Samstaða

Það þarf að taka þetta risamál upp úr flokkspólitískum skotgröfum - Ögmundur lagði það til í gær í Kastljósi og þar er ég honum hjartanlega sammála. Meirihluti þjóðarinnar hefur óskað þess og okkar er að bregðast við því. Ég ætla því að taka þátt í samstöðufundinum fyrir utan vinnustaðinn minn og vona að sem flestir mæti því ég held að á stundum sem þessum þyrsti fólki í samstöðu ofar sundrung.

Boða samstöðufund á Austurvelli

Athugasemdir

[Gunnar (IP-tala skráð) 12.8.2009 kl. 07:45]

Vandinn í þessu máli er sá um hvað samstaðan á að snúast. Mér fannst málflutningur Ögmundar í sjónvarpinu í gær þannig algerlega óskiljanlegur. Í annan stað sagði hann að Íslendingar yrðu að standa við skuldbindingar sínar (sem hlýtur að þýða að við verðum að greiða þessar "bloody" 20.000+€ á hvern reikning) en síðan sagði hann að hann vildi helst fella samninginn algerlega. Hvernig getum við staðið við skuldbindingar okkar öðru vísi en að greiða það sem upp er sett? Annars eru þetta ekki skuldbindingar. Vandinn sem við stöndum frammi fyrir er sá að mikill meirihluti þjóðarinnar vill ekki "greiða skuldir óreiðumanna" (þ.e. helst ekki greiða neitt og max greiða það sem stóð í tryggingasjóðnum, sem er sjálfsagt ekki mikið þegar hann skiptist á alla innistæðureikninga bankanna, innlenda sem erlenda). Hópur þingmanna, stjórnarandstaðan og nokkrir VG) spila á þessar tilfinningar. Þau eru langflest hætt að segja að við "greiðum ekki skuldir óreiðumanna" heldur að við verðum að fá nýjan samning. Gefum okkur að nýr samningur fáist, eru miklar líkur á að hann verði í nokkrum verulegum atriðum betri en sá sem við höfum? Ef við tökum á okkur að greiða innistæðutryggingarnar þá verður það alltaf sárt. Enginn samningur getur komið okkur undan því, því að samningar munu aðeins snúast um smáupphæðir á mörkunum -- stóru upphæðina verðum við annaðhvort að greiða eða ekki. Ég held að þjóðin sé orðin alveg rugluð í þessu máli, því að það er verið að telja henni trú um að til sé sársaukalítil/laus millileið með miklu betri samningum þar sem viðsemjendur segja að við megum bara borga það sem við teljum að við getum borgað og ekki krónu meir, og þá séum við búin að uppfylla okkar skuldbindingar. Það er það sem Ögmundur var að segja í gær, og það er það sem Bjarni Ben og íhaldið hamrar á alla daga. Þetta er pópúlismi í sinni verstu mynd. Við þurfum ekki samstöðu um vitleysuna, við þurfum að ná niðurstöðu í þessu máli -- annaðhvort borgum við (sem kostar útgjöld) eða við borgum ekki (sem þýðir viðskiptastríð og útilokun). Þar á milli er engin leið, því miður.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.8.2009 kl. 08:51]

Málið er að það er ekki verið að tala um að borga bara allt að 20.000 evrum hjá þessari ríkisstjórn, það er verið að tala um að borga allt upp í 100.000 evrur til einstaka aðila.  Þar situr hnífurinn í kúnni.  Ég held að flestir geti fallist á að íslenska ríkið greiði þær skuldbindingar upp að 20.000 evrum.  En ekki meira, eins og ríkisstjórnin ætlast til.  Ég styð Ögmund og hans fólk og Birgittu og Borgarahreyfinguna 100%  og vil þakka þeim öllum fyrir að standa vaktina fyrir íslenska þjóð.  Og reyna að leiða ríkisstjórnina út úr villi síns vegar.  Ríksisstjórn sem hefur gleymt öllum sínum loforðum og tvístrað þjóðinni í tvær fylkingar á tímum sem aldrei hefur verið meiri þörf fyrir sátt og samlyndi.  Áfram Ögmundur, Guðfríður Lilja, Lilja Mósesdóttir Birgitta Jónsdóttir Þór Saari og ég man því miður ekki nafn annarar alþingiskonu BH.  Sendi ykkur kærar þakkir og vona að ykkar málstaður verði ofaná. 

