Eitthvað allt annað: daglegt líf kameljónsins er ævintýr

Ég er svo óendanlega lánsöm manneskja og fæ seint þakkað verndargyðjum mínum. Eftir ákaflega mikið streð og ýmsar fremur erfiðar lífsreynslur þá er það búið að taka stefnuna á vit hverdagslegra ævintýra. Ekki það að hið ytra hafi tekið breytingum ... nei mín innri kjölfesta er bara alltaf að styrkjast og ákveðin meðvitund um að ég er alltaf við stjórnvölin þegar kemur að því að vinna úr því sem lífið réttir að mér. Ég vil mun frekar vera Pollýanna en Kristur á krossinum. Vil þakka móður minni fyrir að leggja hornsteininn að innbyggðri bjartsýni.

Líf mitt er einfaldlega himnaríki á jörðu. Þeas þannig líður mér. Man þegar ég var unglingur og mér leið sem ég væri föst í helvíti. Allt kemur eitthvað svo auðveldlega til mín og ég veit loks hvað ég ætla að verða þegar ég verð stór:) Hef tekið ákvörðun um að hætta að búa til hluti eins og auglýsingar og annan ófögnuð sem tengist neysluhyggju og hraða nútímans. Ég vil miklu frekar gera það sem mér finnst skemmtilegast að verða öðru fólki til gagns. Að nota eitthvað af allri þessari reynslu sem mér hefur verið skaffað til að hjálpa öðrum. Er með frábæra vinnu í farvatninu og hlakka mikið til að takast á við það verkefni. Þá ætla ég mér í ráðgjafaskólann í haust.

Annars þá er ég líka svo uppfull af sköpunargleði ... ástin á þar stóran hlut að máli. Er í eitthvað svo háu lífsástandi þessa dagana og svo brimfull af þakklæti að hafa loksins fundið hinn helminginn af mér:) Svo einstakt að deila lífi með einhverjum sem tekst að laða fram það besta í mér og visa versa.

Í gær var ég að finna titil á lagi eftir mömmu í ljóðabók eftir Stein Steinarr og þá hoppaði út úr henni enn eitt lagið. Er eiginlega að forðast að láta þessi lög koma til mín því ég ætla mér ekkert með þau og þá verða þau steinbörn. Finnst þetta reyndar skondið... ljóðin hans er ljón í launsátri sem stökkva á mig og leysa mig úr læðingi.

Svo er ég að gera alveg ótrúlega skemmtilega textavinnu með tveimur einstökum dönskum listamönnum : eins konar modern mythmaking... mjög gaman...

Og svo á ég svo yndisleg börn og veðrið er bjart og hjartað fullt af bjartsýni... himnaríki gæti ekki verið betra.

Yfirlýsing út af lögregluofbeldi

frá vini mínum Einari Rafni sem sést hér á þessari fréttamynd og harkalegar aðfarir lögreglunnar.

Ég hef sagt það oft og segi enn, er ekki kominn tími til að störf lögreglunnar séu rannsökuð af öðrum en þeim sjálfum... þetta bara gengur ekki lengur. Og ef einhver sér sig knúinn til að tala um hann sem iðjuleysingja eða atvinnumótmælenda vil ég benda á að hann hefur ásamt öðrum vinum mínum rekið kaffi Hljómalind og skapað atvinnutækifæri fyrir fullt af eyjaskeggjum. Ég fékk þessa frétt lánaða af eggin.is með þeirra leyfi.

Á leið minni heim í dag sá ég hóp af fólki í göngu. Ég vissi að til stóð að halda einhverskonar mótmælagöngu í dag, auglýsta sem rave party og ákvað að ganga í hópinn. Þá kom í ljós að lögreglan hafði stoppað gönguna á Snorrabraut. Göngumenn létu það greinilega ekki á sig fá en þarna voru trúðar með trúðalæti og mikið af fólki að fylgjast með, borðar með slagorðum gegn alþjóðlegum stórfyrirtækjum voru á lofti og fólk að dansa og skemmta sér. Lögreglan fylgdist prúð með og virtist vera í góðu skapi, hún hleypti bílum í gegn og að lokum var Snorrabraut lokað við Flókagötu. En einhverra hluta vegna leyfði hún göngunni ekki að halda áfram, og ljúka sér af, heldur stöðvaði hana á miðri Snorrabraut í rúma 2 klukkutíma.

Loksins virtist lögreglan fá skipun frá yfirmönnum sínum að ráðast til atlögu en hún réðst að bílnum sem tónlistin kom frá, braut rúðuna, opnaði og dróg þann sem þar var út, hann sýndi enga mótspyrnu. Fólkið á staðnum flykktist að og í kring en án alls ofbeldis og var flestum ýtt frá. Tveimur einstaklingum var sýnd sérstök aðgæsla (sá ekki afhverju) en það voru um 8 lögreglumenn sem snéru þá niður á gangstéttinni.

Ég stóð á gangastéttinni í um 2 metra frá staðnum þar sem verið var að halda þessum göngumönnum niðri með því að sitja ofaná þeim og snúa upp á hendur og fætur, þau sýndu ekki mótspyrnu að mér sjáanlegu. Fólkið á staðnum söng ýmis slagorð eins og að lögreglan væri að beita ofbeldi. Ég stóð þarna hrópaði stundum með en beitti annars engri ógnandi hegðun né var á nokkurn hátt dónalegur gagnvart lögreglunni, enda hélt ég að hún ætti að vera sú sem viðheldur friði, ekki sú sem kemur af stað ófriði. Mér skjátlaðist.

Skyndilega kemur lögreglumaður upp að mér og biður mig hastarlega að færa mig, ég bakka aðeins en greinilega ekki nógu mikið því hann ýtir mér aftur á bak, snýr upp hendina og skellir hausnum á mér upp við bílshurð. Því næst hendir hann mér upp að grindverki og öskrar “þú átt að hlýða því sem ég segi”. Þar á eftir snýr hann upp á hendina á mér og skellir andlitinu á mér niður á gangstéttina.

Ég tel mig hafa sýnt yfirvegun og rólyndi allan tímann, en ef eitthvað ætti að túlka sem dónaskap þá gæti það verið þegar að ég spurði: „hversvegna?” þegar mér var ýtt og sagt að hlýða. Því næst labbar hann aftur að handtökunni og skilur mig eftir í götunni.

Ég fæ ekki séð að ég hafi nokkuð ólöglegt aðhafst. Enginn réttlætanlegur ásetningur var hjá manninum og hvað er þá hægt að kalla þetta nema lögregluofbeldi!

Viljum við landsmenn að lögreglan komist upp með slíkan verknað. Hvað ef að verið væri að mótmæla háu bensínverði, of mikilli þennslu, barnaklámi, kvennamisrétti eða spillingu? Hvað má lögreglan ganga langt í að bæla niður aðgerðir hópa sem eru að berjast fyrir hugsjónum sínum?

Fjórir handteknir í mótmælum Saving Iceland