Hreyfingin – Opinn kynningarfundur

Tilraunastjórnmál, flatur strúktúr, róttæk skynsemi og lýðræðisumbætur

Hreyfingin heldur opinn kynningarfund n.k. fimmtudagskvöld, 21. janúar kl. 20 á efri hæðinni á Kaffi Sólon, Bankastræti 7a.

Fjallað verður um sögu og tilurð, stefnuskrá, samþykktir, grasrótarstarf og starf þinghópsins og gestum gefst færi á að koma spurningum og ábendingum á framfæri.

Fundarstjóri, Baldvin Jónsson

 

Dagskrá

 

1. Hreyfingin og tilraunastjórnmál, Margrét Tryggvadóttir

2. Stefnuskráin, Þór Saari

3. Samþykktir (lög) Hreyfingarinnar, Daði Ingólfsson

4. Grasrótin, Jón Þór Ólafsson

5. Starf þinghópsins, Þórður Björn Sigurðsson

 

Spurningar úr sal

 

Umræður

Skjal sem lekið var á wikileaks 30.12.09 - memo af Ecofin fundinum

Í þessu skjali sem skrifað var í nóvember 2008 kemur fram að íslendingar voru tilbúnir að falla frá dómstólaleiðinni vegna hótana og kúgunar frá vinaþjóðum okkar í EU. Hvet fólk til að lesa þetta alltsaman, textinn er bæði á íslensku og ensku. Vinsamlegast dreifið sem víðast því þó þetta skjal sé komið í almenna dreifingu er það ekki komið inn á island.is

WIKILEAKS Wed Dec 30 05:00:00 GMT 2009 (updated 9:24, with additional pages).

The following document is one of 23 withheld from the Icelandic public relating to the Icesave dispute. The Minister of Finance issued a gag order on the documents. Even the country's parliamentarians may only see them under strict supervision. 

The Icelandic parliament is due to consider the “Icesave bill” at noon today. The bill would have Iceland pay nearly four years worth of its entire economy (GDP) to investors from the UK, the Netherlands, Germany and other countries who participated in the failed Landsbanki “Icesave” scheme.

The leaked memo, from Iceland's Ministry of Foreign Affairs, details a meeting held on November 12, 2008 in Brussels, in which the Icelandic delegation, quite naively, “begged for mercy” before seven EU Representatives (Germany, UK, Netherlands, Austria, Finland, Sweden and Denmark). 

The document details how EU representatives attempted to force Iceland into taking on the debt burden coming out of the EEA Agreement. 

The meeting was a follow up to the Ecofin meeting of November 4, 2008. The Ministry's author is not named, but similar documents have been written by Martin Eyjólfsson.

The original memo contains typographical and other errors. As a matter of historical accuracy, these have been retained.


Julian Assange, editor
[e-mail]

Fundur 7 fastafulltrúa ESB með Íslandi vegna lagaálits í kjölfar Ecofin 4. nóv. 08

Stefán Haukur Jóhannesson, Martin Eyjólfsson, Ragnheiður Elfa Þorsteinsdóttir og Peter Dyrberg áttu fund sem franska formennskuríki ESB boðaði til í dag til að meta stöðuna eftir ECOFIN fundinn í síðustu viku. Fundurinn fór fram kl. 15 og viðstaddir voru, auk Frakka sem leiddu fundinn, lagasérsfræðingar í hópi sem omið var á til að gefa álit um túlkun á tilskipuninni, Jean Claude Piris, fulltrúar frá framkvæmdarstjóra ESB, fastafulltrúar Þjóðverja, Breta, Hollendinga, Austurríkismanna, Finna, Svía og Dana.

Peter Sellal, franski fastafulltrúinn hóf fundinn á því að lýsa því að ráðherrar höfðu samþykkt á Ecofinfundi sem haldinn hefði verið í síðustu viku að fá lagalega vissu fyrir túlkun á umræddri tilskipun "legal clarity". Ráðherrarnir hefðu samþykkt skipun 5 manna hóps til að gefa álit um stöðuna og voru skoðanir ESB nefndar í því samhengi. Fulltrúi EFTA hefði verið sá eini sem ekki tólk þátt. Síðan rakti Sellal það sem gerst hefði, að Árni hefði skrifað Lagerde bréf þar sem því var lýst að ekki væri hægt að fallast á þá málsmeðferð sem hefði verið samþykkt á fundi fjármálaráðherra. Því næst opnaði hann fyrir umræður.

Stefán Haukur þakkaði fyrir það tækifæri að hittast á þessum vettvangi og skiptast á skoðunum. Einnig þakkaði hann frönsku formennskunni fyrir það frumkvæði sem hún hefur tekið í málinu til að reyna að finna leið út úr þeim vanda sem uppi væri. Allir viti hvernig ástandið sé á Íslandi, og þær skuldbindingar sem um ræðir séu gífurlega miklar (60% GDP). Stefán gerði grein fyrir bréfi Árna Matthiesen, fjármálaráðherra, til Lagarde, fjármálaráðherra Frakklands, frá 7. nóvember sl. og tíundaði þær athugasemdir sem þar komu fram fyrir því að Ísland taldi sér ekki fært að taka þátt í því ferli sem ákveðið var á Ecofinfundinum.

Stefán gaf Martin orðið sem sagði í upphafi að það væri mikilvægt að viðstaddir gerðu sér grein fyrir því hvaða aðstaða væri upp komin á Ísland og hversu skjótt veður hafi skipast á lofti.

