Skringileg vinnubrögð

Minnir mann að einhverju leiti á einræði af verstu sort. Mér skilst að ég ásamt öðrum landsmönnum séum að reka þennan vinnustað. Ég hygg að ég endurráði ekki þá sem við stjórnina sitja þegar ég fæ loks tækifæri á að veita þeim ráðningu.

 Mikið væri þetta furðulegt samfélag ef fólk gæti gert hver afglöpin á fætur öðrum í vinnunni og ekkert þurft að hafa áhyggjur af neinu nema á 4 ára fresti. Þá gæti maður lofað yfirmanninum gulli og grænum skógum. Borið í hann konfekt og eðalvín og slegið glýju í augu hans uns hann hefur í einhverju minnisleysi endurráðið mann í önnur 4 ár.

Nú er virkilega kominn tími til að láta ekki glepjast, heldur muna hver afglöpin hafa verið undanfarin árin. Á hverjum degi erum við minnt á valdaþreytuna sem einkennir ráðamenn eins og þessi frétt ber vitni um.

Kvartað yfir að ekki fáist rætt um Byrgið utan dagskrár á Alþingi

Ég legg svo til og mæli með

að stjórnmálaflokkarnir vaxi upp úr þessum eilífu rifrildum og tilgangslausu skotum á hverja aðra. Ég veit að þessar hártoganir eru ein frumástæðan fyrir því að almennir borgarar láta sig stjórnmál lítið varða. Þetta er eins og að detta óvart inn í rifrildi á milli hjóna. Stjórnmálamennirnir og konurnar eru svo upptekninn af því að skjóta hallmælum á hvert annað að þau taka ekki einu sinni eftir kjósandanum nema kannski til að veiða af honum atkvæði með skammtíma gylliboðum. Þetta fólk sem er í vinnu hjá mér er stöðugt að berja sér í brjóst fyrir einhver afrek og virðist gleyma því að vera í vinnu inn á þingi er vinna fyrir þjóðina og auðvitað er eðlilegt að einhver árangur sé af þeirri vinnu.

Hvernig væri nú að hætta þessum skætingi og fara að einbeita sér að því hvernig flokkarnir getur unnið saman.

Almenningur ætti að kjósa útfrá samvisku sinni og fá frið til að vega og meta hvernig það vill láta þetta samfélag vera byggt upp og hvaða fólk það myndi ráða í vinnu til sín.

Viljum við velferðarkerfi eða kerfi eins og BNA? Viljum við náttúruvernd eða stóriðjustefnu? Viljum við að eldra fólk lifi við mannsæmandi kjör og viljum við hlúa að velferð barna okkar með því að borga þeim sem annast þau og kenna almennileg laun?

Kjósum um þetta en ekki einhver yfirborðsleg atriði eða skammtímalausnir.

 

Til hvers voru

þá þessar veiðar í vísindaskyni ef ekki til að rannsaka óæskileg efni og annað sem maður hefði haldið að væri verið forsenda veiða í vísindaskyni???

 

Um 100 tonn af hvalkjöti enn í frystigeymslum

Sorgleg þróun, en

til er ein ágætis vírusvörn og hún heitir makki. Hef notað makka í ein 18 ár og aldrei fengið vírus í tölvurnar mínar, þó nota ég aldrei vírusvarnir. Ég er öllum stundum á netinu og fæ svo mikið af ruslpósti að maður þyrfti að vera í aukavinnu að skanna yfir þetta magn áður en maður eyðir því endanlega. Reyndar er það ókostur að makkarnir eru farnir að vera vinsælli og seljast meira, það þýðir að fleiri hakkarar eigi við þær.

Og svo er best að koma einni kvörtun á framfæri við mbl.is, af hverju er ekki hægt að hafa haminn á blog.is þannig að hann virki á makka?

