Tíbetar eru sem fuglar í neti í landi sínu

Óhugnalegar staðreyndir um það sem Tíbetar þurfa að þola í sínu daglega lífi

Ég fann eftirfarandi grein á vef the Independent áðan. Hún byggist á viðtali við Tash sem fór til Tíbet til að gera heimildarmynd um hvað er í raun og veru að gerast í ættlandi hans. En hann flúði Tíbet þegar hann var 18 ára gamall. Um 3000 manneskjur flýja Tíbet ár hvert yfir hina háu fjallagarða. En það eru ekki náttúröflin sem eru þeim hættumest, heldur leyniskyttur úr landamæralögreglunni sem skjóta þau á færi og skilja svo líkin eftir á víðavangi. Þeirra eini glæpur: að vilja yfirgefa Tíbet. Ég hvet ykkur til að lesa þessa grein og ef þið hafið aðgang að Channel 4 að horfa á heimildarmyndina hans á morgunn.

"My Tibet: Secret report from the roof of the world

 

Eleven years ago, Tash, above, risked his life to flee Tibet. Now he has risked it again, by returning with a hidden camera to film the stories of torture, murder and forced sterilisation that China does not want the world to hear.

By Clare Dwyer Hogg
Sunday, 30 March 2008

Tash does not look like a man who has just put his life in danger. But as he sits in a cosy editing suite in London, the images on the screens around him – a Tibetan political prisoner showing his scars, a still of Tash interviewing a Buddhist monk – prove the contrary. He has risked his life at least twice: the first time, 11 years ago, to escape his native Tibet; and then, as the screens document, when he went back with a hidden camera to expose what he felt were injustices perpetrated by the Chinese government. "I can now never go back to Tibet," he says. "But it is worth it."

What makes his actions particularly dangerous is the Chinese government's blanket ban on journalists entering Tibet. His report for Channel 4's Dispatches reveals detail not seen before: reports last month of the recent uprisings could only be given by major news sources from vantage points outside the country – usually Nepal – conveying what snatches of second-hand experiences they could garner from the other side of the Himalayas. Tibet has an estimated one Chinese soldier for every 20 Tibetans – as opposed to one soldier per 1,400 Chinese citizens. This country, about the size of western Europe, has been firmly in the grip of the Chinese government since the Dalai Lama fled in 1959.

Tash fled Tibet, too, when he was 18, without telling his family. Yet as a boy he had been protected from knowing too much of the political repression. "I knew there were some people who had the Dalai Lama's book My Land and My People," he says, "but when I saw them talking they wouldn't let me join in – I was too young."

He says everybody practised in secret. "Boys would secretly watch the films of the Dalai Lama teachings, but no one knew anything of the outside world." Eager to escape to that unknown, Tash travelled the treacherous journey across the mountains to India, past frozen bodies half buried in the snow, to freedom.

Not everyone is so fortunate. Footage captured by Western climbers in September 2006 (and shown in the Dispatches programme) has a line of refugees plodding through the snow, with some of their number suddenly picked off by bullets fired by the Chinese soldiers behind them. "They shot a girl dead right in front of me and dumped her corpse in a hole nearby," one of the group remembers.

These people were deliberately escaping from what they considered Chinese tyrannies. As a young refugee looking for an education in India, though, Tash didn't realise the insulated nature of his old life until the political relevance of his new-found freedom began to hit home. "On Tibetan television almost every night, there would be stories about the Japanese invading China, committing genocide, beheading the Chinese and raping girls. I used to hate Japanese people, until I came into India and realised that it was propaganda," he recalls. The memory of a life in Tibet without fear seemed even more preposterous during his three-month undercover operation there last summer.

"When we were in Tibet I was greatly shocked," he says, clenching his hand into a gentle fist. "We're going to lose all Tibetan identity soon. In Lhasa, if you don't speak Chinese, it doesn't matter how good your Tibetan or English is, you don't get a job." And the fading of the ethnic way of life, he was distraught to find, is down to more than this systematic wearing away of cultural and religious ties. Through tip-offs and a web of contacts, he discovered that Tibetan women are being forcibly sterilised.

One woman agreed to speak to Tash, despite the cultural propriety that would rarely see a woman speak about such intimacies with a man, and the obvious dangers of criticising the government. "I was taken away against my will," she explains. She has two children – more than the "one child" policy allows – and could not afford to buy a certificate that stated she had been sterilised. "Apparently they cut the fallopian tubes and stitch them up," she says ruefully. "When they opened me up they pulled them out by the roots. It was agonisingly painful." They didn't use anaesthetic, or provide any drugs aside from aspirin. "I was sick and giddy," she says. "From the day after the operation I had to look after myself. If I needed a drip I had to pay for it myself."

