Hvernig væri nú að kalla þetta land réttu nafni: Burma

og hvað þýðir: viðstaddir tóku báðu bænir?  Hvernig væri að vandað væri aðeins betur við fréttafluttning hjá mbl.is. 
Allt of oft sem maður rekur sig á slök vinnubrögð hjá mbl.is. Annars hvet ég alla að sýna 
heiminum að okkur er ekki sama um baráttu almennings og annarra í Burma. 

Smellið hér til að skrifa undir mótmæli gegn árásunum á saklausa borgara í Burma

Ástandinu í Myanmar mótmælt í Lundúnum

Vona að hann finnist

Það eru næstum því 20 ár síðan pabbi týndist á nákvæmlega þessum stað og hann hefur enn ekki fundist. Vitandi hvernig það er að fá ekki að jarða ættingja sína vona ég innilega að maðurinn finnist. Ég votta aðstendum hans samúð mína og senda þeim styrk. Ég keyri þarna framhjá á leið til vinnu daglega og fæ alltaf smá saknaðarsting þegar ég hugsa til pabba. Hef reyndar náð því að sjá þetta sem fallega gröf. En þetta er válegur staður og því sem næst ómögulegt að finna þá sem fara í Sogið. Svo mikil iða í gangi þarna. Stundum gerast kraftaverk. Ég vona að slíkt gerist og 
hann finnist, björgunarmenn búa líka yfir mun meiri þekkingu í dag en fyrir 20 árum.  
Langar líka að nota tækifærið og þakka björgunarmönnum
og konum fyrir að vera til staðar fyrir okkur landsmenn. Þetta er langt í frá auðvelt starf. Þrisvar hafa björgunarsveitirnar leitað ættingja minna við erfiðar aðstæður. Þó leit hafi ekki alltaf borið árangur þá gaf það manni óendanlega mikla von vitandi af
þeim að leita þeirra og án hennar hefði þetta verið mun erfiðara á sínum tíma. Ég vona líka að aðstandendur þessa manns fái áfallahjálp af einhverju tagi.

Björgunarmenn að hætta leit í Soginu

Tölvuafvötnun

Ég er búin að taka mér smá frí frá virtual veruleika og verið að njóta veruleikans í botn. Æfa mig í að vera bara til í einu lifandi andartaki og senda þakklæti inn í framtíðina í gríð og erg ef ég fæ kvíðahnút eins mér er tamt ef allt leikur í lyndi. Hef ákveðið að salta bókina um mömmu um einhverja hríð. Get ekki einbeitt mér að henni og þessari vinnu ásamt öllu hinu sem ég hef lofað að gera. Ég skrifaði stutta ritgerð um verkefnið "Ferðalag Bergþóru í búk Maríuhænunnar sem verður birt í nóvember í vefriti nokkru ásamt úrvali ljósmynda af ævintýrum Maríuhænunnar sem geymir hluta af ösku móður minnar. Maríuhænan fer með mér hvert sem ég fer og ef ég sakna mömmu þá tek ég hana bara upp, hristi hana smá (en hún er ákaflega hljómfögur) og bý til nýja minningu. Ég er svo heppin að fá að keyra framhjá bæði ánni fallegu sem pabbi hvarf í forðum daga og Kotstrandakirkju en þar er askan hennar mömmu að mestu á einum stað, á leið minni til vinnu og fæ þá að hugsa til þeirra í samþættri hugsun.

Leiðin í vinnuna er vörðuð minningum, hef ekki tölu á því hve oft maður hefur farið um heiðina. Fór aukaferð síðustu helgi til að heimsækja ömmu í Hveró. Merkilegt hve hálfblind manneskja getur verið klár í lummugerð:) Delphin minn yngsti var eitthvað svo mikið krútt, alltaf að knúsa ömmu löngu og segja henni að hann elskaði hana... Hún leyfði krökkunum að fara í steinasafnið sitt og velja sér steina. Það vakti mikla lukku. Heim var komið með mikið af eðal grjóti og lummum. Við Delphin fórum aðeins upp í Hamar en það er bara ekki hægt að fara til Hveragerðis án þess að fara upp í Hamar. Fullkomið barnafjall. Tíminn er annars allt of fljótur að líða og vegna tölvuhlés hefur tölvupósturinn hlaðist upp að nýju án afláts. Þarf að fá mér ritara...

