Samstaða: Þjóðfundur 1. desember klukkan 15

ÞJÓÐFUNDUR ÍSLENDINGA

1. desember 2008

Arnarhóli

Borgarahreyfing um Þjóðfund 1. des. eru regnhlífarsamtök þeirra hópa og einstaklinga sem hafa haft sig í frammi opinberlega undanfarnar vikur vegna þess gjörningaveðurs sem fjármálamenn, stjórnvöld og embættismenn hafa kallað yfir þjóðina.

Borgarahreyfingin stendur algerlega utan við alla stjórnmálaflokka og telur að núverandi stjórnvöld sem og stjórnarandstaða hafi glatað trausti landsmanna.

Borgarahreyfingin hvetur alla landsmenn til að sýna samstöðu og krefjast breytinga á stjórn landsmála og breytinga á stjórnsýslu með því að leggja niður vinnu og mæta á

Þjóðfund á Arnarhóli klukkan 15, mánudaginn 1. desember.

Jafnframt hvetur Borgarahreyfingin til þess að öll samtök launþega veki athygli félagsmanna sinna á fundinum og að Samtök atvinnulífsins sýni vilja sinn til þjóðarsáttar og hvetji aðildarfélög sín til að gefa starfsfólki leyfi frá störfum.

Frummælendur í stafrófsröð:

Einar Már Guðmundsson, rithöfundur
Lárus Páll Birgisson, sjúkraliði
Margrét Pétursdóttir, verkakona
Snærós Sindradóttir, nemi
Þorvaldur Gylfason, hagfræðingur

Blaz Roca (Erpur) rappar um þjóðmál

Fundarstjóri: Edward Huijbens, landfræðingur

Segir góða stemningu á mótmælafundi

Hvað getur ÞÚ gert?

Ég finn fyrir ákveðnu vonleysi eins og margir aðrir hér í samfélaginu - Enginn hefur verið dreginn til ábyrgðar - enginn hefur axlað ábyrgð. Geir er skipstjóri í björgunarleiðangri að sokkinni þjóðarskútu sem hann sigldi í strand. Nú siglir þessi blindi maður björgunarbátnum í strand á sömu skerjunum sem þjóðarskútan marar í kafi.

Þjóðin kallar eftir því að Geir og restin af þinginu fari - að seðlabankastjóri fari - að fjármálaeftirlitið fari - að fjárglæframennirnir í bönkunum fari - að hér fari fram rannsókn af erlendum ÓHÁÐUM fagaðilum en ekkert gerist - Geir og ISG líta af vanþóknun á mótmælendur og þátttakendur á borgarafundum sem um skítugu börnin hennar Evu sé að ræða í stað þess að horfast í augu við að meirihluti þjóðarinnar treystir þeim ekki lengur og vill þau burt. 

Fólk hefur gert ýmislegt til að sameina þjóðina til að hætta að láta kúga sig til hlýðni. En ekki hefur það tekist. Þjóðin mín er vön að láta taka ákvarðanir fyrir sig og nennir ekki að standa í þessu mótmælaveseni. Það geta aðrir séð um það. En það er ekki þannig. Það kemur enginn okkur til bjargar nema við sjálf. Fólk er duglegt að hengja sig í smáatriðunum og segist ekki mótmæla ástandinu ef ákveðið orðalag er notað, eða þessi eða hinn er með, fólk notar allar mögulegar afsakanir til að bjarga sér EKKI vegna þess að það hefur enga trú á að það sé mögulegt. En það er ekki rétt. Ef við stöndum saman þá erum við gríðarlega mikið afl sem hvorki stjórnvöld eða útrásarvíkingar hafa bolmagn til að hunsa. En hvað þarf til að þjóðin standi saman? Ég veit það ekki. Ég held að það sé kominn tími til að þeir sem ákveða að gera ekki neitt en vonast til að þetta reddist geri sér grein fyrir að þetta mun ekki reddast í þetta sinn, nema að við tökum til hendinni og gerum eitthvað sem ekki er hægt að horfa fram hjá. 

Nú er búið að boða til þjóðfundar þann 1. desember klukkan 15. Ég skora á fólk að mæta, ég skora á fólk að skoða innra með sér hvaða rök það hefur EKKI fyrir því að mæta og spyrja sig svo hverju það hefur að tapa. Í hverri vikunni sem líður sökkvum við dýpra niður í hyldýpi skulda og smánar. Alvarleg mistök eru framin sí og æ af ráðherraliðinu. Heimsbyggðin er dolfallinn yfir langlundargeði okkar gagnvart þeirri spillingu sem upplýst samfélag myndi aldrei láta yfir sig ganga án aðgerða. 

Hvað þarf til að þú standir upp og segir: hingað og ekki lengra? Við skiptum öll máli og ég er sannfærð um ef við mætum svo tugum þúsunda skiptir á Arnarhól á mánudaginn að það verði á okkur hlustað. Ef við viljum breytingar og ætlum að vonast til þess að einhver annar sjái um það fyrir okkur, þá erum við á villigötum.

Ég er búin að fá nóg af siðspillingu og krosstengslum. Mér finnst þessi ríkisstjórn og allt liðið inni á alþingi vanhæft vegna ofangreindra atriða. Ég kalla eftir neyðarstjórn og kosningum í vor og ætla að gera allt sem er í mínu mannlega valdi til þess að það verði að veruleika. Ég vil ekki flokkaklíkur inn á þing. Ég kalla eftir núllstillingu á kerfinu svo hægt sé að fyrirbyggja áþekk afglöp og hér hafa farið fram. Ég kalla eftir nýju kerfi þar sem einstaklingar eru ráðnir í þessar mikilvægu stöður og miklu ráðvandari lögum í kringum stjórnsýsluna. Við verðum að smíða lög sem gera ráð fyrir krosstengslum viðskipalífs og þingheims. 

Valið er á milli þess að ekkert breytist: þjóðargjaldþrot og landsflótti verður afleiðing þess eða algera og gagngera uppstokkun á því kerfi sem við búum við: ef fólk heldur að það valdi óstöðugleika, þá spyr ég getum við búið við meiri óstöðugleika en nú?

Ef fólk trúir því að þeir sem stjórna núna séu best til þess fallnir þá verðum við bara að búa við það. En ef ÞÚ vilt breytingar, gerðu þá eitthvað, enginn gerir þetta fyrir okkur - við verðum að gera eitthvað. Sameiningarmáttur okkar er eina vopn okkar að svo stöddu.

Ég kalla eftir hugmyndum um hvað skal gera - þær þurfa að vera einfaldar og auðveldar í framkvæmd en síðast en ekki síst þá þarf að felast í þeim sameiningarmáttur. Elsku, elsku þjóðin mín, hættum að láta þeim eftir valdið - það er augljóst að þau valda því ekki.

Allt opið í gjaldeyrismálum