Samstaða: Þjóðfundur 1. desember klukkan 15

ÞJÓÐFUNDUR ÍSLENDINGA

1. desember 2008

Arnarhóli

Borgarahreyfing um Þjóðfund 1. des. eru regnhlífarsamtök þeirra hópa og einstaklinga sem hafa haft sig í frammi opinberlega undanfarnar vikur vegna þess gjörningaveðurs sem fjármálamenn, stjórnvöld og embættismenn hafa kallað yfir þjóðina.

Borgarahreyfingin stendur algerlega utan við alla stjórnmálaflokka og telur að núverandi stjórnvöld sem og stjórnarandstaða hafi glatað trausti landsmanna.

Borgarahreyfingin hvetur alla landsmenn til að sýna samstöðu og krefjast breytinga á stjórn landsmála og breytinga á stjórnsýslu með því að leggja niður vinnu og mæta á

Þjóðfund á Arnarhóli klukkan 15, mánudaginn 1. desember.

Jafnframt hvetur Borgarahreyfingin til þess að öll samtök launþega veki athygli félagsmanna sinna á fundinum og að Samtök atvinnulífsins sýni vilja sinn til þjóðarsáttar og hvetji aðildarfélög sín til að gefa starfsfólki leyfi frá störfum.

Frummælendur í stafrófsröð:

Einar Már Guðmundsson, rithöfundur
Lárus Páll Birgisson, sjúkraliði
Margrét Pétursdóttir, verkakona
Snærós Sindradóttir, nemi
Þorvaldur Gylfason, hagfræðingur

Blaz Roca (Erpur) rappar um þjóðmál

Fundarstjóri: Edward Huijbens, landfræðingur

Segir góða stemningu á mótmælafundi

Hvað getur ÞÚ gert?

Ég finn fyrir ákveðnu vonleysi eins og margir aðrir hér í samfélaginu - Enginn hefur verið dreginn til ábyrgðar - enginn hefur axlað ábyrgð. Geir er skipstjóri í björgunarleiðangri að sokkinni þjóðarskútu sem hann sigldi í strand. Nú siglir þessi blindi maður björgunarbátnum í strand á sömu skerjunum sem þjóðarskútan marar í kafi.

Þjóðin kallar eftir því að Geir og restin af þinginu fari - að seðlabankastjóri fari - að fjármálaeftirlitið fari - að fjárglæframennirnir í bönkunum fari - að hér fari fram rannsókn af erlendum ÓHÁÐUM fagaðilum en ekkert gerist - Geir og ISG líta af vanþóknun á mótmælendur og þátttakendur á borgarafundum sem um skítugu börnin hennar Evu sé að ræða í stað þess að horfast í augu við að meirihluti þjóðarinnar treystir þeim ekki lengur og vill þau burt. 

Fólk hefur gert ýmislegt til að sameina þjóðina til að hætta að láta kúga sig til hlýðni. En ekki hefur það tekist. Þjóðin mín er vön að láta taka ákvarðanir fyrir sig og nennir ekki að standa í þessu mótmælaveseni. Það geta aðrir séð um það. En það er ekki þannig. Það kemur enginn okkur til bjargar nema við sjálf. Fólk er duglegt að hengja sig í smáatriðunum og segist ekki mótmæla ástandinu ef ákveðið orðalag er notað, eða þessi eða hinn er með, fólk notar allar mögulegar afsakanir til að bjarga sér EKKI vegna þess að það hefur enga trú á að það sé mögulegt. En það er ekki rétt. Ef við stöndum saman þá erum við gríðarlega mikið afl sem hvorki stjórnvöld eða útrásarvíkingar hafa bolmagn til að hunsa. En hvað þarf til að þjóðin standi saman? Ég veit það ekki. Ég held að það sé kominn tími til að þeir sem ákveða að gera ekki neitt en vonast til að þetta reddist geri sér grein fyrir að þetta mun ekki reddast í þetta sinn, nema að við tökum til hendinni og gerum eitthvað sem ekki er hægt að horfa fram hjá. 

Nú er búið að boða til þjóðfundar þann 1. desember klukkan 15. Ég skora á fólk að mæta, ég skora á fólk að skoða innra með sér hvaða rök það hefur EKKI fyrir því að mæta og spyrja sig svo hverju það hefur að tapa. Í hverri vikunni sem líður sökkvum við dýpra niður í hyldýpi skulda og smánar. Alvarleg mistök eru framin sí og æ af ráðherraliðinu. Heimsbyggðin er dolfallinn yfir langlundargeði okkar gagnvart þeirri spillingu sem upplýst samfélag myndi aldrei láta yfir sig ganga án aðgerða. 

Hvað þarf til að þú standir upp og segir: hingað og ekki lengra? Við skiptum öll máli og ég er sannfærð um ef við mætum svo tugum þúsunda skiptir á Arnarhól á mánudaginn að það verði á okkur hlustað. Ef við viljum breytingar og ætlum að vonast til þess að einhver annar sjái um það fyrir okkur, þá erum við á villigötum.