Fjármálakrísan hefði skollið á Ísland með þeim hætti að engin önnur þjóð hefði orðið verr úti. Fjármálageirinn hefði nánast hrunið til grunna á einni viku og ríkið hefði fengið 85% af fjármálageiranum í fangið. Til samanburðar, vísaði Martin í grein í Financial Times, sem Daniel Gros hagfræðingur skrifaði í lok september, og hann hafði komist þannig að orði að Barclays, hvers efnahagsreikningur er jafnstór þjóðarframleiðslu Breta, væri ekki aðeins of stór til þess að fara á hausinn heldur væri hann einnig of stór til þess að hægt væri að bjarga honum. Í greininni segir Gros að það eina sem Bretar, sem hafa ekki aðgang að Seðlabanka Evrópu, geti gert í tilviki Barclays er að biðja til Guðs að hann fari ekki á hausinn. Sé þetta sett í samhengi við Ísland þá hafi 10 Barclays bankar siglt í strand á einni viku! Fyrir utan þetta sé fjöldi innlánareikninga í útibúum íslenskra banka erlendis mun fleiri en Íslendingar. ME gerði ennfremur grein fyrir fyrirsjáanlegum breytingum á öðrum hagstærðum, s.s. áhrif á þjóðarframleiðslu, skuldastöðu ríkisins, fjárlög og margföldun atvinnuleysis. Þá var gerð grein fyrir áhrif gengislækkunar á skuldsetningu heimila og fyrirtækja, m.a. sjávarútvegs, og einnig gerð grein fyrir mikill lækkun á heimsmarkaðsverði á áli, sem væri burðarás íslensks atvinnulífs auk sjávarútvegs og fjármálageira sem nú væri hruninn, á síðustu misserum. Það væri mjög mikilvægt að aðildarríki ESB gerðu sér grein fyrir þeirri stöðu sem Ísland væri nú í.

Því næst lýsti Martin almennum aðstæðum í íslensku samfélagi. Mikil reiði væri meðal almennings, margir hefðu tapað ævisparnaði sínum, fólk væri að missa atvinnu og gríðarmiklir efnahagsörðugleikar framundan. Þá teldi fólk gróflega á sér brotið og ætti bágt með að skilja að því að örfáir einstaklingar í einkafyrirtækjum gætu steypt næstu kynslóðum í Icesaveskuldir. Reiði almennings beindist líka að yfirvöldum og sl. helgi hefðu átt sér stað fjölmennustu mótmæli síðan Ísland gekk í Nato um miðja síðustu öld, eggjum og tómötum hefði verið kastað á Alþingishúsið og einn mótmælanda hefði náð að klifra upp á þak Alþingishússins og náð að draga fána (ekki þann íslenska þó!) að húni. Reiðin beindist líka að Bretum sem hafa beitt ,,anti terrorist'' löggjöfinni með hrikalegum afleiðingum fyrir orðspor Íslands og íslensk fyrirtæki um allan heim. Almenningur teldi það gróft ofbeldi gegn þjóðinni og skildi ekki slíkar aðgerðir frá vinaþjóð. Íslensk stjórnvöld hefðu mótmælt því harðlega og rétt væri að halda því vel til haga á þessum fundi einnig.

Sellal sagði alla vita vel við hvaða vanda við ættum að etja. Verkefnið væri að reyna að finna lausn á þessu og það væri markmið fundarins að reyna að varða leið út úr þeim vandamálum sem uppi væru. ESB væri reiðubunið til að veita aðstoð. Aðdragandi málsins væri sá að allir á Ecofin fundinum hefðu verið hissa á þeirri lagalegu óvissu sem við hefðum talið málið vera í. Skýra þyrfti hina lagalegu stöðu málsins og því hefði verið valin sú leið sem farin var. Spurninginn sem hópurinn fékkst við hafi verið mjög skýr en núverandi ástand skapaði force majeur. Þeirri spurningu hefði verið beint til hópsins hvort hægt væri að vekja force majeur en hópurinn hefði komist að þeirri niðurstöðu að ekki væri hægt að komast undan skyldum tilskipunarinnar undir slíkum kringumstæðum. Álitið væri skýrt og öll 27 aðildarríki ESB væru ósammála túlkun Íslands.

Mandelson, fulltrúi framkvæmdarstjórnarinnar í lagahópnum sagði að um hefði verið að ræða málsmeðferð sem stæði fyrir utan EESsamninginn. Þess vegna hefði spurningin sem hópurinn fékk til úrlausnar þurft að vera skýr og afmörkuð sem hún hafi verið. Svara hefði þurft tveimur spurningum. Sú fyrsta hefði verið hvort það að hafa tryggingakerfi sem gat ekki staðið skil á lágmarksinnistæðuvernd væri brot á EESsamningnum. Í annan stað að 24. mgr. aðfararorðanna hafi ekki haft það hlutverk að leysa ríki undan skyldum sínum. Túlkun þessara málsgreinar sé mikilvægust í lagaálitinu. Ekki sé rétt að túlka tilskipunina þannig að ríki beri ekki ábyrgð samkvæmt henni.