[Gunnar (IP-tala skráð) 12.8.2009 kl. 09:29]

Ásthildur mín, hvernig færð þú þessa tölu út? Samkvæmt frumvarpi að lögum um ríkisábyrgð á láni vegna Icesave-reikninga segir að lánið eigi að fara til þess að greiða lágmarkstryggingu innistæðureikninga samkvæmt lögum um innistæðutryggingar. Þar segir ekkert um að greiða eigi allt upp í 100.000 evrur, þvert á móti þá tóku Bretar og Hollendingar á sig greiðslur umfram lágmarkstryggingarnar -- enda heyrði ég ekki Ögmund tala neitt um annað. Þannig að ég spyr enn og aftur: um hvað á þessi samstaða að standa? Mér sýnist að Ögmundur og allir hinir sem eru á móti samkomulaginu telji (og reyni um leið að telja fólk trú um) að það sé bæði hægt að standa við skuldbindingarnar og að það komi ekki til með að verða sársaukafullt, og það mjög sársaukafullt. Það er pópulismi af verstu sort því að þingmenn eru að reyna að afla sér fylgis með því að sveipa málið í þoku með hálfsannindum eða einhverju þaðan af verra.  

[Sigurður Þórðarson, 12.8.2009 kl. 10:41]

Rétt Birgitta mér finnst Ögmundur eiga heiður skilið fyrir að reyna að þoka þessu máli í skynsemisátt undir hótun um brettreksur úr stjórninni. Kastljósþátturinn var Ögmundi til sóma.

Gunnar sakar alla nema Samfylkinguna og Steingrím talsmann hennar um pöpulisma. Hvað er til í því?

Það er eitt að segja að við eigum að standa við skuldbindingar okkar og annað að segja að við sem þjóð eigum að borga Æsseif. Hafa menn ekki lesið neitt af því sem færustu lögspekingar og Evrópufræðingar hafa sagt?  

Er ekki sanngjarnt að Bretar borgi fyrir það  tón sem þeir ullu með beitingu hryðjuverkalaga gegn Íslandi?

Eða eru  menn bara að tala um hnefarétt hins stóra og sterka?

[Gunnar (IP-tala skráð) 12.8.2009 kl. 11:59]