Ég er búin að fá nóg af siðspillingu og krosstengslum. Mér finnst þessi ríkisstjórn og allt liðið inni á alþingi vanhæft vegna ofangreindra atriða. Ég kalla eftir neyðarstjórn og kosningum í vor og ætla að gera allt sem er í mínu mannlega valdi til þess að það verði að veruleika. Ég vil ekki flokkaklíkur inn á þing. Ég kalla eftir núllstillingu á kerfinu svo hægt sé að fyrirbyggja áþekk afglöp og hér hafa farið fram. Ég kalla eftir nýju kerfi þar sem einstaklingar eru ráðnir í þessar mikilvægu stöður og miklu ráðvandari lögum í kringum stjórnsýsluna. Við verðum að smíða lög sem gera ráð fyrir krosstengslum viðskipalífs og þingheims. 

Valið er á milli þess að ekkert breytist: þjóðargjaldþrot og landsflótti verður afleiðing þess eða algera og gagngera uppstokkun á því kerfi sem við búum við: ef fólk heldur að það valdi óstöðugleika, þá spyr ég getum við búið við meiri óstöðugleika en nú?

Ef fólk trúir því að þeir sem stjórna núna séu best til þess fallnir þá verðum við bara að búa við það. En ef ÞÚ vilt breytingar, gerðu þá eitthvað, enginn gerir þetta fyrir okkur - við verðum að gera eitthvað. Sameiningarmáttur okkar er eina vopn okkar að svo stöddu.

Ég kalla eftir hugmyndum um hvað skal gera - þær þurfa að vera einfaldar og auðveldar í framkvæmd en síðast en ekki síst þá þarf að felast í þeim sameiningarmáttur. Elsku, elsku þjóðin mín, hættum að láta þeim eftir valdið - það er augljóst að þau valda því ekki.

Allt opið í gjaldeyrismálum

Smá ljóstýra í hamförum

Finnst rétt að hrósa Birni fyrir þessa ákvörðun - ég hef fylgst með máli þessara manna og fagna þessari ákvörðun. Áður en rasistarnir sem finnast þeir þvingaðir til að tjá sig hér vil ég hvetja þá til að lesa eftirfarandi bréf sem birtist í morgunblaðinu í dag og ég fann inn á Silfri Egils. Vona að hann Ólafur Halldórsson sjómaður fyrirgefi mér að birta bréfið hans. En það snart mig og þess vegna fagna ég enn meir - því eftir lestur þess fann ég til vonleysis þess sem veit af miklum harmleik en getur ekkert gert til að hindra hann.

"HÖRMUNGAR miklar dynja nú yfir heimsbyggðina, og yfir okkur eyjarskeggja sér í lagi, að mér skilst. Fyrirtæki og einstaklingar missa og tapa sem aldrei fyrr. Sumir tapa öllu sparifénu sínu, aðrir tapa jafnvel peningaupphæðum sem venjulegt fólk kann ekki að telja upp í. Enn aðrir missa bara móðinn (hafa kannski engu öðru að tapa). Þjóðin, sem fyrir fáeinum vikum síðan var ríkasta, óspilltasta og hamingjusamasta þjóð í heimi, er nú bláfátæk, gerspillt og hundfúl. Tilveran er sannarlega hverful - og afstæð.

Nóg um það, mig langar að vekja máls á allt annars konar kreppu - á Íslandi. Mig langar að segja aðeins frá vini mínum Matta. Hann heitir eiginlega Mehdi, en hann er búinn að dvelja svo lengi á Íslandi að í mínum augum er hann löngu orðinn Matti.

Matti vinur minn er flóttamaður frá Íran. Hann barst hingað til lands fyrir fjórum árum síðan, í miðju »góðærinu«, á flótta undan lífshættu. Hann var minniháttar skrifstofublók í Íran, ríkisstarfsmaður. Honum urðu á afglöp í starfi, hann týndi einhverjum leyniskjölum. Í flestum siðmenntuðum löndum er mönnum í versta falli vikið úr starfi fyrir það, en í Íran er slíkt líflátssök.

Nú er það svo að á Íslandi tökum við helst ekki við flóttafólki, nema algerlega tilneydd, af Sameinuðu þjóðunum og Rauða krossinum. Og þá fáeinum útvöldum, sem embættismenn velja í flóttamannabúðum heimsins. Ef þeir dúkka upp sjálfir er þeim án undantekninga neitað um landvistarleyfi, þeir geta áfrýjað eitthvað, en fá í fæstum tilfellum neitt út úr því nema aðeins lengri dvöl í flóttamannabúðunum í Keflavík og eru síðan sendir til þess lands sem þeir komu frá til Íslands og þaðan - ja Guð má vita hvert - og hvað. Það er ekki okkar mál og eftir því bíður Matti núna.

