Í skugga hamfara viðgangast enn voðaverk í Tíbet

Nánast engar fréttir hafa borist frá Tíbet í íslenskum fjölmiðlum undanfarnar vikur. Ég er með google news alert og fæ allar fréttir sem tengjast Tíbet í pósthólfið mitt. Ljóst er að voðaverkin halda áfram í Tíbet. Gleymum því ekki að jarðskjálftinn reið einnig yfir Tíbet og þar er fólk líka í sárum. 

Á meðan heimsbyggðin beinir augum sínum að hamförunum í Kína er þeim nánast ekkert beint að Tíbet. Þar er enn fjöldi fólks handtekinn, sér í lagi munkar og nunnur og skotið er á þá sem voga sér að mótmæla. Enn hafa engir fjölmiðlar aðgang að landinu og ekkert, ekki neitt hefur verið gert af íslenskum yfirvöldum til að fordæma þessi voðaverk. Atkvæði Kína til að koma okkur í vita gagnslaust öryggisráð virðist vega svo þungt í huga utanríkisráðherra Íslands að það vegur þyngra en mannréttindi. 

Því má með sanni segja að Ingibjörg styðji mannréttindabrot kínverskra yfirvalda og ég hef ekki séð neitt sem sýnir hið gagnstæða frá hennar ráðuneyti nema síður sé. Hún lýsti því yfir opinberlega að hún styddi Eitt Kína. Taka átti málefni Tíbets fyrir í utanríkisnefnd en það eins og svo mörg mál sem lenda þar inn á borði virðist hafa dottið út af borðinu. Margir þingmenn hafa sagst ætla að fjalla um Tíbet inn á þingi, ég hef bara ekki séð neinn fordæma kínversk yfirvöld eða kalla eftir einum né neinum aðgerðum til að tryggja mannréttindi í Tibet nema síður sé. Einn ráðherra sýndi þessi málefni áhuga: Björgvin viðskiptaráðherra og á hann heiður skilið fyrir sína framgöngu, en það er allt og sumt. 

Svo virðist sem öllum ráðamönnum sem boðið er á opnunarhátíð Ólympíuleikana ætli að fara og með því að taka þátt í blessun sinni á því að CCP hefur þverbrotið alla samninga sem urðu til þess að þeir fengu leyfi til að halda þessa hátíð.

Ég mun halda áfram að mæta fyrir utan kínverska sendiráðið á hverjum laugardegi. Næsta laugardag ætla ég að reyna að vekja athygli á fórnarlömbum jarðskjálftans mikla frá Tíbet en gott væri að fá staðfestingu á hvort að Tíbet njóti sömu aðstoðar og þeir sem kínverskir eru. 

Þeir sem hafa áhuga á að fylgjast með fréttum frá Tíbet, bendi ég á að kíkja á http://www. phayul.com og þeir sem hafa áhuga á sýna Tíbetum stuðning sinn bendi ég á að kíkja á samstöðufundina fyrir utan kínverska sendiráðið á laugardögum klukkan 13.  

Ónauðsynlegt

Nýverið voru hvítabirnir friðaðir vegna þess að þeir eru í útrýmingarhættu. Rök þeirra sem skutu björninn halda ekki vatni. Engin ógn var af þessu dýri ef rétt hefði verið staðið af verki. Allir sem tóku þátt í þessari lúalegu athöfn eru ábyrgir. Ef vilji hefði verið fyrir hendi og almenn þekking á atferli dýrsins þá hefði verið hægt að koma honum til síns heima án þess að illa færi fyrir neinum. 

Heyrst hefur að það hefði orðið honum til miska að flytja hann á haf út. Fannst mér sem þau rök séu fremur afsökun en eitthvað sem ekki hefði verið hægt að koma í veg fyrir. Ef aðal ógnin af dýrinu var að þefa af skotglöðu veiðimönnunum, af hverju fóru þeir þá ekki fjær og földu sig fyrir honum? Það var allt fullt af fólki þarna og harla eðlilegt að björninn nasaði af mannfjöldanum. Af hverju var svæðinu ekki lokað fyrir almenning? Ég hef heyrt ágætis rök og lausnir á því hvernig við hefðum getað bjargað honum frá þessum örlögum og þykir mér leitt að sjá virðingarleysið gagnvart birninum þar sem karlarnir fimm stilla sér upp með bráð sína sem um einhvern safaríleik hefði verið um að ræða.

