Mamma á ferðalagi með mér

Áðan þegar ég var að kyrja í góðum félagskap þá laust þeirri hugmynd í hugarskot að mamma væri ekkert sérstaklega hrifin af því að vera alltaf ein hérna heima í maríuhænunni. Ætla því að taka maríuhænuna með mér allt sem ég fer. Fann strax að hún væri sáttari við það. Ekki það að þessi aska skipti neitt rosalega miklu máli. En samt það er eitthvað sérstakt við hana, einhver orka sem ég get ekki alveg útskýrt.

Ég ákvað að gerast skynsöm þessa páska og hvíla mig. Skrifaði engan tölvupóst, kláraði smá þýðingu og fór aðeins að vinna í ensku útgáfunni af dagbók kameljónsins. Er að verða nokkuð ánægð með hvernig það er að þróast. Annars verð ég að fara að sinna tölvupóstinum, hann er bara eins og einn af þessum ormum sem fá alltaf nýjan haus ef maður nær að höggva einn af, þá spretta tveir í viðbót sem krefjast enn meiri nákvæmni ...
Ég er annars í einskonar ástarhaturssambandi við pósthólfið mitt. Margir af mínum bestu vinum til margra ára hafa dottið inn í líf mitt í gegnum þetta pósthólf. Hvergi annars staðar hef ég haft eins langt aðsetur eins og í netheimum á sama stað. Er meira að segja með sama tölvupóstfangið og ég fékk mér árið 1995. Kannski get ég komist í heimsmetabók guiness fyrir magn af spammi sem tvælist á þetta póstfang. Er að spá í að búa til epic spamljóð með sífellt sérstæðari og ljóðrænni subject línum á þessum póstum...

Nú fer stóri dagurinn að nálgast... ég munaðarleysinginn sjálfur verð hvorki meira né minna en 40 ára eftir viku. Ég ætlaði að halda risaveislu með öllum sem ég þekki en ákvað að það er ekki eitthvað sem ég geri svona stutt eftir jarðaförina hennar mömmu. Mér finnst líka 41 árs afmælisdagurinn vera frekar afskipur dagur og mun því halda upp á mitt stórafmæli þá. Mér finnst frábært að eldast. Það er eitt af því jákvæða við það að vera rithöfundur eða skáld. Þessu eldri þessu meiri möguleikar á að einhver taki mark á því sem maður er að gera. Er loksins laus við ungskáldastimpilinn og því er ég ákaflega þakklát. Ekki það að ég sé endilega betra skáld en mannfólkinu er nauðsyn að setja allt í einskonar hólf og mér finnst skárra að vera í óskilgreindu hólfi. Það er allavega ekki eins mikil klisja að vera bara eitthvað eins og að vera ung og upprennandi. Skemmtilegt orð þetta upprennandi ....

Les helst bara efni eftir Gaiman nokkurn sá hinn sama og skapaði m.a. snilldarconceptið í kringum um the Sandman og american gods. Ég er að stela frá honum andrúmslofti fyrir þýðinguna. Sjúga í mig orðin og heimana því það passar bara svo vel við þann fíling sem ég vil yfirfæra í ensku þýðinguna. Þannig eiga kameljón að vinna, skammarlaust... og aldrei gleyma að þakka fyrir sig.

Hitti fósturbróður minn hann Hjölla í dag og Ágústu konuna hans í kosningamiðstöð nokkurri í Kópavogi, fékk aðeins að halda á nýjasta afkvæminu þeirra sem er búinn að stela hjarta mínu. Hann hefur svo fallegt nafn: Karel, annars þá eiga öll börnin þeirra flott nöfn. Og enn og aftur og aftur enn, ekkert ríkidæmi eins og það sem finna má í börnum. Maður er ekki mikill nema að maður muni í eitt andartak á hverjum degi að hugsa eins og barn...

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 11.4.2007 kl. 10:45]

Jamm þeir geta verið dálítið yfirþyrmandi þessi tölvupóstar stundum.  Sérstaklega ef manni fer að berst spam bréf það er hrikalegt.  En það er yndælt að halda sambandi við umheimin á þennan máta.  Ég man að ég byrjaði með email, þegar ein systir mín var við nám í Pennsylvaniuríki, önnur systir í Danmörku og bróðir í Russlandi.  Það var frábært að geta haldið góðu sambandi við þau öll.  En það eru orðin bara ansi mörg ár síðan. Allavega 12 ár.

Gott að þú gast tekið þér gott frí Birgitta mín.  Og það er bara flott að halda upp á 41 árs afmælið.  Tengdapabbi minn hélt veglega upp á sitt 69, því hann var alveg viss um að hann yrði ekki sjötugur.