En í örfáum tilfellum fylgir þó síðustu neituninni »klásúla« sem í raun er einskonar landvistarleyfi; »dvalarleyfi af mannúðarástæðum á grundvelli 2. mgr. 11 gr. laga nr 96\2002..«

Við Matti erum jafnaldrar, urðum fimmtugir á árinu. Hann er einstakt ljúfmenni og valmenni. Hann hefur sem sagt dvalið hér síðustu fjögur ár og ég hafði eiginlega hlakkað til að eiga hann að hér í ellinni. Fyrstu árin var hann vongóður, lífsglaður og þakklátur fyrir að vera á lífi, nú er hann aðeins skuggi af sjálfum sér, bókstaflega. Hann er búinn að vera í mótmælasvelti frá 3. nóvember eftir að hann fékk síðustu neitunina, og er að dauða kominn. Hann liggur í bæli sínu suður í Keflavík og bíður eftir að verða sendur til Írans, samkvæmt úrskurði yfirvalda. Læknir lítur til hans öðru hverju og sagði honum síðast að hann ætti eftir fáeina daga ólifaða ef hann nærðist ekki, en ef hann vildi byrja að nærast mætti hanni hringja í sig og yrði honum þá komið inn á spítala til að fá næringu í æð. En Matti vill frekar deyja úr hungri á Íslandi en fyrir hendi yfirvalda í Íran.

Nú bið ég Guð að mýkja hjörtu viðkomandi yfirvalda, að þau megi skoða mál hans einu sinni enn og veita honum dvalarleyfi af mannúðarástæðum. Með fyrirfram þökk."

Ólafur Halldórsson sjómaður

 

Tveir íranskir hælisleitendur fái bráðabirgðadvalarleyfi

Sameinuð stöndum við - sundruð föllum við

Það virðast enn vera til manneskjur hér á landi sem sætta sig við það hvernig á málum er haldið í stjórnsýslunni - þetta fólk fer stórum í bloggfærslum og kommentakerfum. Það vinnur markvisst að því að reyna að sundra þeirri samstöðu sem í landinu ríkir um að ástandið sé með öllu ólíðandi. Það sem ég held að fari mest fyrir brjóstið á fólki er sú staðreynd að enginn hefur verið látinn sæta ábyrgð á fallinu og sú staðreynd að bankatopparnir eru enn við völd í bönkunum, þó þeir hafi snyrtilega verið færðir til eins og í refaskák.

Það var því sérstakt fagnaðarefni þegar allir hinir ólíku hópar sem hafa staðið fyrir einhverri andspyrnu við ríkjandi ástand ákváðu að standa saman um eina aðgerð. Þjóðfundurinn 1. desember sýnir að ólíkir hópar geta unnið saman að einu markmiði þó þeir komi frá eins ólíkum áttum og þeir sem kvitta fyrir samstöðuna. (sjá færsluna hér á undan)

Við verðum að standa saman á þessum erfiðu tímum - ef myndlíking ráðherra er rétt að við séum í fárviðri eða hamförum er þá ekki eðlilegt að fólk standi saman? Hamfarir snerta alla - við erum ef til vill að upplifa einhverjar þær mestu hamfarir af manna völdum sem þjóðin hefur nokkru sinni staðið frammi fyrir. Því er brýnt að við stöndum saman. Þjóðfundurinn snýst um þær eðlilegu kröfur að einhver verði að sæta ábyrgð en hann snýst fyrst og fremst um samstöðu. 

Fullveldi okkar verður 90 ára 1. desember næstkomandi - því miður þá er ekki mikill fögnuður í brjóstum okkar - miklu frekar uggur um þá tíma sem eru á næsta leiti. Látum það ekki eftir okkur að draga fólk í dilka vegna ólíkra skoðana - látum það miklu frekar eftir okkur að finna þá fleti sem við getum verið sammála um. Við getum verið sammála um að samstaða okkar skiptir máli. 

Við erum komin nóg af spillingu og valdaklíkum - ekki satt. Við getum allavega verið sammála um það?

Ég hvet ykkur elsku þjóðin mín að hætta að einblína á smáatriðin sem sundra okkur - reynið frekar að finna það sem sameinar okkur. Við almenningur erum öll á sama báti - það erum við sem þurfum að bera byrðarnar sem settar eru á okkur að okkur forspurðum. 

Ég er venjuleg manneskja - mér var ekki gefið andóf við spillingu eða mannréttindabrot í vöggugjöf. Við skiptum öll jafn miklu máli - það á ekki að vera til einhver stétt fólks sem lítur svo á að það eigi meiri rétt á að geta brauðfætt börnin sín og veitt þeim húsaskjól.

Nelson Mandela sagði: When those in power deny you of freedom, the only path to freedom is power. Gleymum ekki að valdið er fólksins ekki öfugt.

Fréttatilkynningin í heild sinni

Þjóðfundur 1. desember á Arnarhóli klukkan 15:00

„Borgarahreyfingin hvetur alla landsmenn til að sýna samstöðu og krefjast breytinga á stjórn landsmála og breytinga á stjórnsýslu með því að leggja niður vinnu og mæta á Þjóðfund á Arnarhóli klukkan 15:00 mánudaginn 1. desember.

„Borgarahreyfingin stendur algerlega utan við alla stjórnmálaflokka og telur að núverandi stjórnvöld sem og stjórnarandstaða hafi glatað trausti landsmanna," segir ennfremur.