Það er ekki pópulismi að segja: "við verðum að borga, það verður dýrt, en við getum það". Það sýnir ákveðna ábyrgð og stefnufestu -- enda fá þau JS og SJS ekki mörg atkvæði út á sannfæringu sína. Menn geta auðvitað gagnrýnt þá stefnu, en þá verða þeir um leið að benda á raunhæfar lausnir. Það er nefnilega pópulismi að segja að við ætlum að standa við skuldbindingar okkar, en við ætlum bara að borga það sem við teljum sjálf að við getum -- og fá samt allt að láni hjá Bretum og Hollendingum. Það er pópulismi vegna þess að það er sagt til að veiða atkvæði -- telja fólki trú um að við getum bæði haldið og sleppt, staðið við skuldbindingar og sett lánadrottnum okkar skilyrði. Það hafa allskyns álit verið látin uppi um það að við þurfum eða þurfum ekki að borga, að hægt væri að gera upp eignir LÍ á annan hátt en gert er ráð fyrir í samningnum, að vextirnir séu of háir, etc., en síðan er alltaf eins og þessi mál hverfi í skuggann -- vextirnir eru þeir lægstu sem okkur hafa boðist, uppgjörsreglur samningsins virðast fylgja alþjóðlegum lagareglum (þó auðvitað sé sjálfsagt að fylgja því máli frekar eftir) og ég hef ekki heyrt nokkurn þingmann tala um það nýlega að okkur beri ekki að greiða þetta eða til sé einhver dómstóll til að dæma málið. Það sem ég segi er það að það getur vel verið að við getum fengið aðeins betri samning, en hann verður aldrei þannig að við getum ákveðið sjálf hvað við teljum okkur geta greitt, enginn gengur að slíkum samningum. Við höfum í raun aðeins þrjá kosti, og tala um eitthvað annað er pópulismi: (a) ganga að Icesave-samningum með einhverjum kosmetískum fyrirvörum; (b) hafna því að greiða nokkuð; (c) játa ábyrgð í málinu en segja um leið að við treystum okkur ekki til að greiða -- sem heitir gjaldþrot á mannamáli. Allar þessar leiðir koma til greina, en það verður að taka hverri með þeim kostum og göllum sem þeim fylgja: (a) mun þýða verri lífskjör, a.m.k. um stund, en við munum styrkja fullveldi okkar og koma út úr kreppunni með ákveðinni reisn (ef það tekst yfir höfuð!); (b) við munum ekki taka á okkur stór lán sem verða okkur erfið, en okkur verður sparkað út úr alþjóðasamfélaginu og þeir sem telja okkur hlaupast undan ábyrgð munu gera allt til að koma okkur í skilning um "skyldur okkar"; (c) tja, það er dálítið holur hljómur í fullveldistali gjaldþrota einstaklinga. Þeir eru algerlega háðir velvilja lánveitendanna og þurfa langan tíma til að vinna upp sjálfsvirðingu og virðingu annarra. Það er í raun innihald "Ögmundarleiðarinnar".

Um þessar leiðir eiga stjórnmálamennirnir að ræða, en ekki spila á eðlilega og réttláta reiði fólks með gylliboðum um að til séu einhverjar auðveldar lausnir sem ganga út á að við getum haldið haus án þess að finna verulega fyrir sársaukanum.

[Ólafur (IP-tala skráð) 12.8.2009 kl. 13:50]

Gunnar, eins og svo margir, virðist líta fram hjá stærsta og alvarlegasta efnisatriði "samkomulagsins". Það snýst ekki um vexti, ekki um gjalddaga, ekki um hvort við borgum eða stöndum við sjálfsagðar skuldbindingar okkar. Um þær skuldbindingar deila fáir. Aðalatriðið í mínum huga er hvernig farið er með eignir búsins. Þar skilur milli lífs og dauða fyrir okkur. Skv. fyrirliggjandi samningi erum við í raun að taka á okkur upphæðir langt umfram 20+ evrurnar. Þetta byrjar og endar með skilgreiningunni á því hvert andvirði eignanna skuli renna, ekki lánskjörum eða vilja til að standa við skuldbindingar. Það hvort við viljum eða teljum okkur skylt að ábyrgjast með skattfé innistæður umfram 20.887 evrur sem ekki nást til baka með uppgjöri eigna er svo allt annar handleggur. Ég sé því ekkert að skilningi og mati Ásthildar hér að ofan.

[Jón Baldur Lorange, 12.8.2009 kl. 13:55]

Þið eruð á réttri leið með Ögmundi. Traust, sátt og samstaða eru lykilorðin áfram!

[Haraldur Hansson, 12.8.2009 kl. 14:12]

Í dag kom stuðningur úr óvæntri átt við Ögmund og aðra þá sem vilja standa með íslensku þjóðinni í þessu erfiða máli. Financial Times talar gegn IceSave-kúgun Íslendinga í leiðara sínum.

Þetta er þvert ofan í hræðsluáróður krata um að Ísland einangrist í samfélagi þjóðanna ef við tökum ekki á okkur vafasamar drápsklyfjar sem er vonlaust að standa undir.

