Til hamingju Svandís mín

Þú átt þetta svo sannarlega skilið:)

Gott val hjá þjóðinni, enda hér ekki aðeins mikill kvenskörungur á ferð, heldur líka mikil gæðamanneskja með stórt hjarta og eðal húmoristi. Þegar ég var að vinna fyrir VG fyrr á þessu ári fékk ég að upplifa að það er innistæða fyrir þessu hóli mínu gagnvart henni Svandísi.

Svandís maður ársins

Birtuhátíð heldur áfram

Ég hef átt vægast sagt stórkostlega birtuhátíð fram til þessa og hygg að ég muni halda áfram að njóta hennar uns yfir líkur. Fyrir mér eru allir dagar jólin og jólaskapið er ekki eitthvað spari. Það sem mætti ef til vill spara er stressið sem maður finnur hjá fólki í kringum árstíma sem allir ættu að fara sér hægar, rétt eins og múmínálfarnir sem hafa vit á því að fara í hýði þegar veturinn gengur í garð:)

Ég er afar hamingjusöm, fékk frábæra og óvænta jólagjöf frá lífinu. Í pósthólfið mitt datt tölvupóstur á aðfangadag. Boð um að taka þátt í alþjóðlegri skáldahátíð í Venesúela. Þeir sem þekkja mig vita hve mjög ég er heilluð af þessum heimshluta. Dett í hressilegt hamingjukast þegar ég er þarna suðurfrá. Elskaði að vera í Kólumbíu og Níkaragva, ekki síst út af því hve fólkið þar er einstaklega hjartastórt og lifandi. Bónusinn er að sjálfsögðu að ljóð eiga sér allt annan sess í suður- og mið Ameríku. Þau eru hluti af hinu daglega lífi alþýðu manna og þar hafa skáldin ennþá hlutverk en eru ekki eitthvað lúxus fyrirbæri fyrir menntafólk og sérvitringa.  

Mamma tók upp á svipuðum hlut

Eitt síðasta verk mömmu áður en hún tók upp á því að deyja í ár var að skella risastóru afmæliskorti í póstinn til mömmu sinnar. Kortið er nær einn metri á lengd. Rúmlega viku eftir að mamma fór yfir móðuna miklu fékk svo amma kortið í póstinum. Spurning hvort að hún hafi hlegið eða grátið meira þegar hún fékk kortið að handan. En kortið vekur almenna kátínu enn í dag, enda spilar það afmælissönginn þegar maður opnar það og er minning um að sama hve þjáð hún var blessunin hún mamma þá var alltaf stutt í hláturstaugarnar hjá henni og almennan grallaraskap.

Sendi jólakort frá himnum

Tsunami ljóð

Ég gleymi seint þessum hryllilegu dögum fyrir þremur árum síðan. Ég held að þetta hafi haft svona mikil áhrif á mig því ég vissi nákvæmlega hvernig aðstandendum þeirra sem voru hrifsaðir á haf út í einhverri ægilegustu greip Ægis í sögu mannkyns. Gleymi ekki þessari tilfinningu þegar var verið að leita að pabba á jólunum vitandi að hann hafi labbað út í ísakalda ánna ósyndur. Það eina sem maður gat haldið í var von sem hékk á þunnum þræði. 

Ég samdi strax ljóð sem ég hef tileinkað aðstandendum þeirra sem fórust. Það ánægulega við þetta ljóð er að það hefur ferðast um heiminn í sinni ensku frummynd og oftar enn einu sinni endað á ströndum Indónesíu. Var notað í litlu þorpi sem fór illa út úr flóðunum til að setja á boli sem bæjarbúar seldu til að byggja upp þorpið sitt. Það hefur líka verið notað í fyrirlestrum hjá manni frá Indónesíu sem vinnur að gerð nýrri tæki flóðvarnagarða fyrir heimaland sitt. Hugur minn verður meðal fólksins í Indónesíu í dag. 

En hér er ljóðið og nýlegt lag sem Jón Tryggvi samdi við það er að finna í tónhlöðunni.