Frummælendur verða:
Einar Már Guðmundsson rithöfundur
Margrét Pétursdóttir verkakona
Snærós Sindradóttir nemi
Þorvaldur Gylfason hagfræðingur

Blaz Roca (Erpur) rappar um þjóðmál

Borgarahreyfingin hvetur til þess að öll samtök launþega veki athygli félagsmanna sinna á fundinum og að Samtök atvinnulífsins sýni vilja sinn til þjóðarsáttar og hvetji aðildarfélög sín til að gefa starfsfólki leyfi frá störfum," segir að lokum.

Íslendingar boðaðir á þjóðfund

Viðtal við hælisleitendann John

Þessi maður var sendur frá Íslandi í dag ásamt einum öðrum sem ég hef því miður engar upplýsingar um. Mér finnst mikilvægt að hugsa til þessa fólks sem hverfur bak við orð og tölur. Ég hitti hann aðeins þegar ég fór í heimsókn á Fit-hostel stuttu fyrir fallið okkar. Gleymum því ekki að fjölmargir Íslendingar munu fara til annarra landa sem efnahagslegir flóttamenn. Við skulum vona að þeir fái mannúðlegri meðferð en þeir sem hafa leitað til okkar mitt í góðærinu svokallaða. Hér er viðtal sem ég fékk í pósti í morgunn og myndin af John er eftir Leó Stefánsson. Viðtalið tók Bryndís Björgvinsdóttir.

John frá Líberíu

„How are you?“
„Fine...“
„Hvað hefur þú beðið lengi á Fit-hostel eftir svari frá Útlendingastofnun?“
„Svona... einn mánuð og tvær vikur.“
„Hvaðan komstu hingað til lands?“
„Í gegnum Ítalíu. Ég en ég vil ekki vera þar. Ítalía er ekki gott land fyrir Afríkumenn. Ég kom hingað því hérna eru meiri líkur á hjálp. Ég þurfti að bíða í 6 ár á Ítalíu eftir hæli, en ég þó unnið þar aðeins á meðan ég beið".
„Komstu hingað til lands með öll skjöl sem til þarf?“
„Ég er bara persónuskilríki á  mér núna en lögreglan á að vera með öll skjölin mín“.
„Veistu eitthvað um stöðu þína í kerfinu hér á landi?“
„Þeir töluðu um að ég þyrfti að bíða allavega í þrjá mánuði eftir að fá að vita eitthvað. Svo ég bíð bara“.
„Áttu fjölskyldu?“
„Já, það er vandamálið. Við erum flóttafólk. Kona mín hefur flúið Líberíu og dvelst núna í Ghana. Kona mín og börn eru þar núna. Og ég hef 40 daga til að reyna að hjálpa konunni minni. Hún hefur hringt í mig einu sinni og segist ekki þekkja neinn í Ghana, og að hún fái enga hjálp þar í landi. Ég þarf að finna einhver ráð. Börnin eiga að byrja í skóla og konan vill að ég reddi þeim pening til að borga skóla barnanna. En ég má ekki vinna hér á Íslandi.“
„En þú færð 2500 krónur á viku til að framfleyta þér, er það ekki?“
„Ég er búin að fá 2500 krónur einu sinni“
„Einu sinni! En þú átt að fá 2500 krónur vikulega og þú ert búin að vera hér í 6 vikur!“
„Nei hælisleitandi fær ekki 2500 krónurnar fyrr en hann er búin að vera hér í mánuð. Svo ég fékk fyrsta peninginn um daginn. En ég get ekki séð um fjölskylduna mína. Hvernig getur þú hugsað um fjölskyldu ef þú mátt ekki vinna? Og eftir þrjá mánuði veit ég ekki hvort ég fái Já eða Nei frá Útlendingastofnun, og börnin eru að byrja í skólanum í næstu viku“.
„Viltu fá fjölskylduna þína hingað og búa hér?“
„Já. Ef það er í lagi þá er það mjög gott. Og ef ég gæti unnið. Ég kom hingað til að reyna að fá að vinna svo ég geti fært fjölskyldu minni lifibrauð“.
„Hvenær yfirgafst þú heimaland þitt og byrjaðir á flótta?“
„Árið 2002 flúði ég fyrst frá Líberíu með fjölskyldu minni. En svo ákváðum við að ég færi til Ítalíu. Og þar var ég í sex ár, þangað til núna“.
„Hver er staða þín í heimalandi þínu?“
„Nei, nei. Ég get ekki farið þangað. Ekki að ræða það. Þar er hrikalegt ástand. Ég hef hvergi höfði mínu að halla þar, þar eru allar dyr luktar.“
„Ertu vongóður um að fá jákvætt svar“
„Ég á mér svo litla von, þess vegna vona ég að þeir leyfi mér að vera hér. Og að fjölskylda mín gæti komið hingað líka“
„Hversu mikinn pening þurfa börnin þín núna til að geta farið í skólann og borðað mat?“
„Í Evrum væri það um þrjú hundruð Evrur handa öðru þeirra, en hitt er yngra og það þarf að borga 175 Evrur. En auðvitað vantar mig meira fyrir mat og húsnæði og svona“.