Anyone who speaks out against the policies of the Chinese government like this, or calls for the freedom of Tibet, is in danger of being condemned a "splittist" – someone who is splitting from the Communist Party – and sent to prison. This, Tash discovered, can be for as little as raising a Tibetan flag in a meeting. A farmer, found guilty of this crime, explains: "I spent the prime of my life in prison ... from the age of 24 to 37." And so, the culture of fear is continually reinforced by harsh sentences for apparently minor crimes. An 18-year-old Buddhist monk, Tash says, was recently sent to prison for three years for inscribing "Free Tibet" in a book.

And time spent in a Chinese prison invariably means torture. One ex-political prisoner on Tash's film explains the use of handcuffs: "There are types that bind the two thumbs together," he says, demonstrating. "And others are serrated so they cut into the flesh of the wrists. They handcuff you and hang you from the ceiling then beat you. They strike your body with iron bars."

A Human Rights Watch report in 2007 claimed that tens of thousands of Tibetans have been moved into permanent camps. Tash visited a cluster of little concrete homes, miles away from any town: the people he spoke to expressed unhappiness, but with their livestock confiscated and roaming on the grasslands forbidden, they have no hope of changing things. Apart from protest, of course, but openly protesting against the police is widely acknowledged as a way to bring your life to a swift and bloody end.

Only after spending time in his homeland with the perspective of freedom does Tash understand an incident in his youth that he, blissfully ignorant, could not comprehend at the time. "When I was about 16 I sang an old song about the Dalai Lama at my village's New Year festival," he says. A friend had given him the words, and he didn't know it was banned. "When I sung, the old men and women were crying, I didn't know why. The head of the village thanked me and put a red scarf round my neck." Now he sees the situation all too clearly. "Tibetans," he says, "are trapped. They are like birds in a net."

'Dispatches: Undercover in Tibet' is on Channel 4 tomorrow at 8pm

Interesting? Click here to explore further"

Mótmæli í Tíbet

Þakklæti til ykkar sem komuð

og ykkar sem voruð með okkur í anda. Takk til allra sem hafa hjálpað til og allra þeirra sem láta sig mannréttindi Tíbeta varða. Hvet alla sem það vilja að koma á mánudaginn klukkan fimm fyrir utan kínverska sendiráðið. Þau eru í tengslum við alþjóðadag aðgerða fyrir Tíbet... nánar hér... og endilega ef þið hafið ekki skrifað undir áskorunina frá avaaz til kínverskra yfirvalda um að hefja samræður við Dalai Lama að gera það núna, linkur í það hér fyrir neðan...

Join a Global Day of Action for Tibet this Monday! 

10:27pm Thursday, Mar 27

Dear friends,

In the last 7 days, over 1 million of us have signed a global petition supporting human rights and dialogue in Tibet --the fastest growing internet petition in history! 

As China's leaders decide whether to respond to Tibetan grievances with increased repression or dialogue with the Dalai Lama, an International Day of Action has been declared for Monday, March 31st. In 4 days, thousands of people in cities across the world will march to Chinese embassies and consulates, and stack hundreds of boxes containing our petition outside them. 1 million signatures makes a mountain of boxes--it's a powerful way to deliver our message. 

Help make this day a truly global show of support for Tibet--click on the link below to find out about rallies taking place near you or simply post a message of solidarity with the Tibetan people: 

http://www.facebook.com/event.php?eid=12333052126 


We have just 4 days left until the petition delivery, so we're redoubling our efforts to build the petition even larger - to 2 million signatures - in that time. Please encourage all your friends and family to sign the petition by forwarding them the link, below:

http://www.avaaz.org/en/tibet_end_the_violence/50.php 

This is the most promising moment in decades to address the injustices of Tibet - but already the media is moving on to other stories. We need to seize this moment with a massive statement of global support this Monday--for the next four days, let's pull out all the stops for Tibet. 

With hope, 

the Avaaz team  

Mannréttindabrotum mótmælt

Smá örþrifaráð: minni á mótmælafund við kínverska sendiráðið á eftir

Þetta hefur ekkert að gera með þessa frétt... en mbl.is eða visir.is hafa ekki birt fréttatilkynninguna frá okkur um mótmælafund vegna mannréttindabrota í Tíbet sem verður klukkan eitt fyrir utan kínverska sendiráðið og ég ákvað því að nota vinsælustu fréttina til að vekja athygli á því:)

hér er fréttatilkynningin: Mótmælum mannréttindabrotum í Tíbet

Tíbet hefur verið lokað af, fjölmiðlafólki og ferðamönnum hefur verið

vísað frá landinu. Símasamband og netsamband verið rofið.