Flóðbylgja 

Þögult hafið
skyndilegur veggur eyðileggingar

Sofandi í mjúkum sandi
fjöldagröf
Þúsundir sálna
–skerandi hvítt ljós
vefur sig milli heima

Sársaukabrot skerst
              djúpt 
inn í hjartað

Vaxandi fjöldi
lífvana

Tómar skeljar

Stærri en lífið sjálft
eru hlutföllin

Allt sem ég hef að gefa er
                                   von
á þessum myrkustu tímum

Allt sem ég hef að gefa er
hafsjór gleði
við jaðar dagrenningar

Tsunami
The silent ocean
suddenly a wall of destruction

Sleeping in the soft sand
mass grave
1000 upon 1000's of souls
brilliant flash of light
spiraling in a world between worlds

Fragments of pain
                deep 
into the heart 

Mounting numbers 
of lifelessness

Empty shells

Larger than life
proportions

All I have to offer is 
                       hope
in those darkest of times

All I have to offer is

oceans of joy 

 

Fórnarlamba flóðbylgju minnst

Kæru bloggvinir - Gleðilega birtuhátíð

Megi líf ykkar vera litað gleði og friði á komandi ári og innilegar þakkir fyrir hlýhug í kringum andlátið hennar mömmu og aðra lífsins gjörninga. Einhver sagði eittsinn, "Hver er sinnar gæfu smiður." Því mun nýtt ár verða án efa hamrað í eldi þinnar eigin gæfu sem er í þínum eigin höndum.

Læt æðruleysisbænina fylgja ykkur inn í nýtt ár.

Guð, gefði mér æðruleysi

til þess að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt.

Kjark til að breyta því sem ég get breytt.

Og vit til að greina þar á milli. 

Takk, takk, takk, fyrir að vera til kæru vinir, þetta ár hefur verið miklu mun áhugaverðara vegna tilveru ykkar.  

 

Frumburðurinn í Missouri

Vona að hans bandarísku ættmenni muni ekki vera mikið á ferðinni. Það er nógu slæmt að aka um Reykjavík í óvæntum veðurham, vegna aksturslags sumra samborgara minna. Get ímyndað mér að það sé töluvert verra þar sem Neptúnus er nú að fagna jólum. Þar er nóg að taka próf á sjálfskiptum bíl og blessað fólkið varla troðið snjó á bomsum, hvað þá sínum sléttu dekkjum.

Óveður í miðríkjum Bandaríkjanna

Af furðulegum dekkjaævintýrum og brotinni rúðu

Þegar veðrið var vitlaust þá brotnaði bílrúða á jazzinum mínum. Ég fékk alveg frábæra þjónustu hjá Honda umboðinu og þurfti lítið að vesenast í kringum þetta og var sem betur fer tryggð allan hringinn. Kosturinn við brotnu rúðuna var að það kom í ljós að afturhjólin voru gjörsamlega ónýt. Ég varð afar hissa enda fékk ég að heyra þetta í vor þegar ég fór með bílinn í dekkjastillingu og fyrir vikið keypti ég splúnkuný dekk allan hringinn. Skildi reyndar ekki að mér fannst bíllinn aldrei neitt miklu betri í keyrslu eftir að hafa fengið ný dekk. Sennilega gölluð dekk var niðurstaða þeirra sem ég talaði við í gær. Fer með hann í skoðun á dekkjaverkstæðið sem ég fékk dekkin hjá og kemur þá í ljós að gleymst hafði að setja ný dekk aftan á bílinn á sínum tíma, þrátt fyrir að ég keypti 4 stykki. Alger heppni að ekki skildi fara eitthvað úrskeiðið á öllum mínum keyrslum á milli borgar og Grímsness í haust, því dekkin voru algerlega í henglum, með bólgukýli og vírana lafandi út úr sér. Fékk að sjálfsögðu dekkin mín undir án endurgjalds þó nýr eigandi væri kominn með dekkjaverkstæðið. Merkilegt nokk þá fann ég kvittunina þegar ég var að fara í gegnum blaðahrúgu í vikunni og rétt gat bjargað henni úr endurvinnslunni:)

Enn og aftur sannaðist gildi fjölskyldumottósins, "fátt er svo með öllu illt að ekki boði nokkuð gott."