Vildi að ég væri eins og da Vinci sem þurfti bara að sofa í 4 tíma eða minna á sólarhring. Reyndar þá finnst mér fátt jafn gott og svefn og hefur mér tekist að sofa í gegnum ægilegar steypuvélar og steypuhögg við blokkina mína eftir vaktir. Hef reydnar aldrei átt í vandræðum með að sofa og þegar mér tókst að hætta að hugsa áður en ég sofnaði þá hafa gæði svefnsins stórum aukist.

Fann enn eina snilldarteiknimyndasögusyrpuna fyrir fullorðna. Sú heitir Concrete og hægt að finna í Borgarbókasafninu. Má til með að þakka henni Úlfhildi Dags opinberlega fyrir að hafa gert þessa deild bókasafnsins að því sem hún er: tærri snilld og brunni hughrifa.

Hef nánast ekki skrifað neitt nema ástarljóð undanfarna mánuði og er það hið besta mál ef frá eru talin um það bil 30 ljóð sem ég skrifaði til skálda víðsvegar um heim á póstkort. Fékk svo sjálf misskemmtileg ljóðakort í póstinum allan ágústmánuð. Frábært verkefni að vera með í, sum kortin algerar perlur og ljóðin skrifuð beint á kortin án þess að vera eitthvað að spá í annað en að gefa skapandi gjöf handa viðtakandanum einum saman.

Horfði aftur á Al Gore myndina góðu um gróðurhúsaáhrifin og ef einhver sem les þetta hefur ekki séð myndina mæli ég eindregið með því að sjá hana. Við sem mannkyn stöndum á svo mikilvægum tímamótum og segja má að við höldum á fjöreggi í höndum okkar. Ef okkur tekst ekki að gera allt sem í okkar valdi stendur bæði sem einstaklingar og sem samfélag manna til að varðveita þetta fjöregg þá mun ekki verða neitt eftir handa börnum okkar og barnabörnum sem kalla má lífsgæði. Það er mikilvægt að muna að það er bara til ein Jörð og við eigum það öll sameiginlegt að búa á henni. Því ætti að vera auðvelt að setja í forgang að varðveita hana af sömu ástúð og umhyggju og ástvin sem væri í bráðri hættu. Myndin hans Al Gore heitir an Inconvenient Truth, hægt að fá hana á næstu dvd leigu.

Vona svo að vinir mínir og ættingjar fyrirgefi mér sinnuleysið í formi tölvupósts, sendi bara hugskeyti í staðinn:)

Aukaverkanir lyfsins mun skaðlegri en hér kemur fram

Veit til þess að ungt fólk hefur fengið grand mal flogaveiki af misnotkun á þessu. Mér er alveg fyrirmunað að skilja hve mikið er skrifað út af lyfjum sem þessum. Furðulegt að ekki sé til gagnagrunnur eða eitthvað slíkt sem myndi láta læknum í tjé upplýsingar um ef viðkomandi sjúklingur er að fá ávísuð lyf hjá öðrum læknum eins og svo algengt er meðal þeirra sem eru háðir læknadópi. Hvernig væri nú að alvöru átak væri hrundið af stað þar sem er tekið er á þessu af einhverri alvöru. Finnst engin hemja hve auðvelt það er fyrir fólk að fá mjög sterk geðlyf með því að segja "réttu" hlutina við geðlækna og heimilslækna.

Skil bara ekki hvernig hægt er að láta sér detta í hug að ávísa jafn hættulegu lyfi við öðru en flogaveiki. Flogaveikislyf eru einhver sá almesti viðbjóður sem hægt er að ávísa og eru flest mun hættulegri en fólk gerir sér grein fyrir. Misnotkun á lyfjum er stórt vandamál sem allir vita ef en enginn virðist vera í stakk búinn í heilbrigðisgeiranum að finna lausn á.

Síbrotamenn misnota nær allir lyfið Rivotril