Hlakka til að heyra framhaldið klukkan 20:30

á þættinum um mömmu. Búið að vera bæði ánægjulegt og erfitt að hlusta. Held að ég sé eiginlega búin að gráta meira en í himnaförinni. Er enn ákveðnari í að endurútgefa verkin hennar. Ég var líka að spá í það í dag að það hefur enginn skrifað góða minningagrein um hana sem tónlistarkonu.

Kalla eftir því

Langar að þakka öllum þeim sem hafa minnst mömmu í Lífsbók og sérstaklega vil ég þakka Andreu og Hjölla...

Þáttur í dag 1. maí til minningar um Bergþóru Árnadóttur tónlistarkonu.

Lífsbók

Þáttur til minningar um Bergþóru Árnadóttur tónlistarkonu.

Andrea Jónsdóttir er umsjónarmaður þáttarins en hún fer yfir feril Bergþóru. Andrea fær til sín góða gesti sem rifja upp tónlistarferil þessarar einstöku konu.

01.05.2007

Minningarþáttur um Bergþóru Árnadóttur tónlistarkonu. Fyrri hluti.

Umsjón: Andrea Jónsdóttir.

Á dagskrá: Í dag 16.05

01.05.2007

Minningarþáttur um Bergþóru Árnadóttur tónlistarkonu. Seinni hluti.

Umsjón: Andrea Jónsdóttir.

Á dagskrá: Í kvöld 20.30

Meira um hinn meinta útvarpsþátt...

Var að tala við Andreu í morgunn og sagði hún mér að þátturinn er orðin svo vel kryddaður af gæða viðtölum að hann mun spanna frá 16:00 til 18:00 og halda svo áfram um kvöldið...

Gleymdi að nefna að minn gamli kennari og jazzgeggjari með meiru Vernharður Linnet verður líka í þættinum og líka Jói G. En mamma og Valdi ráku með honum Gallerí Lækjartorg fyrir margt löngu.

Eftir kosningar mun ég svo fara að leggja drög að minningartónleikum í febrúar á næsta ári... og útgáfu á disk með efni með mömmu... held áfram að blogga um þessi málefni, kannski bý ég til nýtt blogg tileinkað henni, ætla allavega að setja upp Bergþóruvef um leið og tími gefst

Útaf minningarþætti á Rás 2 um Bergþóru Árnadóttur

Var að tala við Andreu Jónsdóttur áðan og ég er orðin mjög spennt að heyra þáttinn hennar um mömmu. Var búin að lofa að setja á bloggið mitt klukkan hvað hann verður fluttur: 1. maí klukkan 16:00 til 18:00.

Hér er svona ca, næstum allir sem ég man eftir að Andrea er búin að tala við: Hjörleifur Valsson, Páll Óskar, Bubbi, Aðalsteinn Ásberg, Eyjólfur Kristjáns, Ingi Gunnar, Stella, Þorvaldur Ingi, Diddi fiðla, Labbi, Helgi, Tryggvi Hubner, Pálmi Gunnars, Guðrún Gunnars, Hörður Torfa: ég er sennilega að gleyma einhverjum...  En ég treysti henni Andreu 100% til að gera frábæran þátt enda slá henni fáir við í þáttagerð um tónlist.

Að heyra sögur um mömmu er mér sem fágætur fjársjóður, hún lifir í gegnum þessar sögur og þegar ég heyri eitthvað nýtt er eins og ég fái aðeins lengri tíma með henni.

Samkvæm sjálfri sér

enda ekki við öðru að búast af henni. Hefði ekkert á móti því að fá þessa plötu í afmælisgjöf... girnist sjaldan plötur en það er alltaf ákveðinn viðburður þegar kemur út nýr diskur með henni... alltaf óvænt ævintýraferð og tilfinningarússibani. Hún hefur einhvern svo sérstakan hljóm í rödd sinni að oftar en ekki fæ ég gæsahúð og eitt og eitt tár trítlar niður kinnarnar... veit ekki hvort að það sé gleðitár eða ekki...

merkilegt akkúrat þegar ég var að skrifa ævintýri fór einhver tölvuleikjatónlist af stað í lokuðum pc laptop sem liggur hér við hliðina á mínum... svo slökknaði á honum, og tölvan fór aftur í svefnmók...

Volta staðfestir stöðu Bjarkar sem eins áhugaverðasta tónlistamannsins

Aðeins um sérvöldu lögin í tónlistarspilaranum

"Hver hefur rétt" var framlag mömmu til Evróvision-undankeppninnar árið 1990, hún samdi það 1987 að ég held. Ég var ekki neitt sérstaklega hrifin af þessu lagi, enda hef ég aldrei verið mikið fyrir Evróvision, en mér hefur fundist lagið og textinn hennar eldast vel. Skilaboðin í því eiga því miður aldrei meira erindi við okkur en í dag.