Ég þarf varla að taka það fram að ég veit gjörla að hvítabirnir eru hættuleg dýr og langt í frá að vera krúttlegir bangsar sem hægt er að knúsa, en þó dýr séu mönnum hættuleg, þá skulum við ekki gleyma hvaða dýr er öllum hættulegast: maðurinn sjálfur.

Annars var gærdagurinn hálfgerður sorgardagur ef maður hefur í huga kvöldfréttir sjónvarpsins. Fyrst þetta tilhæfulausa dráp og síðan stórkallalegar yfirlýsingar um olíuhreinsunarstöð á Vestfjörðum. Ég var einmitt að skoða eina slíka fyrir viku síðan í Venezúela og hvet ég fólk sem berst sem harðast fyrir þessu að kíkja í heimsókn í slíka stöð - er þetta framtíðarsýn Vestfjarða? Ég sem á ættir mínar að rekja þangað og hef dvalið vetrarlangt í Dýrafirði á ekki orð yfir skammsýni og rörsýni varðandi þetta mál.

Nú er góðærið að víkja fyrir samdrætti fyrir austan. Illa gengur að manna álverið og sér maður stöðugar auglýsingar frá Alcoa eftir verkafólki til að vinna hjá óskabarninu sjálfu. Hátækniálverinu sem átti að bjarga austurlandi frá volæði og vesæld. Hverjir maka krókinn fyrir austan og ætti ekki að banna þeim sem hæst góluðu eftir stóriðju þar á bæ að flytja til annarra landshluta ef herða fer á sultarólinni?

Nákvæmlega sama ferlið mun verða á Vestfjörðum, nokkrir munu græða mikið og sumir smá um stutta stund en þeir sem þurfa mest á því að halda munu ekki græða nokkurn skapaðan hlut enda gleymir fólk því allt og oft að þegar það er að eiga við stórfyrirtæki, hvort sem þau eru frá Evrópu, USA eða Rússlandi að þessi fyrirtæki hafa aðeins eitt markmið: tafarlausan gróða fyrir sig. Ég var að lesa merkilegar greinar sem tengjast banana-stórfyrirtækjunum sem eru við það að eyðileggja sjálfan bananann eins og við þekkjum hann. Plantan sem hann elur hefur þróað með sér einskonar myglu sem ekki er hægt að útrýma og er þessi fungi við það að ganga frá stofninum. En þeim er alveg sama svo framarlega sem þeir græði sem mest NÚNA; Samskonar hugsunarháttur einkennir öll þessi fyrirtæki og fyrir þá sem efast og halda að fyrirtæki eins og Alcoa eða rússamafían sé umhugað um samfélagið sem það nær í sína greip. Ég bendi hinum sömu að sjá hina stórgóðu mynd "the Corporation" eða "the Yes Men". 

Ég vil líka taka það fram við þá sem ætla að byrja á vælinu: maður borðar ekki falleg fjöll og þú hefur ekki  komið með betri lausn fyrir Vestfirði að ég hafði reyndar í samfloti við annað fólk lagt fram tilboð að rekstri fyrsta sjálfbæra samfélagsins á landinu, í mínum gamla heimavistarskóla í Dýrafirði en greinilegt var að taka átti fjörðinn frá fyrir olíuhreinsunarstöð, því engum af tilboðum þeim sem bárust nefndinni var tekið. Við ætluðum einnig að stofna til sumarskóla þarna með menningarlegu ívafi og eco-tourism en hópurinn af fólkinu sem tók þátt í verkefninu var skemmtileg blanda af fólki sem var tilbúið að flytja þarna vestur úr stórborginni og skapa atvinnutækifæri en það virðist best að flæma fólk burt sem hefur áhuga á einhverju öðru en stóriðju og skyndilausnum. 

