Að fara í framboð

Lífið er skringilegt ferðalag og enginn veit sína ævi fyrir, svo mikið er víst. Ég get ekki sagt að ég hafi tekið þá ákvörðun að leiða lista með léttum hug. Ég veit að við erum að fara að kljást við einhverja þá verstu tíma sem þjóð mín hefur staðið frammi fyrir. En það er annað hvort að hrökkva eða stökkva og mér fannst mikilvægt að hafa hugrekki til að stíga inn í óttann sem felst í því að takast á við þetta hlutverk. Það er nefnilega ekki sjálfgefið að venjulegt fólk bjóði sig fram í þetta hlutverk. Ég er ósköp venjuleg manneskja sem rétt eins og svo margir óttast um framtíð komandi kynslóða, óttast hvað koma skal ef við þurfum að bera skuldir óreiðumanna. Ég vona að þessi ákvörðun mín verði til þess að fleiri gefi kost á sér sem hafa engin hagsmunatengsl, sem eru að upplifa á eigin skinni þá kreppu sem við erum rétt að byrja að stíga inn í. Ég vona að þið komið til liðs við okkur og hjálpið okkur að ryðja veginn að auknu lýðræði hérlendis. Oft hefur mér liðið sem ég búi fremur í einveldi en lýðveldi. Flokksræðið er algert og stendur án efa fyrir því að þau mál er brenna hve mest á að koma í gegnum þingið, virðast pikkföst.

Ég óttast að skjaldborgin svokallaða verði notuð sem kosningamál - skil ekki af hverju þau mál er varða þessa skjaldborg séu ekki í algerum forgangi inni á þingi. Ég skil ekki af hverju hér var hægt með einu pennastriki að setja á neyðarlög sem ganga á skjön við stjórnarskrá okkar, ég skil ekki af hverju það er ekki hægt með einu pennastriki að stoppa að fólk sé borið út á götu. Ég í einfeldni minni hélt að það væri það sem gera ætti fyrst þegar ný stjórn tók við. Hvað á þessi seinagangur að þýða?

Ég ætla ekki að lofa neinu sem ég veit ekki hvort að ég geti staðið við - ég get bara lofað að gera mitt besta. Ég get lofað því að starfa eftir stefnuskrá Borgarahreyfingarinnar - Ég mun vera dugleg að fá lánaða dómgreind frá ykkur sem eruð baklandið - þið sem eruð rétt eins og ég sannfærð um að hér verður að hrinda af stað róttækum breytingum á stjórnsýslu og valdi - hér verði að komast á þrískipting valds og að hér þurfi að losa um þau höft sem flokksræðið hefur þvingað þjóðina inn í. Það er ekki eðlilegt að heil helgi fari í að tala um foringja og glæsileika landsfunda á meðan þjóðinni blæðir. Ég hef engan áhuga á að daga uppi á þingi - ég vil aftur á móti fara og moka flórinn - ég vil fá aðgang að þeim upplýsingum sem þjóðin kallar eftir en fær bara þögn - ekkert hljóð - bara yfirvofandi niðurskurðarblóð. 

Ég get lofað því að svíkja aldrei samvisku mína eða siðferðiskennd sem oft er stærri en góðu hófu gegnir. Ég mun frekar víkja en að fara inn á grá svæði. Ég mun frekar víkja en að þynna út stefnu okkar þannig að hún verði svipur hjá sjón. 

Ég hef aldrei litið á þann stuðning sem Borgarahreyfingin - þjóðin á þing, tengist beint persónum - við erum öll aðalleikendur í þessu leikriti lífsins og við skiptum öll máli - rödd okkar hefur aldrei þagnað þó sumir haldi því fram að raddir fólksins séu þagnaðar - við erum líka raddir fólksins - við vorum líka í mótmælum frá upphafi hrunsins - skipulögðum viðburði og fundi - við slógum á búsáhöld og hrópuðum okkur hás en síðast en ekki síst þá höfum við unnið myrkrana á milli við að finna lausnir - í allskonar hópum - frá öllum mögulegum þjóðfélagshópum. 

Næg eru verkefnin sem framundan eru - ég hef engan áhuga á að sitja með hendur í skauti. Þetta er mín leið til að sá fræjum - til að hafa áhrif, til að breyta því sem mér finnst vera ólíðandi. 

Nóg um mig: hvað vilt þú? Hvað finnst þér mikilvægast að gera til að upplifa réttlæti og sátt innra með þér, meðal þjóðarinnar?

Rithöfundar leiða í Reykjavík

Nýtt myndband frá Tíbet

Ráðlegg viðkvæmu fólki að sleppa því að horfa á þetta - en þetta er nýtt myndband sem sýnir hverskonar veruleika Tíbetar sem mótmæla standa fyrir. Nóg er komið af því ofbeldi sem kínversk yfirvöld kalla frelsi. Hvernig væri nú að heimurinn segði hingað og ekki lengra. Nú þegar búa fleiri Kínverjar en Tíbetar í Tíbet. Hægfara þjóðarmorð blasir við.

Dalaí Lama þakkar Indverjum hjálpina