Enn herðist sultarólin

Ég skil vel að fólk gerir sér almennt ekki grein fyrir hve alvarlegt ástandið á eftir að verða hér.

Ég skil vel að margir kjósa að horfast ekki í augu við þann veruleika sem við stöndum frammi fyrir.

Ég skil vel að margir afneita undirrótum vandans og neita að axla ábyrgð.

Ég skil vel ótta og óvissu - ég skil vel að fólk víðsvegar í samfélaginu láti eins og þetta komi þeim ekki við. 

Ég skil vel að sumir tala tæpitungulaust gegn því að trufla björgunarleiðangurinn þó svo þeir sjái að skipstjórinn er blindur og vanfær um að sjá skerin sem hann er að stefna björgunarskipinu í.

Ég er því miður því marki brennd að ef ég veit um óréttlæti - þá finnst mér, að mér beri að gera eitthvað í því. 

Ég veit að við sem einstaklingar getum breytt heiminum - sérstaklega ef nógu margir einstaklingar standa saman gegn órétti og spillingu. 

Ég ætla að standa vörð um lýðræðið í dag klukkan 12 við alþingishúsið  OKKAR - þar ætla ég að hitta annað fólk sem finnur sig knúið til að sýna samstöðu á þessum erfiðu tímum - það er það sem sálartetrið mitt þarf - að finna samstöðu og að við getum gert eitthvað. Það er óþægilegt fyrir ráðamenn að vera í návígi við okkur og þurfa að horfast í augu við að fjöldi fólks vill spillinguna burt - að alþingi okkar verði hreinsað af þeirri óværu sem hreiðrað hefur um sig þar: óheiðarleika og vanhæfni til að sjá sinn þátt í óreiðunni sem dynur yfir þjóðina. 

Verðbólgan nú 17,1%

Hvað er að vera pólitískur hælisleitandi

Það hefur vantað mikið upp á að fólk sem tjáir sig hér á moggablogginu sé almennt meðvitað um hvað það er að vera pólitískur flóttamaður. Ég skal útskýra það í fáum orðum: viðkomandi hefur flúið land því lífi hans er ógnað - hann á ekki afturkvæmt heim til sín - ef hann er sendur til baka þá erum við tæknilega séð með þá vitneskju sem við höfum eða þeir sem um mál hans fjalla að senda hann út í opinn dauðann.

Ég þekki aðeins sögu annars af þessum tveimur sem hafa verið í hungurverkfalli - sá maður er eftirlýstur af fyrrum vinnustað sínum - þeas leynisþjónustunni í Íran. Ef fólk veit ekki hvað það þýðir þá er hægt að útskýra það með einu orði: dauðadæmdur. Ég hef aðeins kynnt mér meðferð á pólitískum föngum í Íran og það er ástæða fyrir því að blessaður maðurinn vill frekar deyja í rúmi sínu á hælinu Fit en að þurfa að sæta þær pyntingar sem þar fara fram áður en þeir drepa fangann.

Að vera pólískur hælisleitandi hérlendis er auðvitað vonlaus staða því við höfum ekki séð sóma okkar í því að veita fólki sem bankar á hurðina okkar í dauðans angist tækifæri á að lifa - nei frekar sendum við það með tímasprengju um sig miðja út í opinn dauðann. En hér er ekki fylgst með þeim sem við sendum til baka enda ekki hægt - en mikið væri áhugavert að vita hve margir þeirra sem við sendum til baka séu enn á lífi.

Auðvitað eru mál sérhvers hælisleitanda einstök og svartir sauðir þar á meðal sem og annarsstaðar - en höfum við virkilega efni á að setja út á aðrar þjóðir? Erum við ekki aðhlátursefni út um víða veröld og viljum við að þegar við biðjum um hæli sem efnahagsflóttamenn að við okkur verði komið fram eins og þá sem sækja hér um hæli því lífi þeirra er ógnað?

Ég frábið mér komment frá fólki sem lítur á okkur æðri öðru fólki í heiminum. En ég kalla eftir aðgerðum - hér er enn enginn að deyja út af efnahagsástandinu - en þessir menn eru að deyja - horfum ekki upp á það þegjandi og hljóðalaust - svona mál leysa sig ekki að sjálfu sér.

Ég ætla að gera eitthvað - fyrsta skrefið var að skrifa þennan litla pistil - næsta er að fara og hitta þá og þar næsta að óska eftir aðstoð ykkar - okkur tókst að knýja það í gegn að Paul Ramses fékk í það minnsta tækifæri á að sameinast fjölskyldu sinni hér og að um hans mál yrði fjallað.

Að vera pólitískur flóttamaður á Íslandi þýðir: bið oft til margra ára eftir að málið sé afgreitt - málið afgreitt og viðkomandi er sendur aftur heim - eða annað til að bíða áfram í fangelsum sem kölluð búðir... Annar þessara manna hefur verið hér í 4 ár og ekki fengið leyfi til að vinna - hann er því búinn í 4 ár að bíða í óvissu og ótta - ekki ósvipað og við sem þjóð erum að upplifa núna: vitum að framtíðin verður kröpp en ekki hvernig - vitum ekki hvort að við missum allt eða ekkert - en munurinn á honum og okkur er að hann bíður þess að fá svar við hvort að hann fái að lifa eða deyja.

