Að búa sér til veruleika

28.2.2007 | 15:41

Sumir sem skrifa og skrafa virðast ekki vilja né geta séð veruleikan í heilstæðu samhengi. Svona fólk er til á öllum samfélagsþrepum, en sínu verst er hvað það fær mikla athygli fyrir svartagaldur sinn. Þetta fólk er slúðurslefkerlingar og karlar nútímans sem fara stórum í netheimum og afbaka sannleikann sér til þægðar.

Oft er betra að segja ekkert, skoða veruleikan frá eins mörgun sjónarhólum og manni er fært og ef eitthvað skyggir á, að reyna að sjá hvað er þar að baki. En fæstir gefa sér tíma til slíks, heldur stökkva á munnræpuhraðlestina og dæla út úr sér bullinu án þess að eiga nokkra innistæðu fyrir því.

Það hefur verið frekar átakalegt og jafnframt sorglegt að sjá fólk fara stórum í þessari klám- og netlögguumræðunni. Þarna er talað af svo mikilli fáfræði og rætni að manni setur hljóðan.

Ég vildi óska þess að allt þetta frelsi sem við eigum væri notað í eitthvað uppbyggilegt en ekki endalaust grjótkast á hvert annað. Kannski búum við öll í glerhúsum og ættum einfaldlega að einbeita okkur að því hvað við getum gert, hvort heldur sem flokkar eða einstaklingar til að bjarga þessum heimi af heljarslóð. Okkar er ábyrgðin, ef við vitum af einhverju miður góðu þá hættir það ekki að vera til þó við afneitum því eða segjum að það sé ekki okkar vandamál. Er ekki tími kominn á að við sem mannkyn hættum að stríða gegn hvert öðru, hvort heldur það sé með andlegu eða líkamlegu ofbeldi? Er ekki kominn tími á að við finnum eitthvað sem við getum verið sammála um og sameinumst þá um að vinna að því. Auðvitað er barnalegt að halda að maður geti verið sammála um allt en eitthvað er það sem við ættum að geta sameinast um: til dæmis að bjarga jörðinni áður en það er um seinan.

Blómabarnspönkarinn hefur lokið ræðu sinni að sinni...

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Facebook

Athugasemdir

Og maddaman hefur lesið af áhuga og kinkað kolli með ákefð og er sammála blómabarnspönkaranum.

Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 1.3.2007 kl. 16:19

og kemur mér ekki á óvart að vera sú eina sem samsinnir mér að sinni:)

Birgitta Jónsdóttir, 2.3.2007 kl. 14:38

Það er eins og allir þurfi alltaf af vera að agnúast út í allt og alla. Fólk gagnrýnir skoðanir hvors annars, oft mjög óvægið, og síðan er svarað af öllu afli til baka og andrúmsloftið verður mjög óþægilegt.

Andrúmsloft þjóðfélagsins er óþægilegt og við getum ekki verið almennileg hvort við annað af því við höfum ekki sömu skoðanir.

Ég umgengst fólk mjög mikið daglega vegna vinnunnar, en þegar ég á frí, vil ég helst ekki að neinn sé að abbast upp á mig. Ég fer út að ganga með hundinn, út í óbyggðir og syng gjarna upphátt eitthvert lag meðan ég geng, lag sem hljómar í hausnum á mér þá stundina... kannski eftir mig sjálfan, eða Elton, veit það er enginn sem hlustar, nema hundurinn og honum er alveg sama hvort ég syng vel eða illa, hann er bara kátur að fá að hlaupa um í náttúrunni og vera frjáls eins og ég... fjarri mannabyggðum...

GB (IP-tala skráð) 2.3.2007 kl. 23:12

Andrúmsloft þjóðfélagsins er óþægilegt og við getum ekki verið almennileg hvort við annað af því við höfum ekki sömu skoðanir.

GB (IP-tala skráð) 2.3.2007 kl. 23:13

Bæta við athugasemd [Innskráning]

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Höfundur

Birgitta Jónsdóttir

Ég vil gjarnan láta eitthvað gott af mér leiða í samfélagi manna. Ég mun einbeita mér að því að því að búa til vettvang fyrir þjóðina að vinna að þeim lýðræðisumbótum sem hún krefst og vill leggja sína krafta í. Ég starfa sem þingmaður og þingflokksformaður fyrir Hreyfinguna - fyrir fólkið í landinu. Ég er formaður vina Tíbets.