 

 

Íslenskur tölvunotandi varð illilega fyrir barðinu á netsvindlurum

Var að horfa

á afar athyglisverða heimildarmynd á bbc world um ástandið í heimshöfunum í þætti sem heitir earth report. Þar bar hæst að þær skemmdir sem við mannfólkið höfum oft orðið valdandi af án mikillar hugsunar um framtíðina eru orðnar svo miklar að við hreinlega verðum að staldra við og fara að horfast í augu við hinn óþægilega sannleika. Viðhorf okkar gagnvart náttúrunni verður að taka stakkaskiptum. Ef við höldum áfram á þessari leið skammtímagróðahyggju mun lítið verða eftir fyrir komandi kynslóðir. Fiskeldi litu út fyrir að vera mjög arðvænn kostur til að bregðast við minnkandi stofni fisks. En flestir ættu nú að vera meðvitaðir um að fiskeldi krefst þess að veiddur sé fiskur ofan í fiskeldisfiskana. Og oft sleppa þessir genabreyttu fiskar út í náttúruna og þurrka út upprunalega stofna. Við erum svolítið eins og dr Frankenstein gagnvart náttúrunni. Gerum allskonar ófyrirsjáanlegar tilraunir með lífríki jarðar sem enda svo með ósköpum eins hlýnun jarðar ber vitni.

Nokkur ríki í heiminum okkar hafa tekið ábyrga stefnu varðandi sjávarríkið í kringum þau og það var ánægjulegt að sjá en það er því miður staðreynd að aðeins 2% verndaðra svæða heimsins eru hafsvæði. Betur má ef duga skal.

Ég var að lesa yfir merkilegt rit sem tengist þessu og snýr sér í lagi að okkur Íslendingum og það er um ástandið á sjávarbotni við strendur landsins. Ástandið er vægast sagt skelfilegt og botnvörpuveiðar eru þarna ábyrgar fyrir þvílíkri eyðileggingu að manni rann kalt vatn milli skins og hörunds. Kannski skiptum við umhverfissinnar okkur ekki svo mjög af þessu vegna þess að þetta er ekki sýnilegt og ekki er mikið rætt um þessi mál í samfélaginu. En ef við gerum ekkert þá mun jafnvægið í hafinu í kringum strendur Íslands minna á skrímslið sem dr Frankenstein skóp.

En hvernig getur maður svo sem breytt einu eða neinu? Getur maður sem einstaklingur gert eitthvað til að sporna við þessari vá sem við höfum sjálf skapað með því að láta okkur hana ekki varða?

Ég sem einstaklingur get talað við þá sem láta þessi mál sig varða. Beitt fyrirtæki og stjórnvöld þrýstingi með því að fara fram á svör um heildræna stefnu varðandi þessi mál. Ég get gert mitt í mínu nánasta umhverfi. Ég til dæmis borða ekki fisk eða annað kjöt. Ég er dugleg að flokka sorp. Hef komið því í þessa daglegu rútínu og finnst það núna lítið mál. Ég labba til og frá vinnu og keypti sparneytnasta smábílinn sem ég fann. Ég tala um þessi mál við börnin mín. Útskýri fyrir þeim af hverju við gerum svona hluti en ekki hinsegin. Ég kaupi ekki skyndimat. Reyni að kaupa aldrei vörur sem eru augljóslega fjandsamlegar umhverfinu. Reyni að versla ekki vörur sem eru unnar í þrælabúðum barna og svo framvegis. Þetta hljómar kannski ekki sem miklar breytingar en margt smátt gerir eitt stórt. Ef margir myndu gera hið sama og ná heimilissorpinu niður í næstum ekkert eins og mér hefur tekist þá myndi maður spara ótrúlega mikla urðun á endurnýtanlegum hlutum.

Áástandið er orðið verulega slæmt þegar kemur að ástandi jarðar. Og ég ætla að gera mitt og halda áfram að gera allt sem í mínu valdi stendur til að tryggja að jörðin verði ekki einnota fyrir kynslóðina sem ég tilheyri.

