Skemmdarverk

Í gærkvöldi leið mér sem ég byggi í Sódómu - eftirlitlaust partý unglinga í næstu blokk með miklum hávaða. Sá tvær stúlkur gera sér að leik að reyna að skemma bíla hér á bílastæðinu, kallaði til þeirra "Hvað eruð þið eiginlega að gera?" Þá hlupu þær á brott með skottið á milli... stuttu seinna heyrði ég meiri óhljóð á bílastæðinu, voru þar tveir jakkafataklæddir drengir sem héldu leiknum áfram þar sem stúlkurnar hættu. Brutu allavega af einum bíl rúðuþurrku. Ég var ekki nógu snögg til að gera eitthvað í því, sá bara í skottið á þeim.

Skil ekki svona skemmdarverkaþörf. Það var eins og þessu fólki væri algerlega fyrirmunað að skilja að með þessum random aðgerðum sínum væru þau að gera öðru fólki mikinn óleik. Ef ég hefði ekki skipt mér af hefðu sennilega fleiri bílaeigendur í blokkinni minni vaknað upp við vondan draum. Var næstum því búin að skipta mér af þessum gleðiskap í næstu blokk. Skil ekki hvernig fólkið sem bjó í blokkinni þoldi lætin. Hann var svo mikill að ég í næstu blokk átti erfitt með að sofna. Skil reyndar alls ekki foreldra sem leyfa eftirlitlaus partý, kaupa jafnvel áfengi fyrir krakkana. Mér tókst að kúga mömmu til að kaupa handa mér brennivín og sígarettur þegar ég var í heimavist og langt undir lögaldri. Veit ekki hvort að það sé merki um dómgreindarleysi hennar eða varnarleysi hennar gagnvart sannfæringarkrafti mínum, nema hvorutveggja sé:)

Athugasemdir

[Laufey Ólafsdóttir, 27.5.2007 kl. 16:55]

Þetta tímabil er svo gríðarlega erfitt, unglingstímabilið. Krakkarnir gera það sem þeir vilja, óháð því sem foreldrarnir reyna að gera eða hvaða aðgerðum þeir reyna að beita. Ég veit að margir foreldrar kjósa frekar að kaupa áfengi fyrir krakkana en að vita af þeim að drekka landa eða eitthvað þaðan af verra. Fíkniefni er eitthvað sem krakkar þurfa ekki milligöngu foreldra til að nálgast. Þetta eru skelfilegar staðreyndir fyrir foreldra að takast á við og ég veit um bestu foreldra sem standa frammi fyrir ótrúlegum erfiðleikum þegar kemur að því að takast á við ungling. Unglingavandamál fara heldur ekki undir manngreiningarálit því það eru unglingar frá alls kyns heimilum sem sýna ofangreinda hegðun. Ég held persónulega að slæmur aðbúnaður að andlegri heilsu barna í skólum sé stór þáttur í þessu en það er nokkuð ljóst að foreldrar frétta oft ekki helming þess sem börn þeirra aðhafast í þeirra fjarveru og hafa oft ekki hugmynd um tilfinningar þeirra. Eldri stelpan mín er að verða 12 ára. Ég held mr fast...

Stórar blokkir og blokkarhverfi eru einmitt martröð þegar kemur að partístandi. Það þarf ekki nema eina fjölskyldu eða einstakling til að stórskemma fyrir öllum öðrum íbúum. Gott hjá þér að stoppa skemmdarvargana af. Undarleg þessi skemmdarfýsn. Kannski spurning um skert verðmætamat eða einfaldlega skort á samkennd með öðrum. Ég veit það ekki. 

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 27.5.2007 kl. 17:08]

Sumir vilja meina að unglingar hafi ekkert við að vera (nema tölvuleiki), þá skorti jafnvel vinnu ... hvað segði nú Evrópusambandið við því? Sammála Laufeyju með að skólarnir mættu alveg hlúa betur að börnunum, ég er ekki að ráðast að kennurum, þeir gera það sem þeir geta. Erfitt samt þetta attitjút: "Hva, halda foreldrar virkilega að við ætlum að ala upp börnin þeirra?" Foreldrar tryllast svo ef kennarar reyna að siða börnin eitthvað til. Ef allir hjálpast að þá koma betri einstaklingar út í lífið. Og hana nú, frænkubeib!

[Daníel Haukur, 27.5.2007 kl. 22:23]

Sumir bera gjörsamlega enga virðingu fyrir öðrum, hvort sem það eru hlutir eða fólk. Þetta sýnir bara hve margir eru ofsalega óþroskaðir varðandi það að kunna mannleg samskipti. Ég er líka orðinn þreyttur á þessu og ég er ekki einu sinni kominn með lögaldur, mikið rosalega verð ég leiðinlegt gamalmenni held ég:D hehe

Sjáumst! 

[Birgitta Jónsdóttir, 28.5.2007 kl. 08:55]

Ég er sammála flestu sem hér hefur verið sagt. Verð samt að fá að varpa meiri ábyrgð á foreldra og löngum vinnudegi þeirra. Eitt af því sem maður hefur lært af því að fá dauðann svona oft í heimsókn til sinna nánustu er að maður gæti verið dauður á morgunn, og hvernig myndi maður vilja verja sínum síðasta degi í þessari jarðvist: með börnunum sínum eða í yfirvinnu? Ef maður nær aldrei að tengja við börnin sín þá er eðlilegt að þau fái ekki nauðsynlegar upplýsingar um hvað er siðferðislega rétt eða rangt. Skólanum var aldrei ætlað uppeldishlutverk, enda kemur ekkert í staðinn fyrir foreldrahlutverkið, sér í lagi ekki í svona stórum skólum eins og fyrirfinnast á höfuðborgarsvæðinu.

Ég man alveg hvað það var erfitt fyrir mig að vera unglingur, en ég held að ef ég hefði fengið aðeins meiri athygli og uppeldi að ég hefði sloppið við ansi margann eldinn sem ég óð í.

Sumir þurfa að vinna meira en aðrir til að ná endum saman og sem sjálfstætt foreldri hef ég fullan skilning á því. Ég hef reyndar oft valið að vera blönk, eiga ekki bíl en eiga aðeins meiri tíma með krökkunum. Ef tvær fyrirvinnur eru á heimilinu þá væri rökrétt að annað hvort foreldri myndi bara vinna hálfan daginn. Mér finnst foreldrar oft flýja hlutverk sitt í óendanlega mikla og "mikilvæga" vinnu.

Skólarnir eru alveg sér kapítuli fyrir sig: finnst þeir í stuttu máli flestir frekar barnfjandsamlegir. Allt of mörg börn og allt of fáir að sinna þeim. Aginn brýst út í fáránlegu regluverki sem elur af sér rebella:) Finnst oft á tíðum skólunum sniðinn of þröngur stakkur og þrátt fyrir fallegar yfirlýsingar fá þeir ekki það fé sem nauðsynlegt er til að taka námið út úr þessum þrönga ramma.

Daníel þú ert einstök mannvera og alltaf frábært þegar fólk þorir að vera það sjálft þrátt fyrir að vera ekki kominn á lögaldur:)