Ég vil hafa athugasemdakerfið opið - bið fólk samt um að tjá sig eins og það myndi gera ef við stæðum augnlitis til augnlitis. Ég mun því miður ekki alltaf hafa tíma til að svara kommentum eða tölvupósti en ég reyni að lesa allt með opnum huga. Vil gjarnan nota þetta sem vettvang fyrir fólk að koma með hugmyndir um hvað mætti betur fara í samfélginu okkar.

Ég aðhyllist engin sérstök trúarbrögð, ég tilheyri engu sérstöku flokkakerfi, ég tilheyri engu sérstöku nema þessu stórmerkilega mannkyni og þessari yndislegu jörð. Ég er þakklát fyrir að lifa á sögulegum tímum þar sem allt getur gerst.

Netfang: birgitta@this.is

Tenglar

Nýja Ísland

Ég les:

Tíbet

Fréttir frá Tibet
Tibet Info Net An Independent Information Service on Contemporary Tibet
Undercover in Tibet Ný heimildarmynd frá Channel 4 um hvernig ástandið er í raun og veru í Tíbet
Leaving Fear Behind Viðtöl við Tíbeta í Tíbet stuttu fyrir mótmælin í mars
Cry of the Snow Lion Margverðlaunuð heimildarmynd um Tíbet
Yeti - heimildarmynd
Yogis of Tibet Heimildarmynd um Jógameistara Tíbets sem eru óðum að hverfa
Students for a Free Tibet
Dalai Lama
Tibetan Uprising
Kerti fyrir Tíbet
Tibet TV
Central Tibetan Administration
Om mani padme hum

Ýmsar slóðir

sem ég man eftir í andartakinu

The Hunger Site
THE MEATRIX
Myspace síðan mín
Úgáfan Beyond Borders Alþjóðleg útgáfa sem ég stofnaði árið 1999 í netheimum
Hitt bloggið mitt
Félagið Ísland-Palestína
Womb of Creation Vefurinn minn sem ég hef haldið við síðan 1995
Myspace síðan hennar mömmu
Saving Iceland
Be the change:)
Náttúra vefur með umhverfisvitund
Nattura info
Care 2 make a Difference

Bækur

Bækurnar mínar

Mikhail Gorbatsjov og Daisaku Ikeda : Tuttugasta öldin og lærdómar hennar (ISBN: 9979-772-77-8 )
Þýddi þessa ásamt Jóni Karli Stefánssyni
don Miguel Ruiz: Lífsreglurnar fjórar - the Four Agreements (ISBN: 9979768835)
Lífsreglurnar fjórar er ævaforn indjánaspeki sem hefur farið sigurför um heiminn. Bókin er byggð á fornri visku Tolteka-indjána og útskýrir sannindi sem er að finna í helgum dulspekihefðum víðsvegar um heim. Lesanda eru kynntar fjórar einfaldar en magnaðar lífsreglur sem vísa leiðina að frelsi og sjálfstæði einstaklingsins. Höfundurinn, don Miguel Ruiz, er af ætt græðara og seiðmanna sem hafa iðkað Toltekafræðin frá aldaöðli. Hann er heimsþekktur fyrir bækur sínar og fyrirlestra.
Birgitta Jónsdóttir: Dagbók kameljónsins (ISBN: 9979973307)
Dagbók kameljónsins er þroskasaga stúlku sem hefur þurft að berjast við að sogast ekki inn í geðveiki ættmenna sinna, en sjálfsvíg þeirrar manneskju sem hún leit á sem klettinn í lífi sínu verður til þess að hún gerir sér ljóst hve dýrmætt lífið er. Með því að þvinga sig til að muna fortíðina skapar hún möguleika á að eiga sér einhverja framtíð. Alkóhólismi móður hennar vegur jafnframt þungt í þessu verki og hefur afgerandi áhrif á sjálfmeðvitund söguhetjunnar sem á endanum öðlast þroska til að sjá manneskjuna handan sjúkdómsins sem brýst oft út í mikilli sjálfhverfu þess sem er haldin honum og skilur aðra fjölskyldumeðlimi eftir með því sem næst ósýnilegan geðrænan sjúkdóm sem jafnan er kenndur við meðvirkni. En þetta er engin venjuleg bók, hún er brimfull af von og lausnum, ævintýrum og einlægni og fellur aldrei inn í pytt sjálfsvorunnar. Bókin er tilraun til að brúa bilið á milli þess myndræna sem oft fyrirfinnst í dagbókum, en formið bíður upp á vægðarlausan heiðarleika og gefur lesandanum tækifæri á að nota sitt eigið hugarflug.