Martin byrjaði á því að greina frá því að ein grundvallarforsenda fyrir blómlegri þátttöku minni ríkja í alþjóðakerfinu byggðist á virðingu fyrir alþjóðalögum. Þegar deilur kæmu upp væri mikilvægt að þau væru ekki svipt rétti til réttlátrar og sanngjarnrar málsmeðferðar. Spurningin sem uppi væri snérist um stærstu skuldbindingu sem Ísland hefði nokkurn tímann staðið frammi fyrir og því legði ríkisstjórnin höfuðáherslu að á ekki léki minnsti vafi á lagaskyldunni. Sá lögfræðiprófessor á Íslandi sem hefði hvað mest kennivald á sviði Evrópuréttar og fv. ad hoc dómari við EFTAdómstólinn hefði skilað áliti um að greiðsluskylda Íslands væri afar takmörkuð undir núverandi kringumstæðum. Margir hefðu tekið undir það og því væri mikilvægt að fá úr þessu skorið. Þá ítrekaði MArtin skýringar Stefáns Hauks frá því í upphafi fundar að sá farvegur sem málið hefði farið í eftir Ecofinfundinn hefði ekki verið í samræmi við skilning fjármálaráðherra Íslands á því sem þar var ákveðið. Martin gerði því næst grein fyrir þeim lagaágreiningi sem uppi væri og týndi þau lagarök til sem uppi hafa verið á fyrri fundum [bæði með Bretum og Hollendum og eins með fastafulltrúum Danmerkur og Svía í gær o.fl., og komið hafa fram í erindi til ESA](sjóðurinn var settur upp og engar athugasemdir við innleiðingu, fjármálageiri eigi sjálfur að bera kostnað af tryggingarkerfi ekki skattgreiðendur, sérstakar aðstæður á Íslandi ,,force major'' leiða til þess að tilskipunin eigi ekki við og aðgerðir miðist að því að viðhalda gangandi bankakerfi á Íslandi það sé grunnskylda hvers ríkis í markaðshagkerfi og slíkt réttlæti aðgerðir okkar). Mestum tíma var eitt í að skýra síðastnefndu röksemdina og hana þyrfti að hafa í huga þegar aðgerðir ríkisstjórnar Íslands væru settar á mælistiku EESsamningsins.

Sellal lagði áherslu á að ekki væri hægt að komast með málið lengra nema að ekki leiki minnsti vafi á lagaskyldunni til greiðslu lágmarksverndarinnar. Fyrr væri ekki hægt að ræða málið á pólitískum forsendum. Hægt væri að byggja viðræðurnar á áliti lagasérfræðinganna. Ef að aðilar geti komið saman um það þá sé hægt að ná niðurstöðu fljótt og vel, og ESB og aðildarríkin muni koma hratt til aðstoðar til þess að loka ,,fjárhagspakkanum'' á vettvangi IMF. Nefndi hann bréf Barroso, forseta framkvæmdastjórnar ESB, til Geirs H. Haarde, forsætisráðherra, og Macro Financial Assistance líka í þessu sambandi.

Hollenski fastafulltrúinn sagðist taka heilshugar undir það sem franski fastafulltrúinn hefði sagt. Staðan núna væri óásættanleg. Nú ríki misskilningur varðandi málsmeðferðina sem sé óásættanlegt. Íslenski fjármálaráðherrann hefði sagt að hann myndi fara eftir lagaálitinu en vildi að það yrði hlutlaust (arbitrage) og hópurinn hefði verið kallaður til að hans frumkvæði. Fullt samkomulag hefði ríkt um að ákvörðun meirihluta hópsins yrði bindandi fyrir málsaðila. Trúverðuleiki Íslands hefði beðið hnekki. Hollendingar lýstu þó einnig yfir vilja til að aðstoða okkur og finna bindandi lausn fyrir alla á grundvelli alþjóðlegra skuldbindinga okkar, en þær þyrfti að virða og ekki mætti leika nokkur vafi á því.

Þýski fastafulltrúinn sagði þá þurfa að vita hvort Ísland ætlaði að uppfylla alþjóðlegar skuldbindingar sínar. Það hafi verið stór mistöðk að fulltrúi Íslands, EFTAfulltrúinn, hefði dregið sig út úr starfinu. Þar hefði gefist gott tækifæri til að koma sjónarmiðum á framfæri. Nú sé staðan sú að í raun sé málið í meiri hnút og nú liggi á að finna lausn. Ástandið sé óásættanlegt.

Bretland sagði að þessi málsmeðferð væri bindandi. Álitið væri góð lagaleg greining. Ekki hefði verið hægt að gera það betur. Þá sagði Bretinn að ef aðilar hefðu komist að niðurstöðu um beita jafnri meðferð (nondiscrimination) þá hefði verið hægt að leysa þann hnút sem IMF lánið væri komið í. EIna sem þurfi til sé sameiginlegur skilningur svo hægt sé að þoka málum áfram.

Svíar sögðust tilbúnir til að styðja okkur verulega fjárhagslega. Það væri hins vegar bundið farsælli lausn á því vandmáli sem uppi væri í samskiptum Íslands og sumra aðildarríkja ESB. Þeir tækju undir athugasemdir fyrri ræðumanna. Við þyrftum hins vegar að komast yfir þetta og hvöttu okkur til að leysa ágreininginn hið fyrsta. Álitið væri gott.

Danir sögðu Norðurlöndin vera sameiginlega að reyna að finna lausn á þessum IMF pakka. IMFlánið sé hins vegar háð því að við virðum alþjóðlegar skuldbindingar okkar. Formennskuríkið sé núna í hlutverki "honest broker". Fari málið dómstólaleiðina taki það langan tíma. Málið snúist um að virða grundvallarreglur um lagalegar skyldur. Ef við samþykktum þær væri hægt að finna skjóta lausn á málinu.

Finnar tóku til máls og sögðust hafa mikla samúð með Íslendingum. 

Martin ítrekaði stuttlega röksemdir Íslands fyrir því að fallast ekki á þá lagalegu meðferð sem málið var sett í eftir Ecofin fundinn. Hún samræmist ekki þeim lágmarkskröfum um málsmeðferð sem Árni Mathiesen, íslenski fjármálaráðherrann, hefði talið sig hafa samþykkt á fundinum.

Austurríki sagði að þeir vildu ekki draga þennan tíma lagalegrar óvissu á langinn. Það fyrirkomulag sem hefði verið samþykkt í síðustu viku hefði verið til að hjálpa Íslandi. IMF gangi ekki upp nema búið sé að eyða þeirri óvissu.

Danski fastafulltrúinn sagði að skilaboðin til ríkisstjórnarinnar væru þau að um væri að ræða hóp sem væru vinir Íslands meðal EESríkjanna en ekki ESB. Spurningin snérist um framkvæmd á EESsamningnum.

