leyndo.is

Úr dagbók þingmanns sem ég skrifa og er birt í viku hverri í helgarblaði DV - ég tek það fram að ég þigg engar greiðslur fyrir þessa pistla aðrar en að fá blaðið í áskrift.

Afbrigðileg afbrigði

Þingið nær ekki að hafa stjórn starfáætlun sinni vegna þess að ríkisstjórnin sem lemur þingið áfram með því að ítrekað misnota svokölluð afbrigði á þingstörfum. Ég veit ekki hvort að almenningur sé meðvitaður um hvað þessi afbrigði eru eiginlega, í stuttu máli eru þau einfaldlega leið framkvæmdavaldsins að keyra mál í gegnum þingið á afbrigðilega stuttum tíma. Stundum er vissulega þörf á að afgreiða lagafrumvörp á stuttum tíma en oftast er það nú svo að þingmál verða að fá nauðsynlegan tíma í nefndum til að koma í veg fyrir mistök vegna of mikils hraða í úrvinnslu. Því hef ég tekið þá ákvörðun að greiða helst ekki atkvæði með þessum afbrigðum. Ég skil ekki af hverju þingmenn samþykkja alltaf þetta fyrirkomulag, þó svo að þeir segjast vera á móti flýtimeðferð af þessu tagi. Vandamálið við svona hraðmeðferð er að manni er gert það ómögulegt að kynna sér til þaula frumvarpið og kanna hvort að það sé með sanni til bóta fyrir þjóðina. Mér skilst á þeim sem hafa starfað lengi á þinginu að þetta sé einskonar herkænsku aðgerð hjá stjórnvöldum til að halda þingmönnum óupplýstum og fá sínu fram. Það getur varla verið skynsamlegt að haga málum þannig.

leyndo.is

Aðferðinni til að halda þingmönnum óupplýstum er einmitt beitt í einu stærsta máli íslandssögunnar: Icesave. Við fengum gögnin afhent um hálftíma eftir að blaðamannafundur ríkisstjórnarinnar átti að byrja – gegnsæisblaðamanafundur. En gögnin voru heldur rýr, það var að finna frumvarpið um ríkisábyrgðina, samninginn og lista yfir gögn sem við mættum sækja inn á nefndarsvið sem væru hugsanlega mögulega trúnaðargögn. Á þessum tíma stóð yfir þingfundur en á hann var gert stutt  stutt hlé á meðan Jóhanna spjallaði við blaðamenn um gögnin sem við vorum ekki enn farin að sjá. Síðan hélt þingfundur áfram og ég fór heim án þess að ná því að fá hugsanleg trúnaðargögn í hendurnar. Fann þau reyndar inni á island.is, öll með tölu og skyldi ekki af hverju við gátum ekki bara fengið senda slóðina í þetta í stað þess að standa í þessu ljósritunarveseni inni á nefndarsviði. Þegar ég svo mætti í vinnuna næsta dag beið mín þykk mappa sem á stóð Icesave-gögnin frá Utanríkisráðuneytinu með rauðum stimpli sem á stóð: TRÚNAÐARMÁL – ég opnaði möppuna góðu og sá þá að þarna voru engin trúnaðargögn heldur allt það sem ég hafði rekist á inni á island.is – m.a. fréttatilkynningar og annað sveipað miklum dularhjúp. Kannski var þetta leyndó dæmi einhver svona embættismannahúmor☺ Annars þá sat ég í dag í herbergi með einstaklega indælum starfsmanni nefndarsviðs sem mun víst vera mesti alþingisnörd landsins en hans hlutvert er að gæta þess að við þingmenn hlaupumst ekki á brott með aðra möppu sem er með “alvöru” trúnó upplýsingum. Mappan innihélt slatta af skjölum sem ég botna ekkert í að séu trúnaðarskjöl og að þjóðin megi ekki vita hvað innihaldi. Það var ekkert í þessari möppu sem kom mér á óvart – í raun og veru þá staðfesti innihald hennar bara það sem ég hef heyrt víðsvegar um samfélagið: við erum ekki lengur sjálfstæð þjóð. Við erum undir landshöfðingja komin sem er einskonar hlutafélag og þetta hlutafélag heitir Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og stórir hluthafar í þessu hlutafélagið eru Bretland og Holland, það skyldi því ekki koma neinum á óvart ef samningurinn sé okkur ekki í hag ef þeir sem sátu í samninganefndinni nutu ráðgjafar AGS. Það má auðvitað aldrei gleymast að AGS er með sanni engin góðgerðasamtök og það kann ekki góðri lukku að stýra ef yfirvöld rugla þeim við ABC samtökin.