Ég var að vona að fórnin mikla fyrir austan væri nóg til að fólk gæti lært af öllum þeim mistökum sem hafa átt sér stað í þeim landshluta. Í gær sá ég að búið var að leggja niður stöðu blaðamanns Morgunblaðsins og Iceland Express hætt með beinar ferðir frá Egilsstöðum til Köben... Austurland mun hægt og sígandi fara í sama horf og fyrir fórnina miklu sem er miklu verri og meiri en flestir þar á bæ vildu horfast í augu við. Lögurinn fallegi orðinn að Gruggi og sorglegt verður að horfa upp á gróðurinn kafna undan dauðasallinu úr Hálsalóni. 

Elsku þjóðin mín: berum virðingu fyrir landinu okkar. Án gjafa þess, hefðum við ekki neitt.  

Einmana og villtur hvítabjörn

Venezúla: fréttir frá skáldahátíð

Þá er ég loksins öll komin heim. Það tekur mig alltaf smá tíma að koma alveg heim eftir svona skáldahátíðir og ferðir á framandi slóðir. Hugurinn við fólkið og það sem snart mann í ferðinni. Í þetta sinn kom ég heim andlegum gjöfum hlaðin og lærði margt um sjálfa mig og það ferðalag sem ég hef verið á innra með mér undanfarin ár. Segja má að þetta rétt rúmlega ár síðan mamma hvarf yfir móðuna miklu hafi verið mér afar lærdómsríkt og fært mig nær því að vera sú manneskja sem ég vil vera í þessu lífi. 

Borgin sem hýsti hátíðina, höfuðborg Venezúela er afar undarleg borg, eins og súrrealískur draumur. Þarna ægði saman afar sýnilegri fátækt - við jaðar mikils ríkidæmis. Ég bjó á fyrrum Hilton hóteli ásamt öllum hinum sem komu að þessari hátíð og út um gluggann minn mátti sjá stærstu fátæktarhverfi í Latín-Ameríku. Enginn veit nákvæmlega hve margir búa þar, en húsin eru byggð af litlum efnum og eiga það til að hrynja við minnstu hræringar. Þó mátti sjá á kvöldin að húsin höfðu öll rafmagn, þegar þau lýstu upp hlíðarnar eins og stjörnurnar hefðu fært sig nær jörðinni. Mér var sagt að fólkið vildi fremur vera í þessu samfélagi sem var háð sínum eigin lögum og reglum en að flytja aftur í sveitirnar. Þó ku vera einskonar prógram til að aðstoða þau til þess. Þá voru mörg þessa híbýla fyllt ýmiskonar lúxus tækjum. Plasma sjónvörpum og þess háttar. Ég hef eingöngu orð þeirra fyrir því en fór ekki í gönguferð þarna og bankaði ekki upp á hjá neinum, enda var ekki með góðu móti hægt að fá túlkinn minn og leiðsögukonu til þess:)

Ég fékk að ferðast um landið og var send í 3 fylki til að lesa upp. Mikið er Venezúela fallegt land. Þvílíkir litir og gróður. Húsin sum eins og úr undarlegri geimmynd eða óræðri framtíð. En þetta er líka land án laga. Að þvælast um á þjóðvegum landsins ekki fyrir hjartveika eða bílveika. Fengum úthlutuðum ökumanni sem keyrði okkur til Lara sem er í um 5 til 6 tíma fjarlægð frá Caracas. Stundum þaut bílinn áfram á 160 km og hann var svo sannarlega ekki eini ökumaðurinn sem keyrði svo hratt. Ég sá engar löggæslumyndavélar né merki um hámarkshraða. Fólk drakk undir stýri, það notaði ekki barnabílstóla eða öryggisbelti. En það var enginn pirringur í umferðinni. Enginn lá á flautunni, þrátt fyrir miklar raðir sem mynduðust út af einhverjum mótmælum. Fólk snéri bara bílunum við á móti umferð og einhverjir tóku það að sér að stýra umferðinni á rétta braut.

Bílstjórinn okkar sem bar hið ítalska heiti: Eldur ... sagði frá því glaður í bragði að hann gæti fyllt bílinn eldsneyti fyrir aðeins einn dollara: 75 krónur íslenskar og  enginn var að spá í sparakstri á götum úti. En því miður þá leit út fyrir að trén væru að deyja sem og gróðurinn allur við þjóðvegina. Við keyrðum fram hjá olíuhreinsunarstöð og ég vona að þeir sem tala sem hæst um að fá slíkt til Vestfjarða drífi sig og eyði fríinu sínu við slík skrímsli. Bæði var greinileg mengun við slíka staði og þá eru þetta eingin augnayndi nema síður sé. Þetta er bara ljótt og frekar ógnvekjandi fyrirbæri. Hef séð fleiri slíkar á ferðalögum mínum um heiminn og það er allt dautt í kringum slíkar verksmiðjur. Ég vildi að ég hefði tekið myndir af þessu fyrir ykkur að sjá og dæma. 

