætt veganesti inn í nýtt ár. Megi hver dagur þessa nýja árs verða tilefni til þakklætis kæra samferðafólk í netheimum. 

 

This is an amazing message by Severin Suzuki, daughter of Dr David Suzuki, at the age of 13, at the UN

Mamma tók upp á svipuðum hlut

Eitt síðasta verk mömmu áður en hún tók upp á því að deyja í ár var að skella risastóru afmæliskorti í póstinn til mömmu sinnar. Kortið er nær einn metri á lengd. Rúmlega viku eftir að mamma fór yfir móðuna miklu fékk svo amma kortið í póstinum. Spurning hvort að hún hafi hlegið eða grátið meira þegar hún fékk kortið að handan. En kortið vekur almenna kátínu enn í dag, enda spilar það afmælissönginn þegar maður opnar það og er minning um að sama hve þjáð hún var blessunin hún mamma þá var alltaf stutt í hláturstaugarnar hjá henni og almennan grallaraskap.

Sendi jólakort frá himnum

Tsunami ljóð

Ég gleymi seint þessum hryllilegu dögum fyrir þremur árum síðan. Ég held að þetta hafi haft svona mikil áhrif á mig því ég vissi nákvæmlega hvernig aðstandendum þeirra sem voru hrifsaðir á haf út í einhverri ægilegustu greip Ægis í sögu mannkyns. Gleymi ekki þessari tilfinningu þegar var verið að leita að pabba á jólunum vitandi að hann hafi labbað út í ísakalda ánna ósyndur. Það eina sem maður gat haldið í var von sem hékk á þunnum þræði. 

Ég samdi strax ljóð sem ég hef tileinkað aðstandendum þeirra sem fórust. Það ánægulega við þetta ljóð er að það hefur ferðast um heiminn í sinni ensku frummynd og oftar enn einu sinni endað á ströndum Indónesíu. Var notað í litlu þorpi sem fór illa út úr flóðunum til að setja á boli sem bæjarbúar seldu til að byggja upp þorpið sitt. Það hefur líka verið notað í fyrirlestrum hjá manni frá Indónesíu sem vinnur að gerð nýrri tæki flóðvarnagarða fyrir heimaland sitt. Hugur minn verður meðal fólksins í Indónesíu í dag. 

En hér er ljóðið og nýlegt lag sem Jón Tryggvi samdi við það er að finna í tónhlöðunni.

Flóðbylgja 

Þögult hafið
skyndilegur veggur eyðileggingar

Sofandi í mjúkum sandi
fjöldagröf
Þúsundir sálna
–skerandi hvítt ljós
vefur sig milli heima

Sársaukabrot skerst
              djúpt 
inn í hjartað

Vaxandi fjöldi
lífvana

Tómar skeljar

Stærri en lífið sjálft
eru hlutföllin

Allt sem ég hef að gefa er
                                   von
á þessum myrkustu tímum

Allt sem ég hef að gefa er
hafsjór gleði
við jaðar dagrenningar

Tsunami
The silent ocean
suddenly a wall of destruction

Sleeping in the soft sand
mass grave
1000 upon 1000's of souls
brilliant flash of light
spiraling in a world between worlds

Fragments of pain
                deep 
into the heart 

Mounting numbers 
of lifelessness

Empty shells

Larger than life
proportions

All I have to offer is 
                       hope
in those darkest of times

All I have to offer is

oceans of joy 

 

Fórnarlamba flóðbylgju minnst

Kæru bloggvinir - Gleðilega birtuhátíð

Megi líf ykkar vera litað gleði og friði á komandi ári og innilegar þakkir fyrir hlýhug í kringum andlátið hennar mömmu og aðra lífsins gjörninga. Einhver sagði eittsinn, "Hver er sinnar gæfu smiður." Því mun nýtt ár verða án efa hamrað í eldi þinnar eigin gæfu sem er í þínum eigin höndum.

Læt æðruleysisbænina fylgja ykkur inn í nýtt ár.

Guð, gefði mér æðruleysi

til þess að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt.

Kjark til að breyta því sem ég get breytt.

Og vit til að greina þar á milli. 

Takk, takk, takk, fyrir að vera til kæru vinir, þetta ár hefur verið miklu mun áhugaverðara vegna tilveru ykkar.  

 

Frumburðurinn í Missouri

Vona að hans bandarísku ættmenni muni ekki vera mikið á ferðinni. Það er nógu slæmt að aka um Reykjavík í óvæntum veðurham, vegna aksturslags sumra samborgara minna. Get ímyndað mér að það sé töluvert verra þar sem Neptúnus er nú að fagna jólum. Þar er nóg að taka próf á sjálfskiptum bíl og blessað fólkið varla troðið snjó á bomsum, hvað þá sínum sléttu dekkjum.