Herlögum hefur verið komið á og fólk handtekið fyrir þá einu sök að

eiga mynd af trúarleiðtoga sínum, Dalai Lama í fórum sínum.

Undanfarið hafa mikil mótmæli brotist út í Tíbet, þau mestu í sögu

landsins. Í það minnsta 1000 manneskjur hafa verið handteknar í Lhasa.

100 hafa horfið og 79 er látnir út af mótmælum þar.

Þeir sem þekkja til mannréttindabrota kínverskra yfirvalda vita að

þetta fólk mun sæta miklu ofbeldi í fangelsunum. Dæmi eru um það

að munkar hafa fremur skorið sig á púls en að þurfa að sitja undir

þeim pyntingum sem bíða þeirra í kínverskum fangelsum.

í dag laugardaginn 29. mars klukkan 13, boðum við til mótmæla fyrir utan

kínverska sendiráðið. Tilgangur mótmælana er:

að þrýsta á kínversk yfirvöld að virða mannréttindi Tíbeta og hleypa

alþjóðlegum mannréttindasamtökum inn í landið og sýna

Tíbetum stuðning í þeirra baráttu fyrir frelsi í sínu eigin landi.

Poetrix rappar um réttlæti og óréttlæti, Jón Sæmundur frumsýnir 

baráttuboli til stuðnings Tíbet. 

 

„Fitna" fjarlægð af netinu

Venjuleg manneskja

Ég vil bara minna þá á sem hafa eitthvað verið að kvarta yfir því að mótmælin séu ekki nógu vel auglýst að ég er bara venjuleg manneskja, í fullri vinnu, ásamt því að vera sjálfstæð móðir með skrilljón hliðarverkefni. En það þýðir ekki það að ég geti ekki gert eitthvað. Þeir sem eru ekki sáttir við heiminn eins og hann er, hvort heldur það sé í heimahögum eða annarsstaðar hafa alltaf þann valkost að gera eitthvað. Ef fólk er sátt í hjarta sínu og lifir í paradís, þá væri fallegt ef það myndi nota orku sína í að hjálpa öðrum. 

Enginn er eyland. Við erum öll tengd á einn eða annan máta og sameiginleg velferð okkar er á sama tíma velferð okkar persónulega. Það hefur oft verið sagt að það vanti samfélagsvitundargenið í okkur Íslendinga og ég held að það sé nokkuð til í því. Það er mikilvægt að fólk geri sér grein fyrir því að við öxlum öll ábyrgð á heiminum í kringum okkur og það geta allir fundið sinn farveg til að gera heiminn okkar betri. Sumir skipuleggja meðmæli með friði, sumir huga að þeim sem þjást í okkar samfélagi, aðrir rækta fjölskyldu sína og enn aðrir þrýsta á þá sem eru í stjórnunarstöðum að nota sín áhrif og völd til góðs.

Engin leið er réttari eða rangari en önnur. Aðal atriðið er að gera eitthvað. Ekki láta sjónvarpið eða doða óttans stela lífinu frá okkur. Við höfum óendanlega mikla möguleika að laga það sem hefur farið úrskeiðis á þessari jörð. Nýtum okkur þann rétt sem við höfum... hvort heldur það sé til að ljá þeim sem fá hvergi hljómgrunn fyrir rödd sína vegna valdníðslu rödd okkar eða bara muna að brosa og sýna öðru fólki hlýju. 

Biturð er eitur, og fátt betra fyrir sálina en að leyfa sér að tengjast einhverjum málstað sem maður finnur í hjarta sínu að skiptir mann máli. Ég er bara venjuleg manneskja og fyrst að ég gat komið mér úr sjálfhverfunni þá ættu allir að geta það:)

Kínverska löggan gengur í skrokk á gamalli nunnu

Las áðan frétt um að kínverskir gæðamenn hafi gengið í skrokk á gamalli nunnu í Tíbet fyrir það eitt að neita að hafna sínum trúarleiðtoga, Dalai Lama. Þá las ég það einnig að 1200 manns hafi verið teknir höndum fyrir mótmæli, 100 sé saknað og staðfest að 79 hafi verið drepnir. Þetta á aðeins við um í Lhasa. Ekki er vitað um hlutskipti Tíbeta annars staðar í landinu en mótmæli hafa verið stöðug undanfarnar tvær vikur. 