Það var greinileg pólitísk spenna í landinu og maður fór varlega í það að ræða mikið pólitík - það er sumt sem er bara ekki rætt um þessa dagana í Venezúela. En ég varð samt heilluð af landi og þjóð og ætla aftur til þessa lands. Þarna var albesti matur sem ég hef fengið á ferðalögum mínum um Latín-Ameríku og ég held að ég hafi nú bætt á mig smá aukakílóum - því þarna er borðað seint og mikið:) 

 

Tíbet: engin skipulögð mótmæli í dag

Þá er ég komin heim eftir áhugaverða skáldaferð til Venezúela. Ég las ljóð sem ég samdi um Tíbet í ríkisútvarpinu þar og á upplestrum mínum, þá dreifði ég ljóðinu sem víðast til að skapa umræðu um málefni Tíbet og sá fræjum. 

Ég var algerlega sambandslaus við umheiminn, síminn minn virkaði ekki þarna og erfitt að komast á netið. En ég frétti að útifundirnir hefðu gengið ágætlega og vonandi hafa einhverjir verið duglegir að skrifa greinar eða ræða um þessi mál.

Útlagastjórn Tíbeta hefur mælst til þess að það séu ekki skipulögð mótmæli þessa vikuna vegna hamfarana í Kína og ég held það sé rétt  að virða þá ósk. 

Ég mun samt sem áður kíkja við fyrir utan sendiráðið á sama tíma og venjulega til að biðja fyrir fólkinu sem á um sárt að binda vegna hamfaranna. Það er mikilvægt að hafa í huga að þessar hamfarir urðu á landsvæði þar sem fjöldi Tíbeta búa og langar mig að biðja ykkur um að skrifa undir ákall um að Tíbetunum verði tryggð aðstoð. http://actionnetwork.org/campaign/earthquake_wen?rk=O1w25KFq4v2RE

Hljótt hefur farið um málefni Tíbets undanfarið - en við vitum sennilega öll sem erum á þessum lista að enn er landið lokað - enn er fólk pyntað og drepið og enn er þörf á að við ljáum þeim rödd okkar. Íslenska ríkisstjórnin er farin í frí án þess að gera nokkurn skapaðan hlut fyrir þessa þjóð sem á svo margt sammerkt okkur. En þingmenn og ráðherrar lesa tölvupóst sinn þó í sumarfríi séu og hvet ég félagsmenn til að skrifa þeim ef eitthvað brennur á þeim. Ég hef tölvupóstföng þeirra allra ef ykkur vantar. 

Ef þið hafið einhverjar spurningar ekki hika við að spyrja mig. 

Í dag eru nokkrir félagar með upplýsingabás um Tíbet á þjóðahátíð Alþjóðahúss í íþróttahúsinu við Strandgötu í Hafnarfirði milli kl. 12:00-18:00. 

Á morgunn verður svo haldin fjölskylduhátíð í Gerðubergi klukkan 13:00. Hátíðin er haldin í þágu barna frá hinu fátæka héraði Dolpho í Himalaya, en allur ágóði mun renna til heimilis og skóla sem rekið er af tíbetskum munkum fyrir fátæk börn frá Tíbet. Aðgangseyrir er 1.000 krónur,  en jafnframt er tekið við frjálsum framlögum. Hópur íslenskra listamanna stendur fyrir þessari fjáröflun og hvet ég alla félagsmenn sem eiga þess tök að kíkja á þetta.