[Gunnar (IP-tala skráð) 12.8.2009 kl. 17:09]

Ólafur: ég get alveg tekið undir með þér að röð krafnanna í þrotabú LÍ er gríðarlega mikilvægt mál, en ég skil ekki hvernig það getur orðið til að auka greiðslur okkar umfram 20.887 evrurnar. Málið snýst um það hvort kröfur Íslendinga (þ.e. vegna lágmarkstrygginga) hafi forgang fram yfir aðrar forgangskröfur (þ.e. kröfur Breta og Hollendinga vegna greiðslna umfram 20.887 evrurnar). Ef fyrri skilningurinn er réttur þá ganga eignirnar fyrst upp í að greiða okkar skuld en ef hinn síðari þá skipta aðiljarnir þessu sín á milli. En hvernig sem það veltist þýðir það auðvitað ekki að ábyrgð okkar fari yfir 20.887 evrurnar, því það greiðum við ef við fáum ekkert upp í kröfurnar en allt sem við fáum lækkar upphæðina auðvitað. Að síðustu þá er það rétt að samningurinn gerir ráð fyrir að Íslendingar hafi ekki forgang í kröfurnar, en lögfræðingar eru sammála um að ef skiptastjóri telur þá túlkun stangast á við íslensk lög þá geti hann ógilt samkomulagið.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 12.8.2009 kl. 21:19]

Sammála Gunnari.  Voða erfitt að átta sig á hvert ögmundur var að fara.  Í raninni var hann að segja:  Fella samninginn.  Í rauninni - en samt ekki.  Voða óljóst.

Varðandi hugmyndir um ofurforgang ísl. í eignir - þá held eg að það gangi enganveginn upp. Eigi raunhæft.  (miðað við það sem eg hef séð þar að lútandi.  Mundi setja alt uppí loft)

En þó aðrir kröfuhafar séu jafnsettir íslenska sjóðnum varðandi kröfur- er ekki rétt að segja að ísland sé að ábyrgjast allt uppí topp samkv. samningnum.  Ísland er að ábyrgjast upphæð samkv. Direktivinu og fær forgang í kröfur (en ekki ofurforgang)

Eg held a fólk sé á villigötum með þetta forgangsmál.  Er nefnilega mjög gott að ná því fram að ísl. sjóðurinn hafi jafnan forgang.  Td. í breskum lögum, skilst manni,  er hann settur á eftir öðrum innlánskröfum

[Billi bilaði, 13.8.2009 kl. 00:33]

Mun nokkur þjóð önnur en við samþykkja það að við mismunum fólki eftir búsetu? Reikningar í íslenskum útibúum 100% tryggðir, en ekki erlendum útibúum. Stendur þar ekki hnífurinn í kúnni? (Frábær og úthugsuð neyðarlög.)

Ég fæ ekki skilið að við komumst upp með að ábyrgjast minna erlendis en hérlendis, og því er algerlega nauðsynlegt að samningar um greiðslur verði þannig að við förum ekki á hausinn. Fyrirvarar skipta því öllu máli.

[Sigurður Þórðarson, 13.8.2009 kl. 01:20]

Það er nákvæmlega ekkert erfitt að átta sig á Ögmundi, hann talar ekki tungum tveim.  Málfutningur hans er skýr, rökfastur og málefnalegur en það er meira en hægt er að segja um þennan Ragnar Reykás sem nýverið dubbaði sig í gervi Steingríms og fór að tala máli Samfylkingarinnar allt greinilega  gert til að gera Steingrím ótrúverðugan.

Þetta var illa gert.

[Axel Þór Kolbeinsson, 13.8.2009 kl. 09:04]

Sæl Birgitta.

Við sjáumst á fundinum í dag.

kv.