Annars þá er þetta heimili algerlega frjálst frá jólastressi. Maður eyðir pínuponsu um efni fram en ég ekki með visa kort þannig að ég þarf ekki að fara á febrúarbömmer:) Skemmtilegast finnst mér að fá að vera 13 jólasveinar og taka þátt í gleði og spenning barna minna. Hér er mikið étið af kökudeigi og eitthvað bakað af smákökum. En fyrst og fremst þá er þetta góður tími til að styrkja sinn innri mann og athuga hvort að maður hafi nú staðið við eitthvað af öllum fyrirheitum sínum gagnvart lífinu og tilverunni.

Ánægjuleg þróun...

en það þarf að gerast eitthvað stórkostlegt kraftaverk til þess að almenningur geri sér grein fyrir mikilvægi þess að leggja sitt af mörkum til að hindra frekari hörmungar á heimsvísu.

Ég bý í fjölbýlishúsi í vesturbæ Reykjavíkur og er með ábyrgð á ruslageymslunni í desember. Ég var að vonast eftir því að nágrannar mínir væru farnir að endurvinna eitthvað og að dagblöðin færu í það minnsta í endurvinnslupokann sem ég kom fyrir á ganginum. En svo er ekki þegar ég tók við var full tunna af dagblöðum eftir eina viku og sú var ekki blá sem tók á móti mér. Fólk hendir öllu í ruslið og það virðist vera sama hve mikið er auglýst og hve mikið er talað um þessi mál það eru sárafáir sem nenna að endurvinna blöð, hvað þá að flokka eins og ég geri. Ég er með stóra fjölskyldu en mér er samt að takast að flokka þannig að ég er bara að fara með einn burðarpoka af rusli til urðunar á viku. Að endurvinna allt sem mögulega er hægt að endurvinna fylgir smá vinna, en það er lítilvægt miðað við vandamálin sem að okkur steðja ef við gerum ekki neitt. Allir verða að gera eitthvað. Það er ekki nóg að ráðamenn og konur skrifi undir eitthvað plagg, held reyndar að þjóðin mín sé að falast eftir undanþágum á losun koltvístringi sem mér finnst alveg ferlegt.

Þegar ég bjó í USA fyrir margt löngu voru þeir með frábært kerfi varðandi endurvinnslu í mínu samfélagi. Þó að 16 ár séu liðin síðan ég bjó þar þá voru þeir að hvetja og stuðla að endurvinnslu á öllu. Það var náð í blöðin til okkar, dósir, gler og svo mætti lengi telja. Hér er þetta frekar flókið og lítið gert til að hvetja fólk dáða. Það væri til dæmis bara snilld að láta flokkun hefjast í ruslageymslum fjölbýlishúsanna. Af hverju eru ekki plasttunnur, umbúðatunnur og pappírstunnur þar og af hverju er þetta ekki gert án endurgjalds. Umbúðir sem ekki eru urðaðar eru verðmæti og það hlýtur að kosta minna fyrir borgir og bæi að sleppa við svona mikla urðun og fá hráefni til útflutnings. 

Finnst þessi tilraun með ókeypis strætó fyrir framhaldsskólanema vera skref í rétta átt, en betur má ef duga skal. Það eru enn of fáar ferðir á stofnleiðum sem stoppa við skólana og veit um nokkur dæmi þess að fólk hefur gefist upp á öllum troðningnum og fallið í bílafreistingar.  

Hlýnun jarðar er að gerast með miklum hraða og mun hraðar en jafnvel svartsýnustu vísindamenn þorðu að spá um. Miklar hörmungar munu eiga sér stað og eiga sér nú þegar stað meðal fátækustu þjóða heims. Þó fólk hugsi sem svo að þetta fólk komi þeim ekki neitt við, enda aldrei hitt það, þá ætti hið sama fólk að hafa það hugfast að þessar miklu veðurfarssveiflur, flóð og þurrkar hefur áhrif á uppskeru og þegar miklir uppskerubrestir eru á heimsvísu þá hækkar verð á matvælum hérlendis.

Það er ekki hægt að horfa fram hjá því að allt sem gerist á þessari jörð hefur áhrif á okkur á einn eða annan máta. Hygg þó að nærtækast sé að byrja á stórfelldum breytingum hérlendis með því að virkja og fræða almenning um hvaða áhrif það hefði ef allir gerðu eitthvað. Það mætti líka vera hvetjandi á jákvæðan máta og það mætti líka vera einhver umbun sem því fylgdi að sýna ábyrga hegðun gagnvart umhverfi sínu. Það þarf að stórefla umhverfisvitund almennings og ég hef engin einföld svör við því hvernig það ætti að fara fram. Held samt að fræðsla eigi alltaf mikinn þátt í að stuðla að breyttu hugarfari. 