Óveður í miðríkjum Bandaríkjanna

Af furðulegum dekkjaævintýrum og brotinni rúðu

Þegar veðrið var vitlaust þá brotnaði bílrúða á jazzinum mínum. Ég fékk alveg frábæra þjónustu hjá Honda umboðinu og þurfti lítið að vesenast í kringum þetta og var sem betur fer tryggð allan hringinn. Kosturinn við brotnu rúðuna var að það kom í ljós að afturhjólin voru gjörsamlega ónýt. Ég varð afar hissa enda fékk ég að heyra þetta í vor þegar ég fór með bílinn í dekkjastillingu og fyrir vikið keypti ég splúnkuný dekk allan hringinn. Skildi reyndar ekki að mér fannst bíllinn aldrei neitt miklu betri í keyrslu eftir að hafa fengið ný dekk. Sennilega gölluð dekk var niðurstaða þeirra sem ég talaði við í gær. Fer með hann í skoðun á dekkjaverkstæðið sem ég fékk dekkin hjá og kemur þá í ljós að gleymst hafði að setja ný dekk aftan á bílinn á sínum tíma, þrátt fyrir að ég keypti 4 stykki. Alger heppni að ekki skildi fara eitthvað úrskeiðið á öllum mínum keyrslum á milli borgar og Grímsness í haust, því dekkin voru algerlega í henglum, með bólgukýli og vírana lafandi út úr sér. Fékk að sjálfsögðu dekkin mín undir án endurgjalds þó nýr eigandi væri kominn með dekkjaverkstæðið. Merkilegt nokk þá fann ég kvittunina þegar ég var að fara í gegnum blaðahrúgu í vikunni og rétt gat bjargað henni úr endurvinnslunni:)

Enn og aftur sannaðist gildi fjölskyldumottósins, "fátt er svo með öllu illt að ekki boði nokkuð gott."

Annars þá er þetta heimili algerlega frjálst frá jólastressi. Maður eyðir pínuponsu um efni fram en ég ekki með visa kort þannig að ég þarf ekki að fara á febrúarbömmer:) Skemmtilegast finnst mér að fá að vera 13 jólasveinar og taka þátt í gleði og spenning barna minna. Hér er mikið étið af kökudeigi og eitthvað bakað af smákökum. En fyrst og fremst þá er þetta góður tími til að styrkja sinn innri mann og athuga hvort að maður hafi nú staðið við eitthvað af öllum fyrirheitum sínum gagnvart lífinu og tilverunni.

Ánægjuleg þróun...

en það þarf að gerast eitthvað stórkostlegt kraftaverk til þess að almenningur geri sér grein fyrir mikilvægi þess að leggja sitt af mörkum til að hindra frekari hörmungar á heimsvísu.

Ég bý í fjölbýlishúsi í vesturbæ Reykjavíkur og er með ábyrgð á ruslageymslunni í desember. Ég var að vonast eftir því að nágrannar mínir væru farnir að endurvinna eitthvað og að dagblöðin færu í það minnsta í endurvinnslupokann sem ég kom fyrir á ganginum. En svo er ekki þegar ég tók við var full tunna af dagblöðum eftir eina viku og sú var ekki blá sem tók á móti mér. Fólk hendir öllu í ruslið og það virðist vera sama hve mikið er auglýst og hve mikið er talað um þessi mál það eru sárafáir sem nenna að endurvinna blöð, hvað þá að flokka eins og ég geri. Ég er með stóra fjölskyldu en mér er samt að takast að flokka þannig að ég er bara að fara með einn burðarpoka af rusli til urðunar á viku. Að endurvinna allt sem mögulega er hægt að endurvinna fylgir smá vinna, en það er lítilvægt miðað við vandamálin sem að okkur steðja ef við gerum ekki neitt. Allir verða að gera eitthvað. Það er ekki nóg að ráðamenn og konur skrifi undir eitthvað plagg, held reyndar að þjóðin mín sé að falast eftir undanþágum á losun koltvístringi sem mér finnst alveg ferlegt.

Þegar ég bjó í USA fyrir margt löngu voru þeir með frábært kerfi varðandi endurvinnslu í mínu samfélagi. Þó að 16 ár séu liðin síðan ég bjó þar þá voru þeir að hvetja og stuðla að endurvinnslu á öllu. Það var náð í blöðin til okkar, dósir, gler og svo mætti lengi telja. Hér er þetta frekar flókið og lítið gert til að hvetja fólk dáða. Það væri til dæmis bara snilld að láta flokkun hefjast í ruslageymslum fjölbýlishúsanna. Af hverju eru ekki plasttunnur, umbúðatunnur og pappírstunnur þar og af hverju er þetta ekki gert án endurgjalds. Umbúðir sem ekki eru urðaðar eru verðmæti og það hlýtur að kosta minna fyrir borgir og bæi að sleppa við svona mikla urðun og fá hráefni til útflutnings. 