Holland sagði að ef hægt væri að samþykkja lagalegar skyldur samkvæmt álitinu væri hægt að ræða framkvæmdina. Engar upphæðir verði ræddar í því sambandi, frá því hafi verið gengið í MoU.

Sellal dró saman niðurstöðu fundarins í eftirfarandi (sjá einnig fyrri tölvupóst):


*Our evaluation*
*
"EU Commission and the member states concerned accept to discuss the modalities of the financial scheme to assist Iceland through the EU, the IMF and bilaterally."

This will open up a political approach to the issue by the EU side. That entails i.a. the length of an Icesave loan and interest rates. Amounts will difficult to negotiate but not entirely excluded. This seems to indicate that the negotiations will be on a multilateral track as the EU Commission and the Council Services will be involved.

If the EFTA Court will come to a different conclusion on the legal obligation then that will be binding according to the EEA Agreement.

The positive points:
a)Dispute brought onto a multilateral track under the guidance of EU.
b)Unblocks the IMF funding.
c)Nordics will support.
d)Opening up of financial scheme to help Iceland through the EU, the IFM and
bilaterally.
e)Opening for settlement with the UK and Netherlands in a wider context.
f)Helps to restore confidence in Iceland as a reliable partner.
g)EEA procedures mentioned

Negative points:
a)Iceland accepts the legal obligation in the Directive enshrined in the legal opinion
and that is not negotiable.
b)Reference to EEA procedures vague.c)Hard to see how the EFTA Court should be called to rule on the matter. If it would hard to see how the Icelandic Government can on the one hand accept the legal obligation and on the other challenge it.d)Scope for negotiations in Icesave context (UK, NL) unclear.

Next steps:
The member states will respond the French Presidency tomorrow morning (Wednesday 12. Nov.)
They will seek acceptance/rejection from Iceland tomorrow (12. November). We will inform them on the latest proposal of the deputy DG of the IMF after his conversation with GHH yesterday and say we can not react until reactions from the UK and Netherlands have been sought.It is important to obtain response from the Government swiftly after the Douche and UK reactions to the IMF proposal . There seems to be momentum to act swiftly on the EU side to unblock the IMF arrangement on implement further financial support (esp. Macro Financial Assistance).

Björn Valur: Umræðan á villigötum

Lög um einnota lög um þjóðaratkvæðagreiðslur

Hér er ræðan mín um þjóðaratkvæðagreiðslulögin sem samþykkt voru í gær.  

Það má með sanni segja að við lifum á áhugaverðum tímum þar sem allt getur gerst og hið ómögulega verður mögulegt eða öfugt. Ég verð að viðurkenna að ég átti ekki von á að Forseti Íslands myndi ákveða að vísa Icesave málinu til þjóðarinnar. Það var því með nokkrum kvíða sem ég settist niður fyrir framan sjónvarpið og fylgdist með yfirlýsingu hans. Fögnuður minn og geðshræring varð því mikil þegar mér varð ljóst að við þjóðin myndum fá tækifæri til að axla þá ábyrgð sem forseti lýðveldisins færði okkur þann 5. janúar. Það sem þjóðin upplifði þennan dag var með sanni sögulegur viðburður og ætti að verða hornsteinn að því, að sú eðlilega krafa sem hljómaði úr taktföstum slætti mótmæla og andófs af ýmsu tagi síðan hér hrundi allt, verði að veruleika. Krafan um að þjóðin fengi alvöru verkfæri til að hafa áhrif á samfélag sitt ef hún svo eftir kallaði, oftar en á fjögurra ára fresti. Því fagnaði ég og gerði mér grein fyrir að þetta snérist ekki endilega um Icesave heldur um þann lýðræðislega rétt þjóðarinnar að geti knúið fram þjóðaratkvæðagreiðslu.

Það hefur verið mikið baráttumál hjá mér ásamt fjöldamörgum öðrum manneskjum hérlendis að auka veg lýðræðis og vægi beins lýðræðis meðal þjóðarinnar. Þess vegna hefði það verið betra að á þessum sögulegu tímum að við þyrftum ekki að afgreiða einnota frumvarp. Ég vil þó taka það fram að ég hef fullan skilning á því hve tíminn er knappur. Finn að það er alvöru áhugi meðal fjölmargra þingmanna í stjórn og minnihluta að tryggja að þjóðaratkvæðagreiðslufrumvörp þau er bíða í nefnd fái afgreiðslu fljótlega – vona að það sé fullur einhugur meðal þingmanna að hindra ekki lýðræðisumbætur sem nauðsynlegar eru til að hér verði virkara og heilbrigðara samfélag. Og til að tryggja að við lendum ekki aftur í þeirri stöðu sem við erum að reyna að krafsa okkur upp úr núna.

Við í Hreyfingunni hjuggum eftir  því að í þessu frumvarpi var ekki gert ráð fyrir því að miðla óhlutdrægum upplýsingum til almennings um það sem kjósa á um. Við vorum því búin að undirbúa breytingartillögur til að tryggja það, en sá ánægjulega þróun varð á meðferð þessa máls hér á alþingi í dag að fullur einhugur hefur skapast um óhlutdrægar upplýsingar til almennings sé sjálfsagt mál. Ég fagna því. Þá voru allir sammála því að best væri að óháður aðili myndi sjá um að koma staðreyndum til almennings og hefur það verið tilgreint í nefndaráliti.

Því drögum við breytingar tillöguna okkar til baka og munum fylgja því fast eftir að upplýsingagjöfin verði gerð með sóma. Held að það sé nauðsynlegt að tryggja að efnið verði ekki aðeins aðgengilegt á netinu, legg til að útbúinn verði bæklingur sem dreift verður á öll heimili landsins, þá væri skynsamlegt að halda opna borgarafundi víðsvegar um landið til að gefa fólki kost á að spyrja sérfræðinga um staðreyndir vonandi ómengaðar af pólitík.