 

Bandaríkin skrifa undir

Einfalt mál

Í morgunn var voðaveður og þá finnst mér einmitt tilefni til að fylgjast með fréttum. Þar kom fram að tilmælum væri beint til foreldra að senda börn sín ekki í skólann. Hygg að ein af ástæðum þess að þó maður kæmist kannski áfallalaust í skólann með börn sín, að það sé ekki skynsamlegt að vera að þvælast úti þegar rúður í strætóskýlum springa og heitir pottar takast á flug. Maður er bæði að stofna lífi sínu og annarra í hættu og auka á álag á björgunarsveitirnar og aðra sem vinna við almannavarnir.

Ég fékk tölvupóst í morgunn frá skólastjóra barnaskólans sem minn drengur gengur í þar sem það var ítrekað að ekki væri æskilegt að senda börn í skóla. En það má ekki gleymast að í svona aðstæðum þá er það líka okkar foreldranna að meta hvort að við viljum vera að senda börnin út í svona aðstæður.

Einhver lét þau orð falla að ástæða þess að beðið væri um að þau börn sem komin væru í skólana yrðu sótt við fyrsta tækifæri væri sú að kennarar vildu aukfrí finnst mér ómakleg gagnvart því fólki sem sinnir börnum okkar hve mest af öllu fólki í lífi þeirra. Er ekki kominn tími til að hætta að vera alltaf með eitthvað skítkast út í fólk. Hvar er hinn sanni jólaandi umburðarlyndis og samkenndar. Kalla eftir slíku hér í bloggheimum.

Ég er reyndar sammála að best væri í svona aðstæðum að vera með samhæfðar aðgerðir í sambandi við hvort að skólar séu opnir eður ei. Það hlýtur að vera endurskoðað í ljósi þessa.

Vilja skýr fyrirmæli til foreldra

Tígrisdýr við stjórn hjá Creations

Loksins komin með nýtt stýrikerfi á fartölvuna mína. Hún var orðin skammarlega hæg og þung. Ég hef ekkert verið að sinna hennar þörf á að verða ekki algerlega úrelt. Öll forrit að hrynja eins og spilaborgir og ég í gremjukasti gagnvart vesalings vannærðu tölvunni. EN núna get ég loksins bloggað með grafískum ham. Í gamla safarí var slíkt ekki hægt, hvað þá að skella myndum með færslum án mikilla tilfæringa. Stundum var ég að nota þrjár tegundir af vöfrunum til að skítamixa öllu saman sem ég vildi setja inn. En ekki lengur. Ekkert að bögga mig og engar afsakanir til að vera ekki aðeins duglegri að tjá mig. 

Það er mikil blessun að sonur minn eldri hafi tekið við af mér varðandi tölvunördisma. Það fer aðeins í egóið mitt að hann sé orðinn klárari en ég, en það er líka gaman að sjá sama áhugann og ég hafði á þessu í upphafi netdaga.

Annars þá fæ ég aldrei nóg af því að hugsa til þess hve lánsöm ég er með krakkana mína. Algerir gullmolar.  

 

Ekki fara í frí, ráðamenn, fyrr en málið er leyst!

Ég var að vona að með því að fá Jóhönnu í ráðuneyti og með því að fá vinstrisveiflu í borgarmálin að svona skammarlegum málum á velferðarsviði myndi fækka. En svo er bara alls ekki raunin. Hvað er að kæru ráðamenn og konur? Er hægt að verja það á einn eða annan máta að láta svona mikilvæga og margsannaða starfsemi þurfa að lamast vegna framtaksleysis ykkar? Foreldrahús rekur einu raunhæfu eftirmeðferðina fyrir unga fíkla. Þessir krakkar eiga ekki í mörg hús að vernda eftir að þau koma út eftir oft á tíðum langar meðferðir. Foreldrahús er gagnvart fjölmörgum fjölskyldum fíkla eini fasti og trausti punkturinn í tilverunni þegar kemur að stuðning og eflingu sem þau með sanni þurfa á að halda til að byggja sig upp til að geta tekist á við afar erfiðar aðstæður. Það er heilmargt annað sem Foreldrahús stendur fyrir og mikið starf sem þarna hefur verið innt af hendi af frumkvæði og drifkrafti sem ber að styðja en ekki rífa niður með því að hunsa þörf þeirra á húsnæði til að reka áfallalaust þessa frábæru starfsemi. Það dugar ekkert minna en að skaffa þessum samtökum eigið húsnæði og ekki síðar en strax. Nóg er af fjármagni til og þjóðin samkvæmt ráðafólki og bankafólki aldrei verið í eins blússandi góðæri. Ég skora á borgaryfirvöld að gera eitthvað núna og svo auðvitað á hana Jóhönnu sem sögð er vera skörungur mikill þegar kemur að því að drífa í málunum. Ekki una ykkur hvíldar og ekki fara í frí fyrr en búið er að leysa þetta mál.