"Þjóðarblómið" er nýjasta lagið sem hún tók upp, veit ekki hvort að hún hafi samið neitt eftir það. Lagið kom til hennar eftir draumfarir og samdi hún það á sömu stundu og verið var að reisa fyrsta tjaldið fyrir fyrstu alþjóðlegu mótmælabúðirnar við Kárahnjúka. Hún vissi ekki af þessari lífsins tilviljun en leit á það sem tákn. Það var hennar vilji að þetta lag yrði notað í baráttunni til bjargar landinu okkar. Lagið var semsagt samið 21. júní 2005. Ljóðið samdi Skerjafjarðarskáldið Kristján Hreinsson. Það er sorglegt frá því að segja að mamma tók eiginlega ekkert upp eftir slysið 1993, en ég held að fólk hafi almennt ekki vitað hvað hún var líkamlega þjáð. Hún var einfaldlega svo góður leikari og létt í lund að eðlisfari. Í raun og veru var það afrek hjá henni að drífa sig í hljóðver til að taka Þjóðarblómið upp og nú þarf ég bara að finna þetta hljóðver í Danaveldi til að fá masterana af upptökunni.

"Sýnir" er eitt af mínum uppáhaldslögum og finnst mér lagið ákaflega vel samið. Ljóðið eftir Stein Steinarr er líka magnað. Sýnir kom út á "Bergmáli" og er það best unna platan hennar, enda öllu tjaldað í vali á tónlistarfólki sem tók þátt í gerð plötunnar. Þá spillti ekki að platan var sú fyrsta til að vera tekin upp í sveitahljóðverinu Glóru og vegna þess að það var tilraunaverkefni held ég að þau hafi getað gefið sér nægilegan tíma til að útsetja og eftirvinna lögin. Svo hefur sveitaloftið örugglega haft sitt að segja.

"Frændi þegar fiðlan þegir" tileinkaði mamma bróður sínum Jóni Sverri sem lést af slysförum barn að aldri. Þetta er einstaklega fallegt lag. Ég held því alltaf fram að Halldór Laxness hafi verið enn betra skáld en rithöfundur og er þetta ljóð alger perla í íslenskri ljóðagerð. Í þessari útgáfu lagsins sem einnig var á Bergmáli syngur afi bakraddir með mömmu. Bæði hann og mamma voru feikilega sérstakir gítarleikarar og augljóst hvaðan mamma hefur sinn sérstaka gítarstíl þegar maður hlustar á gamlar upptökur af afa að spila. Það var reyndar þannig að mikið var spilað á heimili afa og ömmu í Hveragerði og amma ansi liðtæk við munnhörpuleik. Ég sakna þess tíma.

"Verkamaður" er sennilega frægasta lagið hennar mömmu. Man hve pínlegt mér þótti sem unglingur að vera á djamminu með fólki og farið var að syngja einhverja slagara ef þetta lag kom upp. Þessi útgáfa lagsins var á fyrstu plötu mömmu sem heitir "Eintak" og skartaði að mati sérfræðinga ljótasta plötuumslagi íslandssögunnar en ég er ekki frá því að mér þyki þetta umslag fallega ljótt og ef eitthvað er þá virðist það eldast vel. Það er áhugavert að bera saman röddina hennar mömmu í þessari útgáfu og svo upptökuna af því á plötunni "Í seinna lagi". Ljóðið er eftir Stein Steinarr.

"Vinur að deyja" er samið við ljóð Pál J. Árdals og á sér nokkuð sérstaka sögu. Eitt sinn þegar ég var að koma heim þá var mamma að semja þetta lag og mér fannst það hálf óhugnanlegt. Rétt áður hafði ég séð að ég hélt kærasta systur hans pabba meðan ég beið eftir strætó. Mamma sagði að hún yrði að semja þetta lag og hafði áhyggjur af því að einhver okkur nákominn væri að deyja. Rétt eftir að hún samdi lagið hringdi síminn hjá nágrönnum okkar á hæðinni fyrir neðan, við höfum engan síma í litlu íbúðinni sem við leigðum. Það var til mömmu og henni sagt að Kata frænka og kærastinn hennar væru horfin. Óttast var um líf þeirra. Við mamma vissum að þau myndu ekki finnast á lífi. Lagið var engin tilviljun í huga okkar. Síðan kom í ljós að bíllinn þeirra hafði fokið ofan í höfnina í Þorlákshöfn í mikilli hálku og veðurham. Þegar mamma var að deyja þá setti ég þetta lag hér inn í tónlistarspilarann. Ég vissi að hún væri dáin en þó ekki. Stuttu síðar fengum við systkinin símtal um að hún hefði látist á spítalanum í Álaborg.

Sandino, uxar og ævintýr

Veit ekki alveg hvað varð um Eurotrashvision færsluna mína en ég hef óvart skrifað yfir hana en þetta er líka miklu skemmtilegri færsla, hin var bara tuð...