Það vita það svo sem allir að þetta mun verða hápólitískt mál og varla hægt að ætlast til að stjórnmálamenn myndu stíga til hliðar og leyfa almenningi að taka upplýsta ákvörðun, en ég ætla samt að leyfa mér að skora á kollega mína að gera það. Vil reyndar taka það fram að það er ekki allskostar rétt að um þessa hugmyndafræði hafi ekki verið rætt í allsherjarnefnd í dag. Ég spurði nefndarmenn eiginlega nákvæmlega sömu spurningu og háttvirtur þingmaður Lilja Mósesdóttir spyrði formann allsherjarnefndar og um það var rætt og flestir þarna inni á þeirri skoðun að stjórnmálamenn gætu ekki dregið sig til hliðar.

En það er mikilvægt að þetta mál snúist ekki um stjórnir og flokka, núna á réttur almennings að vera í forgrunni. Réttur almennings til að hafa áhrif á framtíð sína.

Ég vil þakka forseta lýðveldisins fyrir að standa með þjóðinni en ekki fjármagnseigendum – fáir forsetar hefðu gert hið sama og á hann innilegar þakkir fyrir.

Ég hvet almenning til að vera vakandi fyrir áróðri, hér varð til dæmis enginn dómsdagur þó hæstvirtri ríkisstjórn hafi næstum því tekist að hræða líftóruna úr þjóðinni daginn sem forseti íslands ákvað að hlusta á ákall hennar. Nei hér varð enginn dómsdagur frekar enn fyrri daginn og því mikilvægt að fólk byggi sínar ákvarðanir varðandi þetta mál útfrá staðreyndum en ekki ótta.

Telegraph: Engin ástæða til að Íslendingar greiði

Kosningarloforð allra flokka um þjóðaratkvæðagreiðslur

Í kosningastefnuskrám VG síðastliðið vor mátti finna heitstrengingar um að tiltekinn hluti landsmanna gæti farið fram á þjóðaratkvæðagreiðslur:

Kosningaáherslur VG samþykktar á landsfundi í mars 2009

Aukið lýðræði – vegur til framtíðar

Lýðræðisumbætur

Tryggjum að tiltekinn hluti þjóðarinnar (t.d. 20%) geti með undirskrift sinni átt frumkvæði að þjóðaratkvæðagreiðslum um öll stórmál eða krafist þingrofs og nýrra kosninga.

************************************************************

Stefnuskrá Hreyfingarinnar:

Þjóðaratkvæðagreiðsla fari fram um mál sem varða þjóðarhag óski 7% þjóðarinnar þess. 

Sama skal gilda um þingrof.

Það er því engum vafa undirorpið að Ólafur Ragnar á stuðning í stefnuskrám VG og Borgarahreyfingarinnar, sem margir töldu helstu sigurvegara þingkosninga á síðasta ári. Þegar hafa yfir 20% atkvæðisbærra manna skrifað undir áskorun til forsetans um að synja lögunum staðfestingar. Í kosningastefnu VG er þess sérstaklega getið að þetta eigi við um „öll stórmál“. Forsetinn þarf því ekki að hafa áhyggjur af eftirákenningum um að mál er varða á einhvern hátt samskipti Íslendinga við önnur ríki eigi ekki erindi í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Í vikunni greiddu tæp 48% þingmanna atkvæði með tillögu um að málinu yrði vísað í þjóðaratkvæði. Það er langt yfir þeim 30% þingmanna sem getið er í stefnuskrá Samfylkingarinnar að þurfi til að mál fari í þjóðaratkvæði.

***************************************************************************

Stjórnmálaályktun Samfylkingarinnar 2009

Nauðsynlegt er að breyta stjórnarskrá til að tryggja þjóðareign á sameiginlegum auðlindum, rétt almennings til þjóðaratkvæðagreiðslna og gera kleift að breyta stjórnarskrá með samþykki þings og þjóðar, án þingkosninga.

Lýðræði og jafnrétti - stjórnkerfisumbætur

Umbætur á stjórnkerfi og ný stjórnarskrá

Þjóðaratkvæðagreiðslur.

Milliliðalaust lýðræði verði aukið verulega á kostnað fulltrúalýðræðisins.

Tiltekinn hlutfallsfjöldi þjóðarinnar getur kallað eftir þjóðaratkvæðagreiðslu.

Minnihluti þingmanna, t.d. 30 % þingmanna, getur kallað eftir þjóðaratkvæði um samþykkt lög áður en forseti hefur staðfest þau.

Reglur um þjóðaratkvæðagreiðslur.

Það er því ljóst að forsetinn á góðan stuðning við stefnumörkun sína frá 2004 í nýlegri stefnuskrá Samfylkingar. Stefnuskrá sem sett var í aðdraganda síðustu þingkosninga. Stefnuskrá sem hvetur til þess að „milliliðalaust lýðræði verði aukið verulega á kostnað fulltrúalýðræðisins“ og að tiltekinn hlutfallsfjöldi þjóðarinnar geti kallað eftir þjóðaratkvæðagreiðslu.

**************************************************************

Í stefnuskrá Framsóknarflokksins frá vorinu 2009 segir einnig:

Aukið lýðræði - vegur til framtíðar

Þjóðaratkvæðagreiðslur

Tryggjum að tiltekinn hluti þjóðarinnar (15-20%) geti með undirskrift sinni átt frumkvæði að þjóðaratkvæðagreiðslu um öll stórmál.

Lýðræðisleg ákvörðun um ESB


Lýðræði og réttlæti fyrir okkur öll

Við viljum að heimildir til þjóðaratkvæðagreiðslu verði auknar og oftar leitað beint til þjóðarinnar.

****************************************************************

Í landsfundarályktun Sjálfstæðisflokksins árið 2009 sagði:

Ályktun um réttarfars- og stjórnskipunarmál Landsfundur telur að setja skuli almenn lög um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslna og þær lágmarkskröfur sem gera á um stuðning við mál á Alþingi og við þjóðaratkvæðagreiðslu.