Enn er landið lokað og við Íslendingar hugsum frekar um viðskiptahagsmuni en mannréttindi ef marka má orð Utanríkisráðherra okkar. Hún segir eitt Kína, ég segi frjálst Tíbet.

Var að kíkja á veðurspánna og samkvæmt henni mun viðra vel til þess að koma saman fyrir utan kínverska sendiráðið. Ég er enn að springa úr gremju gagnvart þessu ófyrirleitna og viðbjóðslega áróðursmyndbandi sem kínverski sendiherrann sendi á fjölmiðla.

Á morgunn mun Poetrix rappa um réttlæti og óréttlæti, Jón Sæmundur mun frumsýna baráttuboli til stuðnings Tíbet. Ég hlakka mikið til að sjá þá. Held að hann hafi þá örugglega í gulu. Ég er að hugsa um að lesa nýtt ljóð sem ég samdi í vikunni á ensku. Og svo kemur vonandi Jón Valur og heldur aftur ræðustúf... hann er svo fróður um málefni Tíbet.

 

Fréttatilkynning: Mótmælum mannréttindabrotum í Tíbet

Tíbet hefur verið lokað af, fjölmiðlafólki og ferðamönnum hefur verið
vísað frá landinu. Símasamband og netsamband verið rofið.
Herlögum hefur verið komið á og fólk handtekið fyrir þá einu sök að
eiga mynd af trúarleiðtoga sínum, Dalai Lama í fórum sínum.

Undanfarið hafa mikil mótmæli brotist út í Tíbet, þau mestu í sögu
landsins. Í það minnsta 1000 manneskjur hafa verið handteknar í Lhasa.
Þeir sem þekkja til mannréttindabrota kínverskra yfirvalda vita að
þetta fólk mun sæta miklu ofbeldi í fangelsunum. Dæmi eru um það
að munkar hafa fremur skorið sig á púls en að þurfa að sitja undir
þeim pyntingum sem bíða þeirra í kínverskum fangelsum.
 

Á laugardaginn 29. mars klukkan 13, boðum við til mótmæla fyrir utan

kínverska sendiráðið. Tilgangur mótmælana er tvíþættur:
Að þrýsta á kínversk yfirvöld að virða mannréttindi Tíbeta og hleypa
alþjóðlegum mannréttindasamtökum inn í landið og sýna
Tíbetum stuðning í þeirra baráttu fyrir frelsi í sínu eigin landi.

Dalai Lama hvetur til viðræðna

Enn ein blóðug rósin í hnappagat Kína

Við sem upplýst þjóð, hreinlega verðum að leggja okkar á vogaskálar réttlætis og gera eitthvað til að þrýsta á kínversk yfirvöld og láta þau vita að okkur er ekki sama um mannréttindi í heiminum. Þau kynda undir þetta stríð en hafa því sem næst komist upp með öll sín myrkraverk óáreitt vegna þess að, ég veit það ekki, Kína er svo langt í burtu!!???

Frábært framtak hjá hjálparstofn kirkjunnar að vekja athygli á Darfúr... það er vægast sagt skelfilegt ástandið þar. 

„Vandinn í Darfúr kallar á ábyrgð okkar allra”

Slóð í fréttina sem vitnað er í

Finnst þessi frétt frekar hrá og ekki nógu vel unnin, set því hér slóð í fréttina sem er þýtt upp úr, hún gefur manni raunsannari mynd en þetta litla skeyti:) Smellið hér til að lesa. Hvet alla sem vettlingi geta valdið að koma fyrir utan kínverska sendiráðið, Víðmel 29, á laugardaginn klukkan 13.

Eigum við að láta efnahagslega hvata stoppa okkur í að virða mannréttindi? Það vill Ingibjörg Sólrún í okkar nafni. Hvet fólk til að kynna sér aðbúnað verkafólks í Kína, en þar eru verkalýðsfélög bönnuð og fólk er í þrælabúðum svo við getum keypt ódýrt dót, sem er langt í frá að vera nauðsynjavara. Er ekki tími kominn á að fólk skoði aðeins hvað það er að taka þátt í. Allt sem við gerum hefur áhrif, líka það sem við verslum. 

 

Munkar trufla skoðunarferð

Er kínverski sendiherrann siðblindur eða heilaþveginn?

Við ætlum að kíkja í heimsókn til sendiherrans trúverðuga á laugardaginn kemur klukkan 13. Erum að skella saman skemmtilegri dagskrá og svo mun viðra vel til meðmæla með friði, mannréttindum og þess háttar. Ég hef verið að lesa fréttir frá hinum og þessum fjölmiðlum og þetta áróðurmyndband er bara sorglegt og siðlaust, því það er svo fjarri sannleikanum.