Fleiri frásagnir frá skáldahátíð í Granada, Níkaragva:

Það sem var sérstakast við þessa hátíð voru öll börnin sem tóku þátt í henni. Eftirminnilegasta upplifunin var að fara til bæjarins sem Sandino fæddist og ólst upp í. Bærinn heitir Niquinohomo og í honum búa rétt rúmlega 7000 manneskjur. Þeir sem ekki þekkja til Sandino bendi ég á að kíkja á netið, en í stuttu máli þá er hann þjóðahetja. Hann er gjarnan kallaður faðir byltingarinnar og var sá sem hóf andóf gegn veru bandaríska hersins um 1929. Sandanistahreyfingin sótti sér beinan innblástur til hans og verka hans þegar byltingin hófst í kringum 1980. Var að fara í gegnum veraldarvefinn í leit að upplýsingum og það er ágæt grein á wikipedia um sögu þessa lands sem svo fáir þekkja til.

Ég var hve mest snortin yfir örlæti og hlýjunni sem við fundum fyrir þarna gagnvart okkur. Þegar við komum til Niquinohomo var tekið á móti okkur með lúðrasveit barna og voru þau öll í sínu fínasta pússi. Þá tók bæjarstjórinn og öll bæjarstjórnin á móti okkur. Teknar voru myndir af okkur við styttu af Sandino. Lítil stúlka, held að hún hafi verið átta ára flutti ræðu og ljóð utanbókar með miklum tilþrifum og fegurð. Ég vöknaði ásamt fleirum. Við vorum svo leidd að blómum skrýddum vögnum, held að þeir hafi verið þrír og uxum beitt fyrir þá. Við fórum upp í vagnana og fórum svo um aðalgötuna ásamt skrúðgöngu barna og fullorðinna. Mér leið vægast sagt furðulega og sér í lagi þegar fólkið tók að veifa okkur. Þá veifaði maður til baka og brosti sínu breiðasta. Við enduðum við bókasafn bæjarins sem bar heiti Sandino og þar var safn til heiðurs honum. Mikið var hann fallegur maður og mikið er hann enn elskaður og virtur af samlöndum sínum. Svo fórum við út í garð og átti upplesturinn að fara fram þar. Þar var lítið útileikhús og við sátum þar í skjóli fyrir brennandi heitum geislum sólarinnar. Fyrsta atriðið var fyrir okkur. Börn sem dönsuðu þjóðdansinn fyrir okkur. Öll skáldin, við vorum átta frá hinum ýmsustu heimshornum voru verulega snortin yfir gestrisninni gagnvart okkur. Þá tók við upplestur bæði frá skáldum frá Niquinohomo og okkur. Ég hafði fengið þýtt eldsnemma um morguninn ljóðið mitt Reykjavík, borg árstíða og flutti það á ensku en byrja það alltaf á nokkuð magnaðri vísu til fluttnings úr Völuspá. Kúbverska skáldið flutti svo ljóðið fyrir mig á spænsku við nokkurn fögnuð. Við fengum meiri dans og svo vorum við leist út með gjöfum. Höfðu verið búnar til handa okkur viðarstyttur með Sandino þar sem nafn sérhvers okkar var haglega komið fyrir. Mjög flott, svo fengum við blóm í barminn og viðurkenningarskjal sem heiðursgestir í bænum. Ég sé að þessi frásögn nær alls ekki að lýsa því sem ég vil lýsa. Kannski færi best á að segja að svo mikil er þrá mín eftir að koma þarna aftur og gera eitthvað fyrir þetta fólk að ég er algerlega friðlaus.

Eftir þetta ævintýr var okkur boðið í mat á veitingahúsi við jaðar bæjarins. Bæjarstjórinn snæddi með okkur og spurði hvort að það væri nokkuð mögulegt að koma á systurþorpsprógrammi við Niquinohomo frá okkar bæjarfélögum. Við skáldin sem vorum þarna ákváðum að mynda einskonar bandalag til að hjálpa þeim með því að senda skólunum einhverja glaðninga áður en um langt líður.

Enn var dansað fyrir okkur og ég neydd til að dansa með dönsurunum. Ég lét mig hafa það. Síðan fór ég í viðtal fyrir heimildarmynd um ljóð og skáldahátíðina eftir matinn og fékk far til baka með leikstjóranum.

Eitt er víst að ég mun gera mitt besta til að hjálpa við að kynna þessa hátíð sem var í alla staði ógleymanleg og mikill innblástur. Ef þau geta haldið jafn glæsilega hátíð þá ættum við að geta gert hið sama. Þau eru ein fátækasta þjóð heimsins og við erum ein ríkasta. Skringilegt hve ljóðið ferðast neðanjarðar hér en er á allra vörum þarna og litið á það sem eitthvað sem skiptir miklu máli.

Ég þarf vart að taka það fram að eftir ár verð ég svo sannarlega þarna aftur og aftur og aftur.

Viva la Poesia! Viva!

Ætla að reyna að finna myndir til að skreyta þessa færslu. Fékk 200 myndir til að fara í gegnum frá skipuleggjendum hátíðarinnar:) Var sent myndskeið frá Karnivali ljóðsins, hér er það:

Eiríkur Hauksson verður fulltrúi Íslands í Helsinki