*****************************************************************

Þegar allir flokkar sem eiga fulltrúa á Alþingi hafa lagt fram stefnu um að auka vægi beins lýðræðis og stjórnarflokkarnir beinlínis sett fram tiltekin skilyrði um þjóðaratkvæðagreiðslur sem nú hefur verið fullnægt með afgerandi hætti, hver er þá vandi Ólafs Ragnars Grímssonar?

Það getur varla verið vandamál þegar stefnuskrár allra flokka, undirskriftir tugþúsunda manna og skoðanakannanir eru í samræmi við þá stefnu sem forsetinn markaði árið 2004.

samantekt: Cilla 

Forsetinn leiti álits lögmanna

Vill Björn Valur fella stjórnina?

Furðulegt finnst mér að Björn Valur vilji fella sinn eigin foringja ef forsetinn gerir ekki eins og framkvæmdavaldið býður. Mér finnst þetta reyndar alveg makalaust í ljósi þess að minnihlutinn hefur ítrekað að þetta mál er miklu stærra en hefðbundin pólitík og hefur minnihlutinn meira að segja gengið svo langt að lofa að gera ekki atlögu að stjórninni ef Icesave hefði verið fellt í þinginu. En hér stígur fram maður sem hefur verið hve dyggasti stuðningsmaður Steingríms og hótar því að fella stjórnina ef forseti þjóðarinnar hlustar á ákall þjóðar sinnar.

En Björn Valur hefur einmitt verið sá þingmaður sem kalla mætti Þránd í götu þess að finna sameiginlega lausn á þessu máli meðal þingmanna. Hefur sýnt af sér einstakan hroka og stórkallalætin í honum eiginlega hálf kauðaleg.  

En öngstrætið sem Björn Valur er kominn í núna er slíkt að hann er reiðubúinn að fórna sinni eigin ríkisstjórn fyrir Icesave, þó er hann ekki einu sinni ráðherra. Sumir segja að hann sé einskonar málpípa foringja síns, ef svo er þá er hann kannski gríma Steingríms J. sem hingað til hefur stundað grímulausar hótanir gagnvart sínu fólki ef það samþykki ekki Icesave. 

Ég er auðvitað meðvituð um að SJS lagði sjálfan sig að veði fyrir trúverðugleika Svavars samningana - en hann virðist hafa gleymt því að veðið í kringum Icesave er ekki hans heldur þjóðarinnar og er bara miklu stærra en einstaklingar. Kannski væri bara best að SJS myndi axla ábyrgð sína ef Icesave fer í þjóðaratkvæðagreiðslu og tæki Björn Val með sér, en ríkisstjórnin þarf ekki að falla út af því, því SJS lagði sjálfan sig að veði sjálfviljugur. 

Nauðsynlegt að fá niðurstöðu fljótt

Samábyrgð þingheims forsenda endurreisnar

Áramótagreinin mín sem birt var í Morgunblaðinu við áramót. 

Hvar er Norræna velferðarstjórnin?
Árið sem er að renna sitt skeið hefur verið markað óvissu og ótta en er  jafnframt ár sigra og breyttra áherslna sem þó rista ekki nægilega djúpt til að hér verði það uppgjör og uppstokkun sem almenningur kallaði eftir í janúarbyltingunni. Mörg reginmistök hafa verið drýgð vegna skorts á heildrænni yfirsýn um hvert við ætlum að stefna sem þjóð. Sú ríkisstjórn sem stjórnar landinu hefur mörg góð gildi og verkefni á sinni stefnuskrá. En skjaldborgin um heimilin varð að gjaldborg um heimilin.Verkefni ríkisstjórnarinnar sem snúa að heimilunum í landinu og lýðræðisumbótum hafa fallið í skugga inngönguferlis í ESB, þau hafa fallið í skugga afskipta AGS af ríkisfjármálum og stórkostlegrar blóðtöku velferðarkerfisins. Aldrei hefur nein ríkisstjórn svikið kjósendur sýna jafn rækilega og sú sem situr nú ávaldastólum. Hvar er stjórnlagaþingið, persónukjörið,þjóðaratkvæðagreiðslurnar, opna stjórnsýslan, gegnsæið og skjaldborgin umheimili landsins? Ég auglýsi eftir hinni Norrænu velferðarstjórn sem þjóðin kaus til að standa vörð um velferðarkerfið.

Engar breytingar
Þó að inn á þing hafi fylkt liði 27 nýir þingmenn hefur ekki neitt breyst. Þingið er enn algerlega valdalaus stofnun. Sú staðreynd að ekkert þingmannafrumvarp á möguleika á að fáhefðbundna þinglega afgreiðslu nema með samþykki ráðherra segir allt sem segja þarf, skiptir þar engu um hvort að það sé þingmannafrumvarp frástjórnarþingmönnum. Það er ábyrgð allra þingmanna að endurheimta völdin fráframkvæmdavaldinu. Við búum ekki við þingræði heldur fullkomið ráðherraræði.Það er enginn munur á þeim leiðtogum sem nú ríkja og þeim sem sátu ávaldastólum fyrir hrun. Fólk gengur inn í björg ráðuneyta og út komaumskiptingar. Kannski er eitthvað bogið við stjórnsýsluna. Kannski þarf að stokka upp í embættismannakerfinu áður en breytinga er að vænta. Þegar skýrsla rannsóknarnefndar Alþingis verður birt í lok janúar næstkomandi eigum við að nota tækifærið til að gera víðtækar breytingar á stjórnsýslunni. Þar hefur oft farið meira fyrir kunningja- og flokkstengslum en fagmennsku. Endurreisa þarf Þjóðhagsstofnun og tryggja að þeir sem ábyrgð bera á hruninu með vítaverðu gáleysi eða vilja,fái að axla ábyrgð á gjörðum sínum. Til þess að ráðamönnum takist það mikla verk er mikilvægt að þjóðin og fjölmiðlar veiti ráðherrum og þingheimi stöðugt aðhald.