Ég ætla að róa ríkisstjórnina aðeins, því það er ekkert gaman að standa í þessu Icesave máli fyrir þau: ég mun aldrei gera atlögu að henni þó að ICESlave samningurinn verði felldur, né aðrir félagar mínir í þinghópi Borgarahreyfingarinnar.

Ekki öll gögn komin fram

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 4.7.2009 kl. 01:15]

Þetta er svívirðilegt. Þið þingmenn eruð fulltrúar fólksins sem er ætlað að borga og það er brot við sjálfa stjórnskipunina og fólkið í landinu að veita ykkur ekki fullan aðgang tafarlaust.

[Einar Björn Bjarnason, 4.7.2009 kl. 01:56]

Skuldir Íslands vs. ríkissjóðs:

Á borgarafundinum, í síðustu viku, sagði Steingrímur J., að skuldir ríkisins, væru rúmlega 1,5 landsframleiðsla. En, skv. nýjum upplísingum, eru þær hvorki meira né minna, en 2,5.

En, ef við erum að tala um skuldir Íslands sem heild, þá erum við að tala um umtalsvert hærri tölur. En, skv. 1. ársfjórðungsskýrslu Seðlabanka Íslands, fyrir árið 2009, eru heildar erlendar skuldir þjóðarbúsins, 4.580 milljarðar króna. Inni í þessari tölu, eru skuldir þrotabúa gömlu bankanna, sem skýrir hrollvekjandi hæð heildarsummunnar, áður en eignir eru dregnar frá, en einnig Landsvirkjunar, Orkuveitunnar og sveitarfélaga. Þannig, að 4.580 eru nettó erlendar skuldir þjóðarbúsins. Ekki, veit ég, af hverju menn, eru stöðugt með, einhverja talnaleikfimi. En augljóslega, skapar hún tortryggni. Þarna, er þá sannleikurinn kominn í ljós.

Ég veit ekki um ykkur. En, mér finnst sannleikurinn vera sannkölluð hrollvekja.

Seðlabanki Íslands: 1. ársfjóðrungur 2009

"Hrein staða við útlönd var neikvæð um 4.580 ma.kr. í lok fyrsta árs¬fjórðungs og réttist af um rúma 131 ma.kr. frá síðasta fjórðungi. Erlendar eignir námu 8.479 ma.kr. í lok ársfjórð¬ungsins en skuldir 13.059 ma.kr."

Af þessu er ljóst, að skuldir Íslands, eru gríðarlega alvarlegar. Það er ekki hægt, með sanngirni, að láta eins og að heildar skuldastaða þjóðfélagsins, sé eitthvert auka-atriði. Ríkið, er ábyrgt fyrir skuldum Landsvirkjunar, ef hún lendir í erfiðleikum. Önnur íslensk ríkisfyrirtæki, eru einnig á ríkisábyrgð. Ríkið, getur ekki heldur látið, eins og gríðarlega erfið skuldastaða sveitarfélaga, sem mörg hver eru einnig að bera erfiðar byrðar í formi erlendra lána, komi því ekkert við. Því, ef sveitarfélag fer í þrot, þá lendir allt klabbið á ríkinu.

Kv.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 4.7.2009 kl. 03:12]

Burt með landsstjórn AGS strax.  

[Doddi D (IP-tala skráð) 4.7.2009 kl. 13:12]

Hvet fólk til að lesa þessa skýrslu

http://www.imf.org/External/spring/2009/imfc/statement/eng/arg.pdf

 Þar kemur fram að opinberar skuldir Argentínu voru árið 2003 140 % af þjóðarframleiðslu en eru nú 40%. Gjaldeyrisvarasjóður þeirra er um það bil 16% af vergri þjóðarframleiðslu og 64% af skuldum í erlendum gjaldeyri.

Öfundssverð staða, sem tókst að ná fram á 6 árum.