Finnst þessi tilraun með ókeypis strætó fyrir framhaldsskólanema vera skref í rétta átt, en betur má ef duga skal. Það eru enn of fáar ferðir á stofnleiðum sem stoppa við skólana og veit um nokkur dæmi þess að fólk hefur gefist upp á öllum troðningnum og fallið í bílafreistingar.  

Hlýnun jarðar er að gerast með miklum hraða og mun hraðar en jafnvel svartsýnustu vísindamenn þorðu að spá um. Miklar hörmungar munu eiga sér stað og eiga sér nú þegar stað meðal fátækustu þjóða heims. Þó fólk hugsi sem svo að þetta fólk komi þeim ekki neitt við, enda aldrei hitt það, þá ætti hið sama fólk að hafa það hugfast að þessar miklu veðurfarssveiflur, flóð og þurrkar hefur áhrif á uppskeru og þegar miklir uppskerubrestir eru á heimsvísu þá hækkar verð á matvælum hérlendis.

Það er ekki hægt að horfa fram hjá því að allt sem gerist á þessari jörð hefur áhrif á okkur á einn eða annan máta. Hygg þó að nærtækast sé að byrja á stórfelldum breytingum hérlendis með því að virkja og fræða almenning um hvaða áhrif það hefði ef allir gerðu eitthvað. Það mætti líka vera hvetjandi á jákvæðan máta og það mætti líka vera einhver umbun sem því fylgdi að sýna ábyrga hegðun gagnvart umhverfi sínu. Það þarf að stórefla umhverfisvitund almennings og ég hef engin einföld svör við því hvernig það ætti að fara fram. Held samt að fræðsla eigi alltaf mikinn þátt í að stuðla að breyttu hugarfari. 

 

Bandaríkin skrifa undir

Einfalt mál

Í morgunn var voðaveður og þá finnst mér einmitt tilefni til að fylgjast með fréttum. Þar kom fram að tilmælum væri beint til foreldra að senda börn sín ekki í skólann. Hygg að ein af ástæðum þess að þó maður kæmist kannski áfallalaust í skólann með börn sín, að það sé ekki skynsamlegt að vera að þvælast úti þegar rúður í strætóskýlum springa og heitir pottar takast á flug. Maður er bæði að stofna lífi sínu og annarra í hættu og auka á álag á björgunarsveitirnar og aðra sem vinna við almannavarnir.

Ég fékk tölvupóst í morgunn frá skólastjóra barnaskólans sem minn drengur gengur í þar sem það var ítrekað að ekki væri æskilegt að senda börn í skóla. En það má ekki gleymast að í svona aðstæðum þá er það líka okkar foreldranna að meta hvort að við viljum vera að senda börnin út í svona aðstæður.

Einhver lét þau orð falla að ástæða þess að beðið væri um að þau börn sem komin væru í skólana yrðu sótt við fyrsta tækifæri væri sú að kennarar vildu aukfrí finnst mér ómakleg gagnvart því fólki sem sinnir börnum okkar hve mest af öllu fólki í lífi þeirra. Er ekki kominn tími til að hætta að vera alltaf með eitthvað skítkast út í fólk. Hvar er hinn sanni jólaandi umburðarlyndis og samkenndar. Kalla eftir slíku hér í bloggheimum.

Ég er reyndar sammála að best væri í svona aðstæðum að vera með samhæfðar aðgerðir í sambandi við hvort að skólar séu opnir eður ei. Það hlýtur að vera endurskoðað í ljósi þessa.

Vilja skýr fyrirmæli til foreldra

Tígrisdýr við stjórn hjá Creations

Loksins komin með nýtt stýrikerfi á fartölvuna mína. Hún var orðin skammarlega hæg og þung. Ég hef ekkert verið að sinna hennar þörf á að verða ekki algerlega úrelt. Öll forrit að hrynja eins og spilaborgir og ég í gremjukasti gagnvart vesalings vannærðu tölvunni. EN núna get ég loksins bloggað með grafískum ham. Í gamla safarí var slíkt ekki hægt, hvað þá að skella myndum með færslum án mikilla tilfæringa. Stundum var ég að nota þrjár tegundir af vöfrunum til að skítamixa öllu saman sem ég vildi setja inn. En ekki lengur. Ekkert að bögga mig og engar afsakanir til að vera ekki aðeins duglegri að tjá mig. 

Það er mikil blessun að sonur minn eldri hafi tekið við af mér varðandi tölvunördisma. Það fer aðeins í egóið mitt að hann sé orðinn klárari en ég, en það er líka gaman að sjá sama áhugann og ég hafði á þessu í upphafi netdaga.

Annars þá fæ ég aldrei nóg af því að hugsa til þess hve lánsöm ég er með krakkana mína. Algerir gullmolar.