Leynihjúpnum svipt burt
Við í Hreyfingunni höfum leitast við að færa til hefðaþröskulda inni á þingi. Reynt eftir bestugetu að svipta burt leyndarhjúpnum sem hefur einkennt þingið fyrir hrun með því að fjalla á opinskáan hátt um þingstörfin. Það er mikilvægt að almenningur sé meðvitaður um hvernig hann getur átt aðkomu til áhrifa eins og sérhagsmunaraðilar hafa haft um langa hríð, til dæmis þegar kemur að  nefndarstörfum þingsins. Það voru meðal annars. þessar furðulegu hefðir sem komu okkur úr stöðu þess ríka, í stöðuþriðja heims ríkis á örskömmum tíma. Hefðir sem svæfa þingræðið og nánast öll þingmannafrumvörp. Frumvörpin vakna ekki til lífsins nema að þingmaðurinn verði ráðherra. Það verður að rjúfa tengslin á milli löggjafa- og framkvæmdavalds.Þingmenn eiga að afsala sér þingsæti þegar þeir taka við ráðherrastól. Okkur í Hreyfingunni hefur tekist að ná nokkrum mikilvægum áföngum í að breyta því hvernig þingið starfar eins og t.d. þegar það hafðist að fá í gegn samþykkt fyrir því að þingmannafrumvarp Eyglóar Harðardóttur um þak á verðtryggingu verði tekið fyrir í febrúar 2010 sem hluti af samkomulagi um þinglok fyriráramót. Í sumar tókst Hreyfingunni að hafa milligöngu um þverpólitíska samvinnu í kringum Icesave fyrirvarana og við höldum fast í þá stefnu okkar að vinna útfrá málefnum en ekki flokkslínum.

Leyndarhyggja og tortryggni
Sú launung og sáóheiðarleiki sem einkennt hefur eitt stærsta mál Íslandssögunnar hefur meðsanni verið þinginu akkilesarhæll. Það hefur grafið undan því trausti sem almenningur sýndi nýrri ríkisstjórn sem tók við á vordögum. Svo virðist sem ríkisstjórnin hangi aðeins saman á óttanum um að Sjálfstæðisflokkurinn komist aftur til valda. Því má segja að Sjálfstæðisflokkurinn stjórni enn landinu. Í því skjóli hefur núverandi ríkisstjórn komist upp með fádæmalaus afglöpp og kosningaloforðasvik sem um akkorð væri að ræða. Það er varla hægt að kallaríkisstjórnina vinstri stjórn nema af einskærri óskhyggju. Það er ekki hægt að framkvæma vinstristefnu undir handleiðslu Alþjóða gjaldeyrissjóðsins. Gjáin ámilli þings og þjóðar hefur aðeins aukist. Vantraustið á þingið eykst dag frádegi. Það er ekki langt í að upp úr sjóði. Til þess að traust skapist verður almenningur að upplifa að þeir sem ábyrgð bera á hruninu verði látnir axlaábyrgð áður en um of langt um líður og að almannahagsmunir verði teknir framyfir sérhagsmuni.

Samábyrgð þingheims forsenda endurreisnar
Á tímum sem þessum er mikilvægt að ráðamenn komi sér upp úr hefðbundnum skotgröfum og vinni saman að úrlausnum. Við höfum verið talsmenn þess að sett verði saman þjóðstjórn sem ynni saman útfrá málefnalista sem forusta þjóðstjórnar kæmi sér saman um að væru grundvallaratriði til endurreisnar. Ef næsta ár á að verða í þáguendurreisnar verður að endurskoða hvort þörf sé á áframhaldandi skuldasetningu með aðstoð AGS og vina okkar í norðri. Það þarf að endurskoða hvort þetta sé rétti tíminn til að ganga í ESB. Við sem eigum að vera varðhundar almennings í þingsölum verðum að tryggja að samhæfðar aðgerðir til aðstoðar heimilanna í landinu verði að veruleika með því t.d. að leiðrétta stökkbreyttan höfuðstóllána. En það þarf líka að verða samkomulag um að standa vörð um það velferðarkerfi sem við búum við og tryggja að fyrirtæki verði ekki kæfð í flóknu og oft á tíðum óréttlátu skattakerfi. Það er kominn tími á að hugsa útfyrir rammann og skoða með heiðarleika og einurð hvernig samfélag við viljum búa í eftir 10 ár. Skoða hvernig arfleifð okkar á að vera gagnvart komandi kynslóðum.Því þurfum við að passa upp á sameiginlegar auðlindir þjóðarinnar sem umfjöregg væri að ræða, því það er á tímum sem þessum sem hrægammarnir sveima og sæta færis ef við sýnum veikleika. Endurreisnin getur ekki orðið að veruleikanema að við vinnum eftir öðrum vinnubrögðum en hafa einkennt yfirstandandi þing.

Ábyrgð þjóðarinnar

Ég á mér bernskan draum í brjósti, þann draum að meðal þjóðarinnar kvikni þörf og löngun til að taka þátt í að móta það samfélag sem hana dreymir um að búa í.Veruleikinn er sá að enginn annar er fær um að koma í framkvæmd draumum þeim er lifa innra með manni en þann sem dreymir. Það að afsala sér völdunum til að hafa áhrif á samfélagið nema á fjögurra ára fresti er ábyrgðarlaust og þessu hugarfari þarf að breyta. Það er markmið Hreyfingarinnar að skapa þær aðstæður með lagasetningu sem til þarf til að almenningur hafi betri verkfæri til að stjórna því hvernig samfélag hann býr við. Þjóðaratkvæðagreiðslur, persónukjörþvert á flokka og stjórnlagaþing er meginforsenda til þess. Síðan er það auðvitað þjóðarinnar að axla þá ábyrgð að nýta sér þau verkfæri og aðstoða okkur við að þrýsta á að af þessu verði sem allra fyrst, um þetta þarf að nást þverpólitísk sátt eigi síðar en strax.