Enn í hungurverkfalli

Að mótmæla - að mótmæla ekki

Ég hef alvarlega ígrundað það hvort að það sé einhver tilgangur að vera að standa í endalausum grasrótarfundum þar sem rædd er einhver framtíðarsýn og stefna fyrir landið. Ég hef alvarlega ígrundað það hvort að það sé einhver tilgangur að mæta á nánast öll mótmæli sem hér fara fram. Ég er í þeirri stöðu eins og þúsundir aðrir landar mínir að hafa misst vinnu vegna "ástandsins" og hef því nægan tíma á mínum höndum til að gera eitthvað uppbyggilegt við tíma minn á meðan á atvinnuleit stendur.

Til hvers að mótmæla og reyna að knýja fram réttlæti fyrir þjóð sem virðist standa á sama. Hef heyrt fólk fara stórum í bloggheimum og víðar sem talar um að 98% þjóðarinnar vilji óbreytt ástand. Ef svo er rétt, til hvers að reyna að gera eitthvað - það hlýtur að vera algerlega gegn vilja þjóðarinnar. Þjóðin vill greinilega halda áfram að láta kúga sig og ætti maður þá ekki að leyfa henni það í friði. 

Fólk hefur sagt ég sé best geymd bak við lás og slá svo að ráðamenn þjóðarinnar fái nú ráðrúm til að bjarga skútunni sem virðist eiginlega vera komin á bólakaf. Þetta fólk var kosið af miklum meiri hluta þjóðarinnar og hvað með það þó alræðistilburðir séu í gangi - þau eru búin að standa sig svo vel að sigla henni í strand - af hverju ættu þau ekki að geta komið henni aftur á flot?

Til hvers að reyna að gera eitthvað til að bjarga ærulausri þjóð með því að sýna umheiminum að það sé til fólk hér sem stendur ekki á sama hvernig málum er háttað hér? Skiptir þessi æra nokkru máli? Getum við ekki bara keypt hana eins og lífshamingju okkar? Við vorum jú hamingjusamasta þjóð í heimi áður en við misstum nánast allt. Sumir gera grín að mótmælendum en fleiri eru þeir þó sem níða mótmælendur og það er svo sem ekki neitt nýtt. Versta skammaryrði sem hægt var að fá á sig var að vera atvinnumótmælandi og ég er víst talin til þess hóps. Ég hef reyndar aldrei haft neinar tekjur af því að gera neitt sem ég hélt í einfeldni minni að gæti gert samfélag okkar að betra, réttlátara og heilbrigðara samfélagi manna. 

Ég viðurkenni að oft vildi ég óska þess að mín lífshamingja yrði tryggð með því að eiga nógu andskoti mikið af efnislegum gæðum og það gæti verið helsta takmark mitt í lífinu. Ég vildi óska þess að ég hefði aldrei fengið þá vitneskju sem ég hef um spillinguna og ójöfnuðinn, um eyðilegginguna og ofbeldið sem viðgengst hér sem og annarsstaðar í heiminum okkar. Ég vildi óska þess að ég gæti látið mér standa á sama um allt nema sjálfa mig. En ég bara get það ekki, sama hvað ég reyni, þá get ég ekki horft fram hjá því sem er að gerast hér. Ég get ekki hægt að hugsa um allt það fólk sem er að missa húsin sín, sem er búið að glata ævisparnaði sínum, sem hefur misst vinnuna sína, sem hefur misst vonina. Ég get ekki hægt að hugsa um afleiðingar kreppu á börn og þá sem standa ekki traustum fótum fyrir í góðærinu svokallaða. Ég get ekki hægt að hugsa um einhverjar leiðir til að breyta þessu ástandi svika og pretta í ástand þar sem við fáum loks að rísa upp á ný í samfélagi þar sem aðrar áherslur eru og önnur gildi en þau gildi að hver hugsi aðeins um sig, að hamingjan felist í veraldlegum hlutum, sem geta eins og þjóðin hefur upplifað, horfið eins og dögg fyrir sólu. 

Get ég leyft mér að horfa framhjá og leyft að þeir sem eru krosstengdir inn í heim fjárglæframanna, sjái um að rannsaka spillingu og hreint og klárt arðrán á þjóðinni? Kannski ég ætti bara að setja sjálfa mig í stofufangelsi, kannski ætti ég að halda kjafti, það myndi gleðja marga. Ég get alveg talið mér í trú um að ég sem einstaklingur geti ekki gert neitt til að breyta því sem hér er í gangi. Það væri auðveld leið - ég á heilt bókasafn af bókum sem bíða þess að ég lesi þær, ég er með stafla að bókum sem væri gaman að þýða. Já Birgitta, hvernig væri nú bara að vera þæg og láta sér fátt um finnast þó allt fari á kaf - að vera afstöðulaus er eitthvað sem er þjóðareinkenni Íslendinga og það er nánast þjóðarsvik að voga sér að vera öðruvísi en fjöldinn, sér í lagi ef maður hefur óþægilegar skoðanir, eins og að vilja vernda landið okkar, taka ekki þátt í stríði við aðrar þjóðir, vilja efla og styrkja heilbrigðiskerfið og menntakerfið, treysta ekki bönkunum og finnast allar manneskjur vera jafn mikilvægar.