[Rósa (IP-tala skráð) 13.8.2009 kl. 10:49]

Mér er ekki sama hvaðan gott kemur og get ekki hugsað mér mótmælastöðu með Sjálfstæðismönnum. Icesave forkólfar eru sumir innstu koppar í skrímslabúri Valhallar. Heldur vil ég núverandi stjórnarmynstur en að Sjálfstæðisflokkurinn komist aftur í ríkisstjórn. Að vísu er Samfylkingin ömurleg og lítur út fyrir að hún vilji standa í vegi fyrir rannsóknum sakamála! En helst af öllu vil ég ekki að hinir ágætu þingmenn Borgarahreyfingarinnar fari í samstarf við Sjálfstæðisflokkinn!

[Einar Björn Bjarnason, 13.8.2009 kl. 11:34]

Brotavilji ríkisstjórnarinnar, gagnvart þjóðinni, virðist mjög einbeittur.

Það er eins, og enn séu Dabbi og Dóri við völd, en sú hegðun ríkisstjórnarinnar að hlusta ekki á annað fólk, láta aðvarandi sem vind um eyru þjóta, gefur manni sterka "deja vu" tilfinningu.

Ég bendi fólki, á að skoða grein, Kristrúnar Heimisdóttur, náfrænku minnar, á miðopnu Moggans í dag, þ.s. ég fæ ekki betur séð, en að hún sé að benda á, með varfærnu orðalagi lögfræðings, að mistök hafi líklega verið gerð, þegar samninganefnd um Icesave, voru lagðar línur um hvað ætti að semja.

Það hrópar, allt á þörf um að semja að nýju, en hvað sem fram kemur, mætir eingöngu óskiljanlegri þrjósku, og harðlínu stefnu um málið, frá Steingrími og ráðandi öflum innan Samfó.

--------------------------------------------------------------

Bendi á mína eigin færslu:

Höfum skynsemina í fyrirrúmi!

 Lee Bucheit, bandarískur sérfræðingur í skuldaskilum, hefur stungið upp á mjög áhugaverðum biðleik, í Iceave málinu. Þ.e. að samningurinn, verði lagður til hliðar. Að, strax í kjölfarið, sé haft samband við ríkisstjórnir Bretlands og Hollands, og útskýrt að Ísland sé ekki með þessari aðgerð, að hafna því að gera samninga, heldur séum við kominn á þá skoðun, að fyrst sé rétt að klára uppgjör Landsbanka Íslands hf, og fá þannig á hreint hvað fæst fyrir eignirnar. Síðan, þegar liggur fyrir hvað akkúrat standi eftir, þá sé rétti tíminn kominn, til að semja.

<En, ef samingnum, er hafnað, þá má alveg reyna að nýju, að fá Breta og Hollendinga, til að skoða slíkar hugmyndir. Steingrímur, lætur eins og að afstaða tekin á einum tíma, hljóti að vera óubreytanleg um aldur og ævi. Sendum nýja saminganefnd, og skoðum málið frá byrjun>

Kv.

[Einar Björn Bjarnason, 13.8.2009 kl. 11:46]

"Það er ekki pópulismi að segja: "við verðum að borga, það verður dýrt, en við getum það". Það sýnir ákveðna ábyrgð og stefnufestu -"

Þ.e. nóg komið, af stefnufestu, í anda Dabba og Dóra. Takk fyrir.

Slík, stefnufesta, er einfaldlega kölluð öðru nafni, sauðþrá þrjóska, og neitun að taka tillit til hrópandi vísbendinga, þess efnis að stefnan gangi ekki upp.

Þ.e. ekkert betra, að vinstrimenn - svokallaðir - hegði sér eins og Dabbi og Dóri - heldur en þegar þeir, kumpánarnir gerður það sjálfir.

Við erum búin, að kynnast hvaða mistökum, Dabbi og Dóri leiddu yfir okkur. Er það virkilega nauðsynlegt, fyrir vinstrið að klúðra ofan á þeirra klúður - ég bara spyr?