Loks frá fórnarlömb þjóðarmorðsins í Tíbet að vitna

 Þið verðið að fyrirgefa mér að setja þetta svona inn á ensku, hef ekki tíma til að þýða þetta en finnst þetta merk frétt - hvet einhvern blaðamann að kíkja stundum á http://www.phayul.com/ til að fá hina hliðina á málefnum Tíbets... og jafnvel skrifa eitthvað sem tengist þessari frétt en atburðurinn er sögulegur...

er að hlaupa á flugvöllinn í Boston eftir að hafa dreymt um Sparrow sem var eins spakur og feitur köttur ... hvað ætli það þýði!?!?

 Victims of the Genocide in Tibet will Testify in Spain's High Court as the Olympic Games Approach

CAT[Sunday, May 18, 2008 09:53]

After more than fifty years’ impunity regarding the genocide of the Tibetan people, victims will finally testify about their sufferings on 19th May 2008 at 9:30 in Court nº 2 of Spain’s Audiencia Nacional. Foremost among the voices to be heard is that of Palden Gyatso. A monk from Drepung monastery (where the first protests arose in this latest repression) and author of the book “Fire under the snow”, Palden was arrested in 1959 for organizing demonstrations by a group of monks, and spent 33 years in prison. During his imprisonment he witnessed the deaths of many Tibetan prisoners as a result of torture in prison and forced labour in veritable extermination camps. Hearing he was to travel to Madrid, the Tibetan monk declared: “After more than fifty years’ genocide against my people, in which more than a million Tibetans have died as a result of the military occupation, a court of justice is at last going to listen to our suffering. A few years ago when I was being tortured in prison in Tibet, my dream was that one day a law court would hear about the horrors endured by thousands of my brothers.”

Also to testify is Jampel Monlam, another former monk from Drepung monastery, who was tortured after witnessing what was until now the worst crackdown in Tibet, that of March 1989, which was ordered personally by then Secretary of the Chinese Communist Party in Tibet, Hu Jintao, currently President of China. Mr. Monlam is now director of the Tibetan Centre for Human Rights and Democracy in exile in Dharamsala, India, and before leaving for Spain he declared: “I hope our testimony and the investigation of the case of Tibet in the Spanish Courts will help to clarify the events that have taken place against our people. We trust this case will contribute towards the international community’s finally taking a stand for human rights, which come before commercial interests, and that China, host of the Olympic Games, will respect the fundamental rights of the Tibetan people”. The judge has called two other victims to testify: Bhagdro, a former monk from Ganden, who was arrested and tortured with 60 other monks in May 1996 for refusing to cooperate with the patriotic re-education campaign in the Tibetan monasteries that was responsible for vilifying the Dalai Lama among the monks; and lastly, the activist, Tenzin Tsundue, who has not been able to attend the legal proceedings due to the short notice given him by the judge.

Since March 10th a new wave of repression has been unleashed on the Tibetan people, and to date there have been 203 deaths, more than four thousand people arrested and hundreds of cases of torture and abuse. The protests that gave rise to this new crisis reveal the desperation felt by an entire people after more than fifty years’ systematic human rights violations.

These are not just isolated incidents, as, with the world focused on China and the Olympic Games, the Tibetan people have decided to raise their voice and address the international community. Experts from the United Nations, the International Commission of Jurists and human rights organizations, such as Amnesty International and Human Rights Watch, have asked for an international commission to investigate the events.

Several weeks having gone by since China refused a commission of any sort, and expelled all foreign correspondents, the victims of the genocide in Tibet are once again raising their voices and will testify to an impartial body that knows all about international justice: Court nº 2 of the Audiencia Nacional. Since the acceptance of this lawsuit in which seven former Chinese leaders are accused of genocide, torture, crimes against humanity and terrorism, including former President, Jiang Zemin, and former Prime Minister, Li Peng, little progress has been made. From the very beginning, the judge and the public prosecutor have opposed most of the judicial steps requested by CAT. After the Chinese Government’s protests at the declaration in court of Thubten Wangchen, victim and director of the Fundación Casa del Tíbet in Barcelona, the Court decided, with support from the public prosecutor, that the victims would testify through rogatory commissions. Likewise, due to the repeated refusals of the judge, the accused have not been questioned either. In a surprising reply to a Swiss colleague asking about questioning a Tibetan victim, the Spanish judge declares that “apparently” he had no knowledge that Jiang Zemin had had his immunity lifted, when it is common knowledge that the former President of China gave up that post and is no longer protected by any immunity according to international law with numerous precedents.