Þarna er ég algerlega ósammála

Það væri nær að huga að þeirri ábyrgð sem felst í því að vera foreldri. Sonur minn er mikið á netinu, þó tók hann þá ákvörðun að horfa ekki á myndbandið með aftöku Saddam. Ég hef lagt mig fram við að loka augunum þegar myndir úr því hafa verið að glennast framan í mig í öllum fjölmiðlum landsins. Ég myndi til dæmis vilja sjá fjölmiðla axla þá ábyrgð að birta ekki svona myndir eins og þeir hafa gert í þessu tilfelli. Þær eru alltaf notaðar þegar fjallað er um þessa aftöku á einn eða annan máta.

Ég held að ef foreldrar gefi sér tíma til að tala við börn sín, útskýra fyrir þeim ákveðin siðferðisleg gildi í hinu daglega amstri og láta þeirra þarfir stundum vera í forgrunni með því til dæmis að vera eitthvað heima við í stað þess að vera alltaf upptekin af sínum þörfum á meiri neyslu, já þá held ég að við byggjum við annan veruleika en sá sem við búum við í dag.

Það er þægilegt að skella skuldinni á netið, á tölvuleiki og sjónvarp. En hvernig stendur á því að börn og unglingar eru í þeim heimum án eftirlits eða umræðu um það sem þau eru að upplifa?

„Netið ýtir undir hömluleysi og gróft ofbeldi"

Í dag klukkan 13:00 standa UVG fyrir uppákomu sem ber yfirskriftina: Minning um land

"Undir miðlunarlóni Kárahnjúkavirkjunnar hvílir land sem hvorki stór hluti núlifandi kynslóða né komandi kynslóðir munu fá að kynnast. Vegna þessarar staðreyndar munu Ung vinstri-græn standa fyrir sorgar- og minningarstund næstkomandi laugardag, þann 6. janúar kl. 13:00, að Suðurgötu 3.

Við hvetjum alla félaga, jafnt unga sem aldna, til að koma. Bakkelsi úr ofnum ungliða verða á borðum og heitir jafnt sem kaldir drykkir til þess að skola því niður með.

Tveir flokksfélagar, annar sem hefur notið náttúrudýrðarinnar fyrir austan sem nú er undir lóni og hinn sem mun aldrei fá þess notið, munu taka til máls og minnast landsins.

Þrátt fyrir sorglegt tilefni vilja Ung vinstri-græn jafnframt nýta það til að veita ákveðum hóp verðlaun fyrir ósérhlífna baráttu fyrir náttúru Íslands. Einnig verður kynnt ljósmyndabók sem stjórn Ungra vinstri-grænna hefur útbúið í samstarfi við Christopher Lund, ljósmyndara. Þessi bók sem framleidd var í einu eintaki verður afhent landsbókasafni til varðveislu. Bókin geymir ljósmyndir af Kárahnjúkasvæðinu áður en því var drekkt. Það er ósk Ungra vinstri-grænna að núlifandi og komandi kynslóðir fái notið þessara mynda sem örlítillar sárabótar fyrir landið sem tekið var frá þeim, þó þær muni aldrei jafnast á við að kynnast landinu af eigin raun."

Finnst þetta mjög góð hugmynd og vel útfærð. Ég ætla að kíkja, skrifaði eitt sinn ljóð um þetta land með áþekktum titli:

Í minningu lands

ég þekkti eitt sinn fjall
ég þekkti eitt sinn gil
ég þekkti eitt sinn gljúfur
ég þekkti eitt sinn foss
ég þekkti eitt sinn mosa
ég þekkti eitt sinn tré
ég þekkti eitt sinn fugl
ég þekkti eitt sinn klett
ég þekkti eitt sinn á
ég þekkti eitt sinn hraun
ég þekkti eitt sinn Gljúfrarbúan

ei meir
ei meir

ég þekki land
mitt land
æ meir