Þarf, helför að taka við versta klúðri Íslandssögunnar. Þurfum við alveg endilega, horfa á ríkisstjórnina moka ösku þeirra stefnu, yfir í eld jafnve enn verri mistaka.

Verra klúður, ofan á mjög slæmt, er sannarlega mjög mögulegt.

Sauðþrjóska Steingríms og Jóhönnu, er í engu vitlegri heldur en Sauðþrjóska Dabba og Dóra var.

Ef það fer í það, þá er það, að fella þessa ríkisstjórn. Því, allt er betra en ný helför, eins heimskuleg og sú fyrri.

----------------------------------------------------------------

Útskýrðu fyrir mér, hvernig við getum borgað!

Best að velta upp nokkrum staðreyndum:

• Meðal viðskiptahalli síðustu 64 ár, er 2,2%.
• Viðskipta-afgangur hefur einungis um 6 á af þessum 64, verið yfir 3,3%.
• Hæsti viðskipta-afgangur, sem við nokkru sinni höfum haft á þessu tímabili, er cirka 6%.
• Gylfi Magnússon, sagði í MBL. grein þann 1. júlí síðastliðinn, að greiðslubyrði af Icesave, einu sér, myndi verða 4,1% - af erlendum tekjum þjóðarbúsins svo fremi árlegur vöxtur verður 4,4% - en 6,9% - ef árlegur vöxtur erlendra tekna verði enginn.
• Sambærilegur reikningur greiðslubyrði fyrir heildarskuldir þjóðarbúsins í erlendry mynnt upp á 2.104 milljarða eða 1,47 VLF er; 20,91% eða 35,2%.
• Sambærilegur reikningur, ef við miðum eingöngu við þá upphæð í erlendri mynnt, sem skv. plönum ríkisstjórnarinnar, ríkið mun skulda, þ.e. 1.1159,5 milljarðar, eða 0,81 VLF, er 11,48% eða 19,32%.

Til þess að skilja stöðuna, varðandi erlendan tekju-afgang þjóðfélagsins, þá er best að líta aðeins á niðurstöður teknar úr skýrslu sem ríkisstjórnin, lét vinna.

Ástæðan fyrir að hagstæð viðskipti, verða að mínus, ku vera óhagstæður afgangur af svokölluðum þáttatekjum, sem framkalli í heild neikvæða útkomu, af nettó tekjustreymi Íslands við útlönd, næstu árin.

Þjóðarbúskapurinn, áætlun til 2014: Vorskýrsla 2009

Viðskiptajöfnuður, % af VLF
2008                          -23,3
2009 - 2014                 -1,2
2011                             -1,1
2012                             -2,1
2013                             -1,2
2014                             -1,1

Jæja vinur, hvernig eigum við að borga, ef tekjustreymi okkar, er skv. reikningum þeim sem ríkisstjórnin bað um að láta framkvæma fyrir sig, um síðastliðið vor, verður neikvætt?

Það má vel vera, að rétt sé að okkur beri siðferðisleg skylda til að borga, að ef við gerum það ekki, þá myndist heilög reiðibylgja erlendis; en einhverju máli hlítur að skipta hvort það sé hreinlega mögulegt eða ekki.

Kv.

[Páll Blöndal, 13.8.2009 kl. 23:01]

http://www.pallblondal.blog.is/blog/pallblondal/entry/930451/

[Ísleifur Gíslason, 14.8.2009 kl. 02:03]

Samkvæmt frétt MBL núna eru Jóka og Grímsi búin að kúga sitt lið til hlýðni og við verðum ásamt afkomendum okkar seld í ánauð til Brüssel.

MBL frétt: Ekki breið samstaða um fyrirvara

ÁFRAM ÍSLAND
NEI við ESB  -  NEI við Icesave

Styðjum Samtök Fullveldissinna
http://www.fullvalda.is

http://l-listinn.blog.is/blog/l-listinn/