All these facts that the investigation into the genocide in Tibet has kept silent are now arousing the interest of the public, after the Indian Government’s refusal to cooperate with the rogatory commission sent by the Spanish judge. The impossibility of victims living in exile in India being able to testify in that country has led to them testifying in Madrid this coming Monday 19th May at 9:30, in the presence of the judge, Ismael Moreno.


CAT: Comité de Apoyo al Tibet
Costa Rica 11 (1, A26)
28016 Madrid Spain
Tel. [phone]
[e-mail]
www.tibetcat.com

Lama Tenzin leiðir bæn fyrir kínversku þjóðina

klukkan 13:00 fyrir utan kínverska sendiráðið - Vinir Tíbets vilja sýna kínversku þjóðinni samkennd á þessum erfiðu tímum. Lama Tenzin munkurinn góði frá Tíbet mun leiða þessa bænastund, en hann er þekktur fyrir að bjarga munaðarlausum börnum og koma þeim til náms og betra lífs á Indlandi.

Í stað hefðbundinna mótmæla fyrir utan sendiráðið fannst okkur við hæfi að biðja fyrir kínversku þjóðinni og sýna þeim samhug í verki. 

Öllum sem hafa hug á að sýna að þeim er ekki sama þegar svona hörmungar dynja á heimbyggðinni er boðið að koma og taka þátt í þessari bænastund með okkur, burtséð hvaða skoðanir þeir aðhyllast.

 

 

Ferðamanni bjargað úr rústum

Að vera í fílabeinsturni og komast upp með það

Það er mjög mikilvægt að almenningur hafi aðgang að gjafsókn - ég þurfti eitt sinn að nýta mér gjafsókn - þegar maðurinn minn heitinn hvarf þurfti ég að sækja mál um það hvort að hann væri látinn eður ei 6 mánuðum eftir að hann hvarf. Sem í sjálfu sér er afar bagalegt og vont að þurfa að gera í miðju sorgarferli. Finnst reyndar alveg furðulegt að lög um mannshvörf séu enn alfarið byggð á þeim forsendum að sjómenn hverfi í hafið og að ekkjurnar hafi aðgang að stórfjölskyldu til að létta undir fjárhagslega. Ef ég hefði ekki haft aðgang að gjafsókn á sínum tíma þá hefði ég þurft að taka lán til þess. Fólk sem er tekjur í kringum 200.000 á mánuði er sennilega ekki fólk sem á mikið afgangs til að spara. 130.000 tekjumarkið er svo algerlega út takti við raunveruleikann að maður spyr sig hvort að BB sé hæfur til sinna starfa. Maðurinn hefur komist upp með að vera allt of lengi í sínum fílabeinsturni og lítið farið fyrir að hans störf hafi skilað einhverju til þeirra sem hann er að vinna fyrir. 

Gjafsókn er líka mikilvæg þeim sem eru að vinna að umhverfisvernd og þeim sem lögregla hefur brotið á þegar til mótmæla hefur komið. Dæmið með Ólaf Pál frá Saving Iceland og leikhús fáránleikans í kringum það sýnir glöggt að full þörf er á að fólk eins og hann hafi kost á að nýta sér gjafsókn þegar það lendir í svona fáránlegum aðstæðum sem geta farið á hvaða veg sem er - því dómar hér eru oft æði undarlegir. 

Yfir og út - er að fara til Venezúela að lesa ljóð um Tíbet fyrir Hugo:) 

 

Þrengt að réttinum til gjafsóknar

Munkurinn síkáti og skáldahátíð í Venezúela

Gærkveldið var í alla staði afar sérstakt og eftirminnilegt. Vinir Tíbets stóðu fyrir kvöldstund með Lama Tenzin á Kaffi Hljómalind. Það var ágæt mæting - hefði viljað sjá fleiri ný andlit en það var afar góðmennt. Lama Tenzin er með betri sögumönnum sem ég hef eytt kvöldstund með. Hann sagði frá aðdraganda þess að hann ásamt fjölskyldu sinni komu á fót skóla á Indlandi fyrir fátæk og munaðarlaus börn. Hann ferðast um í 19 daga gönguferð upp í einhver hættulegustu landsvæði í heimi til að bjarga börnun, sér í lagi stúlkum frá því að lifa við þrældóm um aldur og ævi. 