Foreldrahúsi lokað um áramót

Ég elska snjó

Síðan það snjóaði hefur allt verið svo hljótt og bjart. Mér er sama um slabbið og hálkuna. Snjórinn dempar og róar allt. Enda held ég að þessi helgi hafi verið ein sú rólegasta sem ég man eftir þegar kemur að hinum klassíska helgarhávaða. Sá frábæra mynd í gærkvöldi, frekar grunn en ákaflega fyndin. Mæli með henni ef fólk þarf á því að halda að hlæja sig máttlaust. Hún heitir Evan Almighty.

Fullt af litlum kraftaverkum í gangi í mínum veruleika og hjá vinum og vandamönnum. Ég held að þrátt fyrir nokkur áföll sem eru þó frekar smávægileg þá sé þetta besti desember sem ég man eftir. Ég fór í smá uppskurð á föstudaginn í munninum og var afar upptekin af sauminum sem stöðugt nuddaðist við tunguna og gerði á henni sár. Vaknaði svo í gær og þá hafði blessaður saumurinn lagst niður og tungan fékk að jafna sig. Hef reyndar ekki getað borðað neitt að ráði en það er allt í lagi. Ágætt að fá smá hlé á slíku svona í jólamánuðinum. Ég hef reyndar aldrei bætt á mig í desember. Held að það sé vegna þess að ég missi lystina þegar stöðugt er verið að flagga mat framan í mig hvert sem ég lít. Kannski er það líka vegna þess að ég borða ekki kjöt. Fæ þar af leiðandi ekki hinn löngum gleymda kjötsvima og þörf til að liggja á meltunni. Ég er ekki kominn í neitt sérstakt jólaskap enda er það viðverandi skap hjá mér. Reyni að temja mér að gera hvern dag sem hátíðlegastan og haga mér eins og manneskja við fólkið í kringum mig:) Finnst gaman að sjá borgina fyllast af ljósum en held mig fjarri búðarklösum. Næstu helgi verða bakaðar skringilegar piparkökur og þá fer líka Neptúnus til USA og verður hjá afa sínum yfir jól og áramót.

Flott mynd

Rosalega er þetta flott mynd.

Annars algerlega sammála lektornum. Finnst sumt graff bara krot en annað eins og
þessari mynd lífgar upp á umhverfið og fær mann til að staldra við á sínu
borgararki. 

„Þetta er gjaldþrota stefna"

Og hvað á svo að gera í þessu?

Það er ekki nóg að vera meðvitaður, aðgerða er þörf.

Neyðin eykst

Leitin mikla!

Nú fer að líða að því að lokahönd verði lögð á heildarútgáfu af tónlist mömmu, Bergþóru Árnadóttur. Vil biðja þá sem lesa þetta blogg og þekktu mömmu að hjálpa mér í leitinni að týndu efni eftir hana. Ef einhver hefur tekið upp tónleika með henni á myndband eða tekið ljósmyndir af henni á tónleikum þá bið ég þá hina sömu um að hafa samband við mig. Hægt er að senda mér skeyti í tölvupósti: [e-mail] eða slá á þráðinn: 692 8884. Við teljum okkur hafa fundið flest löginn hennar en hún samdi ekki mikið eftir að hún lenti í bílslysinu 1993 en þó hafa nokkur lög komið í leitirnar sem ég vissi ekki af. Frétti meira að segja af lagi í dag sem hann Hjörleifur Vals man í huga sér sem er við danskan texta.