 

Ísland, er í lagi?

Snilldarskaup - sér í lagi góður endir sem ég ætla að deila hér með ykkur:) Gleðilegt nýtt ár! 

 

 

Þegar kerfið hérna hrundi, þjóðin hræddist, þjóðin stundi. 
Þetta var víst bara bóla, allt í plati, á Tortóla. 
Nokkrir vinir fengu að græða, meðan hinir fengu að blæða. 
Lánin þeirra látin hverfa, þeirra mínus munum erfa. 

Ísland, er í lagi? Ísland, er í lagi? Er í lagi, Ísland? 
Ísland, er í lagi? Ísland, er í lagi? Er í lagi, Ísland? 

Ísland, er í lagi? Ekki láta þessa peyja 
sem að allir hafa selt þig, nánast svelt þig, í svaðið beygja. 
Þegar allt er við að hrynja, og hörmungar á dynja, 
þá er rétt að rísa á fætur og rifja upp okkar rætur. 

Ísland, er í lagi? Ísland, er í lagi? Er í lagi, Ísland? 
Ísland, er í lagi? Ísland, er í lagi? Er í lagi, Ísland?

Þú varst svikið, þú varst tekið af skrúðkrimmunum!

Okkar sjóðir voru tæmdir, megi sekir verða dæmdir. 
Næstu árin verða erfið, en við endurreisum kerfið. 

Ísland, er í lagi? Ísland, er í lagi? o.s.frv. 

Ísland, er í lagi? Ekki láta þessa peyja 
sem að allir hafa selt þig, nánast svelt þig, í svaðið beygja. 
Þegar allt er við að hrynja, og hörmungar á dynja, 
þá er rétt að rísa á fætur og rifja upp okkar rætur. 

Ísland, er í lagi? Ísland, er í lagi? o.s.frv.

Þú varst svikið, þú varst tekið af skrúðkrimmunum!

Ísland, er í lagi? Ekki láta þessa peyja 
sem að allir hafa selt þig, nánast svelt þig, í svaðið beygja. 
Þegar allt er við að hrynja, og hörmungar á dynja, 
þá er rétt að rísa á fætur og rifja upp okkar rætur. 

Ísland, er í lagi? Það lifir enn í glæðum. 
Förum áfram út úr ryki, okkar striki, með eld í æðum. 
Nú er rétt að herða upp huga, ekki drepast, heldur duga! 
Saman verðum við að verjast öllu veseni og berjast - Ísland! 

Ísland, er í lagi? Það lifir enn í glæðum. 
Förum áfram út úr ryki, okkar striki, með eld í æðum. 
Nú er rétt að herða upp huga, ekki drepast, heldur duga! 
Saman verðum við að verjast öllu veseni og berjast - Ísland! 

Bless 2009! Ég vona að ég sjái þig aldrei framar! 

Gleðilegt nýtt ár Ísland! 

Meirihluti fyrir þjóðaratkvæði

Einstök stund í sögu þjóðarinnar ! Mætum öll á morgun á Bessastaði og látum alla vita um atburðinn

Sæl öllsömul

Laugardaginn 2. janúar næstkomandi, kl. 11, mun Indefence hópurinn afhenda forseta Íslands, herra Ólafi Ragnari Grímssyni undirskriftir fólks sem skorað hefur á hann að synja nýjum Icesave lögum staðfestingar. 

Enn eru Íslendingar að skrá sig í þessa áskorun á vefslóðinni: www.indefence.is sem verður opin fram að undirskrift Ólafs Ragnars Grímssonar.

Við í hópnum erum nú að leggja drög að skipulagningu þessa fundar og köllum eftir fólki sem er tilbúið til þess að taka þátt í afhendingu undirskriftanna. 

Tekið skal fram að um er að ræða virðulega athöfn ekki mótmæli.

Þetta á að vera söguleg stund fyrir alla fjölskylduna sem seinna verður líklega fjallað um í sögubókum.

Byrjað verður á því að hlýða á kór " InDefence " undir stjórn Egils
Ólafssonar þar sem fundargestir taka undir.

Að því búnu mun almenningur á svæðinu tendra rauð neyðarblys sem ákall til alþjóðasamfélagsins um að Íslendingar séu að ganga að nauðarsamningum sem þjóðin vill fá að taka afstöðu til.

Lykilatriðið nú er að þeir sem við getum treyst að muni taka þátt í þessari athöfn láti skipuleggjendur vita í netfangið [e-mail]. 

Best væri ef hver og einn komi með bíl fullan af fólki og tveimur rauðum blysum á mann. 

Ath, bara rauð blys og enga skotelda.

Búið er að kaupa 300 blys og hjáparsveitirnar segjast eiga nóg til að selja okkur í dag eða laugardagsmorgun. Við skulum leggja áherslu á að þetta séu ekki mótmæli heldur fjölskyldufundur sem krakkarnir hafi gaman af að vera á.

Frábær útivist fyrir fjölskylduna. (mörg hundruð blys , mjög áhrifamikið)

Einnig skulum við leggja áherslu á virðulega framkomu.

Afhendingin verður auglýst opinberlega og þjóðin hvött til þátttöku en við viljum þó geta tryggt að ákveðinn hópur fólks sé á staðnum til að tryggja ákveðið yfirbragð.

Bestu kveðjur,

f.h. Indefence, 

Ólafur Elíasson, píanóleikari

Hvetjum alla til að mæta, mann á mann !

Vilji þjóðarinnar hornsteinninn