Eftir fundinn sem hófst á dásamlegri kyrjun og endaði með stórkostlegum fréttum sem ég get því miður ekki sagt frá strax, keyrði ég Lama Tenzin á dvalarstað hans. Hann bauð mér í mat og við áttum gott spjall. Fann mikinn vinarhug og fékk að heyra meira af skólanum hans sem og fann fyrir miklum stuðning við það starf sem ég er að inna af hendi varðandi Tíbet. Það er svo skemmtilegt að fá að kynnast svona fólki sem á einhvern hátt lifir stóru lífi. Á sér draum og lifir draum sinn með ráðum og dáðum. Hvet fólk til að kíkja á þessar YouTube myndir af hinu 19 daga ferðalagi til bjargar börnunum... 

Ég er svo að fara af landi brott á morgunn og mun sennilega ekki blogga mikið á meðan ég er á hinni alþjóðlegu skáldahátíð í Venezúela. Frétti að það kostaði morðfjár að fara á netið á hótelinu sem ég verð á. Læt hér fylgja með ljóð sem ég ætla að flytja á hátíðinni og er að sjálfsögðu um Tíbet:) 

 

Læt ykkur svo vita hvernig þessi ævintýraferð fór fram ... með björtum kveðjum og vinarþeli

Birgitta

 

 

 

Paradise lost 

 

At the roof of the world

frozen bodies

sterilized wombs

scars of torture

dying language

rumbling monasteries

empty sockets on temple walls

 

But Paradise lives on

in sand mandalas

made from foreign soil

the ancient sounds of chanting

in other worlds

in other words

 

In Dharamsala

in the sound of the Tibetan culture

determant to survive the genocide

 

In every corner of the world

Tibetan prayers sound

Tibetan thinking takes root

 

Om Om Om

Thick deep voices

Colorful prayer flags

and the longing for Phayul

Your spell is peace

and peace and peace again

While we learn the

meaning of compassion

through tolerance of divine nature

Such is the way of your teachings

 

 

Your forced exodus from Phayul

a great blessing for humanity

Your voices silenced

by the faceless Chinese regime 

Yet you speak through me

not only through my voice

but through my heart

 

Oh blessed are you who have suffered so much

Yet humanity has failed to

recognize your greatest gift:

Your monks walking among us

planting ancient seeds within the modern mind

our collective salvation

was materialsed

 

Without it we would have fallen

down down down

into the abyss of self destruction

 

Oh blessed are you

for you have awakened

the sleeper within

 

Today your flag flies higher and higher

The Snow Lion rises

not only in Tibet

but in the collective human heart

and I pledge to rise with you

 

As you return

into the heart of Phayul

we will again have a dome of peace in our world

at its rightful place at the roof of the world

 

Drifting in a steady stream

blessings towards

your heart - your soul

 

Om Tibet 

free Tibet 

Om Tibet 

Free Tibet

Om OM om OM 

Free Tibet NOW

 

Gætuð þið lagað innsláttarvilluna Tíbest?

"Segjast vinir Tíbest"

veit ekki alveg hvar þetta Tíbest er:)

takk

Vinir Tíbets senda samúðarkveðjur til Kína

Vinir Tíbets senda samúðarkveðjur til Kína

Hefð hefur skapast fyrir því að hittast fyrir utan kínverska sendiráðið að Víðimel 29 á laugardögum klukkan 13:00 til stuðnings baráttu Tíbeta fyrir mannréttinum í landi sínu.
Kínverska þjóðin á um sárt að binda núna vegna náttúruhamfara og því finnst okkur við hæfi til að sýna þeim velvilja okkar með því að hefja fundinn með bænum fyrir þeim sem þjást í Kína. Við viljum jafnframt senda kínversku þjóðinni samúðarkveðjur og styrk á þessum erfiðu tímum. Við hvetjum fólk til að koma með kerti og friðarhug.