Sagt frá mótmælunum erlendis

Ég var gösuð

Ég fór eins og fjöldi annarra upp að lögreglustöð til að mótmæla handtöku Hauks. Það var mikil reiði í fólki enda vissu allir að aðgerðin sem slík væri næsta gagnslaus þegar kæmi að því að fá pólitískan fanga lausan. Því það má ekki gleymast í öllum fordæmingunum sem ég hef séð hér að Haukur hafði ekkert annað brotið af sér en að stunda borgaraleg mótmæli gegn Kárahnjúkavirkjun. Handtaka hans var bara til að kveikja eld í báli reiðinnar sem þegar er til staðar í samfélaginu.

Vil taka það skírt fram að Hörður Torfason hafði ekkert með þessi mótmæli að gera og fáránlegt að vera að kenna honum um að tilkynna að fyrirhugað væri að mótmæla þarna eftir hin. Hann tilkynnti fullt af öðrum mótmælum á fundinum sem fyrirhuguð eru. 

Hópur fólks ætlaði að þrýsta sér inn á lögreglustöðina og fá að tala við einhvern og reyna að frelsa Hauk. Við vorum alveg pökkuð í litla anddyrinu og það var ekki möguleiki á að komast út. Skyndilega var komið með stóra spýtu og átti að nota hana til að brjóta leið inn - þegar ég sá það - ætlaði ég að forða mér sem og aðrir í kringum mig en það var ekki hægt að komast út vegna mannfjölda. Þá tók löggan upp á því að piparúða okkur fyrirvaralaust í þessu litla rými - þannig að fólk fékk þetta nánast beint í augun og þetta var eins og þeir væru með vatnsbyssur - þvílíkur var krafturinn í þessu.

Ég var svo heppin að það voru nokkrir stæðilegir karlmenn fyrir framan mig og ég náði að beygja mig niður þegar ég hljóp út - ég fékk þetta samt í andlitið en augun mín sluppu nánast. En mikið rosalega er þetta andstyggilegt tæki til að dreifa fólki. Það hefði náðst sami árangur með því að notast við vatn. Eða bara hreinlega vara fólk við að þeir væru að fara að úða. Þessi aðgerð lögreglunnar var algerlega tilhæfulaus. Ég aðstoðaði ungan strák við að finna vatn en hann fékk mikinn piparúða í augun og var viðþolslaus af kvöldum. 

Hringt var í 911 til að biðja um sjúkrabíl en konunni sem hringdi var tjáð að það kæmi ekki sjúkrabíll því að löggan hafði sagt að þeir hefði bara spúlað vatni á mótmælendur - löngu seinna kom svo loks sjúkrabíll - en maður sá fólk liggja kvalið í götunni - en sem betur fer var þarna fólk með vatn til að hjálpa við að skola úr augum og taka mesta sviðann úr andlitum. En það sem gerist er að þetta fer mjög illa í slímhúð í nefi og munni. Þessu er best líst sem miklum bruna og sviða í húðinni. 

Ég er orðin góð núna - fór í sjúkrabílinn þegar ég frétti að hann var kominn og fékk þá til að skola á mér ennið því piparúðinn var farinn að leka í augun á mér út af rigningunni. Ég var bara mjög heppin að fá þetta ekki full on í augun. 

Ég skil reiði fólksins mjög vel - ég var alveg logandi reið eftir að vera gösuð án viðvörunar. Ég reyndi að tala við lögguna - spyrja þá hvort að þeir væru ekki að fara eins illa út úr þessu og við. Í löndum þar sem mikil spilling hefur leitt til slíks þjóðargjaldþrots þá eru mörg dæmi þess að lögreglan snúist með mótmælendum. Mér finnst að lögreglan ætti að hugleiða það - að það er verið að troða á þeirra réttindum rétt eins mikið og á okkar. Það er verið að veðsetja þeirra vinnu rétt eins og okkar langt inn í framtíðina fyrir skuldir manna sem brutu á þjóðinni án þess að blikna og eru enn að kasta bolta ábyrgðar sín á milli eins og í einhverjum leik - og boltinn er fjöregg þjóðarinnar. 

Ég hrópaði að þeim: skamm: því þeir ráðast á sitt eigið fólk á meðan glæpamennirnir ganga lausir og halda áfram að valda óbætanlegum skaða gagnvart þjóðinni. Af hverju er í lagi að handtaka mótmælenda fyrirvaralaust án þess að fara eftir landslögum við slíka handtöku? Af hverju er í lagi að ljúga aftur og aftur eins og lögreglustjórinn gerði og af hverju ganga fjölmiðlamenn ekki harðar að þessu fólki sem þeir vita að ljúga upp í opið geðið á þeim og alþjóð?