Hér eru nokkur myndbönd af youtube frá fréttamönnum sem voru á staðnum og eru ekki þátttakendur í kínversku áróðursmaskínunni. Ásamt sögu Tíbet, viðtöl við munka, og fleira sem ætti að gefa aðra mynd af þessu öllu... Endilega ef þið hafið ekki séð kvikmyndina Kundum, þá mæli ég með henni, alveg mögnuð sem og æviminningar Dalai Lama, friðarhöfðinginn.

 

 

 

 

 

Skrílslæti, ekki mótmæli

Leikhús fáránleikans heldur áfram í Kína

Þarf ekki einhver að útskýra fyrir Kínverjum hvað fjölmiðlafrelsi er? Ég veit ekki hvort skal hlægja eða gráta. Vona bara að fólk fatti að þetta er leiksýning frá kínverska áróðursleikhúsinu og þessir vesalings fréttamenn strengjabrúður leikrits sem gæti mögulega heitið "Ánauð er frelsi - stríð er friður". 

Erlendir blaðamenn í Tíbet

Ingibjörg vill eitt Kína

Hvað ætli þeim í Tíbet finnist um það sem hafa verið að berjast fyrir sjálfstæði Tíbet? Hvað ætli konunum í Tíbet sem hafa verið neyddar í fóstureyðingu eða ófrjósemisaðgerðir af hendi Kínverja finnist um það? Ég vona að Ingibjörg sjái sóma sinn í því að kynna sér hvað er raunverulega í gangi í Tíbet áður en hún ákveður fyrir hönd okkar Íslendinga að styðja nýlendustefnu Kína. 

Þessi frétt er afar villandi miðað við hvað hún lét út úr sér í tíufréttum sjónvarpsins. En við vitum þá alla vega hvar við höfum hana í þessu máli. Skora á aðra ráðamenn að leyfa okkur að vita þeirra afstöðu. Skora á blaðamenn að spyrja þá. 

Loksins

Nú fær Ingibjörg prik hjá mér:) Er að elda kvöldmat... meira seinna. Vildi bara hrósa henni strax fyrir að bregðast við á þennan máta.

Utanríkisráðherra lýsti yfir áhyggjum vegna Tíbet

Halló halló auglýsi eftir íslensku ríkisstjórninni

Þögn ykkar er neyðarleg og jafnframt skammarleg. Á meðan sendir eru lögreglubílar á klukkutíma fresti fyrir utan kínverska sendiráðið svo dögum skiptir, til að vernda sendiráðið fyrir kertaljósum og gulum úlpum, geta íslensk stjórnvöld ekki séð sóma sinn í að segja eitthvað um ástandið sem skekur heiminn allan... Við höfum kallað eftir svörum. Ég krefst þess að fá að vita hvar okkar ríkisstjórn stendur varðandi mannréttindabrot í Kína, NÚNA.

Sarkozy útilokar ekki hunsun Ólympíuleika

Hver segir að þrýstingur skipti ekki máli

Ríki heims hafa þrýst all rækilega á kínversk yfirvöld að efna loforð sín um aðgang fjölmiðla að landinu sem og aðgang almennings að fjölmiðlum, sem voru forsenda þess að Ólympíuleikarnar verða haldnir í Kína. Það er aðeins út af þessum þrýsting sem þetta er að gerast og hið besta mál. En gleymum ekki mannréttindabrotunum sem eru í gangi þarna. Í gær maður hnepptur í 5 ára fangelsi fyrir það eitt að safna undirskriftum fyrir bættum mannréttindum í Kína... Skora á íslenska ráðamenn að gera eitthvað til að auka á þrýsting gagnvart hinni miskunnarlausu stefnu kínverskra ráðamanna varðandi mannréttindi og annan munað eins og til dæmis tjáningarfrelsi.

Opnað fyrir vefsíðu BBC í Kína

Myndband frá mótmælunum á laugardaginn

Skellti saman smá myndbandi sem ég skaut á myndavélina mína góðu á laugardaginn var og fékk svo lánað lag frá vini mínum Jón Tryggva en hann samdi stórgott lag og texta út frá því sem hann hefur verið að upplifa í tengslum við Tíbet undanfarið. Það var svo hrikalega kalt á laugardaginn og gleymdi að taka vettlinga, þannig að ég var ekkert að skjóta neitt mikið ... enda fullt af fólki að taka upp efni:)