Öflugur eftirskjálfti í Kína

Lama Tenzin á Kaffi Hljómalind

næstkomandi fimmtudagskvöld... 15. maí klukkan 21:00. Það er ekki á hverjum degi sem við fáum tækifæri á að hitta lama frá Tíbet en næstkomandi fimmtudagskvöld eiga við þess kost. Vinir Tíbets verða með upplýsingakvöld um Tíbet, um félagið og síðast en ekki síst mun Lama Tenzin kynna skóla sem hann rekur á Indlandi fyrir fátæk og munaðarlaus börn. Allir velkomnir, ókeypis aðgangur á meðan húsrúm leyfir. 

 

Tsunami:

Allur þessi fjöldi andvana maður verður eitthvað svo magnvana

Ég man þegar allt þetta fólk lést út af risaflóðbylgjunni við strendur Indónesíu - hvað mér leið eins og ég gæti ekkert gert. Ákvað samt að semja ljóðastúf og skellti á netið. Ljóðið náði að skola á land sem ofur lítill vonargneisti á strönd Indónesíu og prýddi boli í smáþorpi sem fólk búsett þar seldi til að afla fjár til uppbyggingar. Þó að manni líði sem það sé nánast ekkert sem maður geti gert, þá er alltaf betra að gera eitthvað en ekki neitt. Ein lítil bæn, smá fjármunir, kerti, hugleiðsla, allt telur þetta...

Læt fylgja með þetta ljóð og í tónhlöðunni má heyra mig lesa það í hljóðheimi Jóns Tryggva vinar míns. 

Þögult hafið

skyndilegur veggur eyðileggingar

Sofandi í mjúkum sandi

                             fjöldagröf

Þúsundir sálna

skerandi hvítt ljós

vefur sig milli heima

 

Sársaukabrot skerst

                        djúpt

           inn í hjartað

Vaxandi fjöldi

             lífvana

Tómar skeljar

Stærri en lífið sjálft

              eru hlutföllin

 

Allt sem ég hef að gefa er von

á þessum myrkustu tímum

 

 

Yfir 34 þúsund látnir á Búrma

Undercover in Tibet: mögnuð heimildarmynd sem allir ættu að sjá

Ein örugg leið til að hjálpa

Það er frekar óþægilegt að vita til þess að flest hjálpargögn sem fara til Búrma munu ekki rata í réttar hendur - þeas fórnarlamba flóðbylgjunnar, heldur til hervaldsins. Ég fann eina örugga leið til að koma fjármunum til fólksins í Búrma, hvet fólk til að skoða þetta. En peningarnir munu renna beint til munka í Búrma - og þeir munu eiga betur með að hjálpa fólksfjöldanum sem leitar til þeirra eftir aðstoð eftir storminn.

Avaaz.org

The cyclone that ripped through Burma left tens of thousands dead and a million homeless--a natural disaster made much worse by the failure of the military junta to warn or evacuate its people.

Now, the government has slowed the urgent process of providing humanitarian relief--so Avaaz is raising funds for the International Burmese Monks Organization and related groups, which will transmit funds directly to monasteries in affected areas.

In many of the worst-hit areas, the monasteries are the only source of shelter and food for Burma's poorest people. They have been on the front lines of the aid effort since the storm struck. Other forms of aid could be delayed, diverted or manipulated by the Burmese government--but the monks are the most trusted and reliable institution in the country. 

 

Kosið í skugga hörmunga

Meðmæli, stuðningsfundur, upplestur, erindi... fyrir Tíbet

Vikulegir útifundir til stuðnings baráttu Tíbeta fyrir mannréttinum halda áfram fyrir utan kínverska sendiráðið að Víðimel 29. Hefð hefur skapast fyrir því að hittast fyrir utan sendiráðið á laugardögum klukkan 13:00. Fundirnir eru óformlegir en fólk sem hefur áhuga á að kynna sér málefni Tíbets hvatt til að koma og spyrja spurninga. Fundirnir verða haldnir uns íbúum Tíbet verður tryggð mannréttindi og hinu skipulagða þjóðarmorði verði hætt. 

Tsewang Namgyal stjórnmálafræðingur frá Tíbet heldur erindi hlutverk og sögu útlagastjórnar Tíbets. Þá munu bandaríska beat skáldið Ron Whitehead og Birgitta Jónsdóttir flytja saman hið heimsþekkta ljóð "Aldrei gefast upp" á íslensku og ensku en ljóðið samdi Ron með Dalai Lama.