Ég er búin að fá svo mikið upp í kok að ég er tilbúin að segja að ég vil byltingu - ég vil þetta fólk í burt og ef það er ekki tilbúið að fara þá ber okkur að bera það út eins og þeir þúsundir íslendinga sem munu missa heimili sín vegna þess að valdhafar eru vanhæfir til að huga að þjóðarheillum - til þess er þetta fólk bara of tengt inn í valdaklíkur fjárglæframannanna. 

 

Mótmæli við lögreglustöðina

Hvar er þessi frétt?

Ég hef bara ekki séð neina umfjöllun um dæmalausa handtöku á mótmælanda sem fór fram í gærkvöld. Það er aðeins DV og Nei sem fjalla um það. Ekkert á visir.is ekkert á eyjan.is, ruv.is eða mbl.is

Eru þessir fjölmiðlar að bíða eftir tilkynningu frá löggunni sem þeir geta copy peistað inn á miðla sína? Það er reyndar ekki neitt fjallað um þetta í dagbókum sem kenndar eru við lögregluna. Það þykir alltaf svo fréttnæmt að stútar séu teknir. 

Ég veit ekki með ykkur, en ég er búin að fá upp í kok af fréttamennsku sem viðgengst hér á landi - kalla eftir minna stýrðum umfjöllunum hjá helstu fréttaveitum landans. Hvet ykkur til að lesa bloggið hennar Evu og svo er afar góð umfjöllun um undarlegar áherslur í meðferð "glæpamanna" hjá Láru Hönnu sem tekst alltaf að setja hlutina í vitrænt samhengi.

Ungi maðurinn sem handtekinn var í gær er sá sem flaggaði Bónusfána á flaggstöng alþingishússins við mikinn fögnuð þeirra þúsunda mótmælenda sem voru á staðnum og annarra sem ekki upplifðu gjörninginn. En ætlun gjörningsins var að sýna fram á hin nánu tengsl ráðherra og þeirra sem eiga allt hérlendis. Miðað við hve seint gengur að klófesta þá er stolið hafa milljörðum frá þjóðinni - þá virðist þessi gjörningur vera algerlega réttlætanlegur en vafalaust hefur hann komið við einhverja dulda kennd í brjóstum ráðamanna og því brýnt að koma stráknum á bak við lás og slá svo hann taki ekki upp á því að mótmæla meira, eins og til dæmis í dag.

Mætti kalla gjörning lögreglu og yfirvalds gerræðislegan? Allir út að mótmæla klukkan 15. Við höfum engu að tapa.

 

Hætti að greiða af lánum sínum

Efla skal rannsóknir á spillingu

Hér er eitthvað fyrir þig að skoða Björn minn - sem ráðherra dóms og laga:

 

 

Smella þarf á myndina til að geta lesið þetta almennilega...

Merkileg tengsl sem koma þarna fram. Mér skilst að þessar upplýsingar hafi komið fram fyrir í það minnsta einu ári. Er Dómsdagsmálaráðuneyðið búið að skoða þessi tengsl? Ef eitthvað ætti að efla Björn minn - þá er það að skoða tengsl ráðamanna við útrásarvíkinga sem eiga víst að hafa eitthvað meiriháttar gruggugt í pokahorninu. Eru kannski tengsl þín of mikil við Landsbankavænginn og Novator til þess að þú og þínir samráðherrar gætu talist hæfir til að stjórna því? Sé að ef maður flettir upp símanúmeri Novator í símaskránni að það er hið sama og fyrir Samson... athyglisvert.

 

 

Telur vantrauststillögu efla samstarf ríkisstjórnarinnar

Hroki Geirs Haard (e)

Óklippt upptaka af Geir í hrokakasti - útskýrir kannski af hverju fjölmiðlafólk forðaðist að lenda í rökræðum við karlinn - hann er mátturinn og enginn má spyrja spurninga sem honum finnst óþægilegar án þess að fá að upplifa HaardGeir.

 

Nánar um tildrög og atburðarás á bloggi fréttamannsins G. Péturs.

 

 

Allir sem vettlingi geta valdið á mótmæli í dag klukkan 15 á Austurvelli

 

Óska eftir launalækkun

Hlátur á gapastokkum

Ég er búin að vera frekar þung á brún undanfarið en ég er ekki þannig í eðli mínu og langaði bara að deila með ykkur einhverju sem fékk mig til að velkjast um af hlátri og nettri nostalgíu rétt í þessu:)

 

Allir þræðir liggja til ...

Afar áhugavert viðtal frá Óháðu fréttaveitunni. Viðtal við rannsóknablaðamann frá Danmörku. Hann fjallar um hvert þræðirnir frá íslensku pappírs/stórfyrirtækjunum liggja sem og undarlega hringrás fjármagnsins. Hann kallar útrásarvíkingana bleyður - því enginn þeirra þorði að svara eða veita upplýsingar þó þeirra væri óskað með góðum fyrirvara -Frábært að það séu svona margar nýjar fréttaveitur að spretta upp. Lifi byltingin!

 

	Saga Sterling öll
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.